Ιστορικές μνήμες του Ενωτικού Δημοψηφίσματος

Αναντίλεκτα, η 15η Ιανουαρίου 1950 αποτελεί τη λαμπρότερη σελίδα της τρισχιλιετούς ιστορικής διαδρομής του Ελληνισμού της Κύπρου. Ο κυπριακός λαός με συντριπτική πλειοψηφία εξέφρασε ελεύθερα και αβίαστα το αναφαίρετο δικαίωμά του για Αυτοδιάθεση, που μεταφραζόταν σε ενσωμάτωσή του στον εθνικό κορμό. Το Ενωτικό Δημοψήφισμα ήταν το απαύγασμα του αταλάντευτου προαιώνιου πόθου του λαού, που υπεγράφη με το αίμα του στους Παγκόσμιους Πολέμους και την ενσυνείδητη συμμετοχή των Κυπρίων στους εθνικούς ξεσηκωμούς για ελευθερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Που σημαδεύτηκε έντονα με την πρόταξη της ανυπότακτης ελληνικής ψυχής στις επελάσεις των κάθε λογής πειρατών και κουρσάρων, οι οποίοι για τρεις χιλιετίες κυνηγούν μανιωδώς να κάνουν ολόδικό τους το «χρυσοπράσινο φύλλο», που είναι ριγμένο στο πέλαγος της μιας και μοναδικής γαλάζιας πατρίδας.

Ο αδούλωτος Ελληνισμός της Κύπρου μνημονεύει φέτος την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες πολιτικής ανηθικότητας, κοινωνικής σήψης και εθνικού ξεπεσμού. Είναι θλιβερό γιατί, 71 χρόνια μετά τη χρυσοστεφανωμένη μέρα της 15ης Ιανουαρίου 1950, η υπερτρισχιλιετής περηφάνια και ελληνική λεβεντιά του λαού μας παζαρεύεται στις υπόγειες διαδρομές της κομματικής ρεμούλας και της εθνομηδενιστικής τακτικής των εμπόρων των εθνών, ντόπιων και ξένων.

Η ντροπή του 2017

Στις 7 Απριλίου 2017 η Κυπριακή Βουλή, ανεπίδεκτη μαθήσεως από την τραυματική πολιτική εμπειρία του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος, ακύρωσε εν μέσω σκληρών κομματικών αντεγκλήσεων προηγούμενη νομοθεσία που αφορούσε συμπερίληψη του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στις επετείους που θα εορτάζονται στα σχολεία. Οι θλιβερές σκηνές που εκτυλίχθηκαν στην αρένα του Κοινοβουλίου λόγω της αψυχολόγητης αντίδρασης της ΔΗΣΑΚΕΛικής ηγεσίας στην εν λόγω νομοθεσία, δεν μας τιμούν ως κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της και ως λαό που τιμά την ιστορική του καταβολή. Η ατιμωτική απόφαση της Βουλής με τις ψήφους του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ και ο διχαστικός σάλος που προκλήθηκε αμαυρώνουν την ίδια την ιστορία της Κύπρου, προσβάλλοντας ταυτόχρονα την εθνική και πολιτιστική φυσιογνωμία του Κυπριακού Ελληνισμού. Βάσει του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα θέματα Παιδείας ανήκουν αποκλειστικά στην κάθε Κοινότητα και συνεπώς δεν δικαιολογείτο με κανένα τρόπο, ούτε η αντίθεση κάποιων κομμάτων στην ιστορική πραγματικότητα, ούτε ασφαλώς νομιμοποιείτο, πολιτικά και όχι μόνον, η στάση των 30 βουλευτών, ΑΚΕΛ- ΔΗΣΥ, που ψήφισαν τον αποκαλούμενο «Νόμο Ακιντζί». Έναν επάρατο νόμο, προϊόν της απειλής του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί για αποχώρησή του από τις συνομιλίες για το Κυπριακό. Έναν ωμό εκβιασμό που έκανε γαργάρα η κοινοβουλευτική ομάδα του Δημοκρατικού Συναγερμού, προχωρώντας ανερυθρίαστα σε τροπολογία που ακύρωνε την προηγούμενη απόφαση της Βουλής. Την πρόταση έσπευσε με πολλή σπουδή να υπερψηφίσει το ΑΚΕΛ. Όπως ήταν φυσικό, από το ΑΚΕΛ δεν περιμέναμε κάτι άλλο. Από την ηγεσία του ΔΗΣΥ όμως προσδοκούσαμε ότι θα αντιστεκόταν σε μια τόσο φαιδρή πρόταση νόμου που προήλθε κατευθείαν από το “προεδρικό” μέγαρο του ψευδοκράτους, βιάζοντας την ιστορία της Κύπρου και προσβάλλοντας τη μνήμη των ηρωομαρτύρων της Κυπριακής Ελευθερίας.

Η διαστρέβλωση της αλήθειας από τους κομματικούς βαρόνους ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ καταγράφεται ήδη με κατάμαυρα γράμματα στις δέλτους της Ιστορίας της μεγαλονήσου. Αποτελεί, δε, κόλαφο για τα δύο κόμματα, τα οποία, για τα μικροπολιτικά, ιδιοτελή τους συμφέροντα, θέλουν να αγνοούν πως η Ιστορία είναι το βασικότερο θεμέλιο της υπόστασης ενός κράτους, ενός έθνους και ενός λαού, όταν μάλιστα αυτό αγωνίζεται για ελευθερία και δικαίωση πολύχρονων και πολυαίμακτων αγώνων. Λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του, δεν μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον του. Αλήθεια, πού ήταν η ηγεσία της πάλαι ποτέ μαχητικής φοιτητικής παράταξης «Πρωτοπορία» για να καυτηριάσει και να αντιταχθεί στην ξεφτιλισμένη στάση της συναγερμικής ηγεσίας; Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία, που θα κριθεί στην ώρα της. Σε όλους αυτούς που θέτουν τα ιδιοτελή και κομματικά συμφέροντα υπεράνω της πατρίδας, απαντάμε με στίχους από την ποιητική ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ 1956, του μέγιστου Θεοδόση Πιερίδη.

Λογαριάσατε λάθος με τον νου σας, εμπόροι,
δεν μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη!
Κι αν μικρός είν’ ο τόπος, και το θέλει και μπορεί
τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι.
Τούτη η δίψα δεν σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύει,
χίλια χρόνια αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι!

Και σεις ξένοι, μακριά μας! Όθεν ήρθατε, πάτε!
Σας χωρά και περσεύει, όσοι αν είστε, η Αγγλία.
Μη βρουχιόστε σα λιόντες, τώρα πια δεν κρατάτε
στα σκληρά σας τ’ αγκρίφια τις πατρίδες, σα λεία.
Στης Μεσόγειος τι θέτε τη γλυκιά γαλανάδα;
Εμείς είμαστε Κύπρος, εμείς είμαστε Ελλάδα!

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού