Αναλύσεις

Ο Θεός να βάλει το χέρι του!

Σπεύδει ταχέως ο Πρόεδρος προς την Πενταμερή, διότι δεν έχει, όπως ισχυρίζεται, άλλη επιλογή. Και έχει τη στήριξη των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, καθώς και της σιωπηρής πλειοψηφίας του κομματικού κατεστημένου. Παρά τις ενστάσεις τους, στέλνουν τον Πρόεδρο στο στόμα του γκρίζου λύκου. Κάνεις πλέον δεν μπορεί να βγάζει την ουρά του έξω, εάν κάτι πάει στραβά. Κανένας Ποντιοπιλατισμός δεν δικαιολογείται.

Αυτά παθαίνουν οι πολιτικές ηγεσίες που δεν έχουν σχέδιο Β και υποκύπτουν στις πιέσεις του κατακτητή και στους εκβιασμούς, προβάλλοντας, μάλιστα, τις προηγούμενες τουρκικές θέσεις ως δικές τους. Τόσο η ομοσπονδία όσο και η χαλαρή ομοσπονδία είναι τουρκικές θέσεις. Το αποκαλύπτουν μέσα από τα έγγραφά τους οι Βρετανοί. Αφού χρησιμοποιούν επί σειράν ετών το κυπριακό κατεστημένο ως αναλώσιμο υλικό για την υλοποίηση των διχοτομικών τους επιδιώξεων, εν συνεχεία τους εκθέτουν και τους εξευτελίζουν δημοσίως.

Επειδή, λοιπόν, η Τουρκία έχει προχωρήσει ένα βήμα μπροστά, δηλαδή προς τη λογική της συνομοσπονδίας των δύο κρατών, η ελληνοκυπριακή ηγεσία έρχεται να πράξει το αμίμητο: Υιοθετεί τις προηγούμενες τουρκικές θέσεις και τις σηκώνει ψηλά ως δική μας σημαία. Εν ολίγοις, πρόκειται για την πολιτική της υποταγής. Συγχαρητήρια!

Οι πολιτικά ελλιπείς ηγέτες αυτού του τόπου, που εμφανίζονται ως άριστοι, έχουν οδηγήσει την Κύπρο στο σημερινό της κατάντημα. Μεταβαίνουν σε Πενταμερή με δύο τουρκικές θέσεις στο τραπέζι των συνομιλιών. Η ομοσπονδία με τη χαλαρή ομοσπονδία από τη μια και η συνομοσπονδία από την άλλη. Υπό αυτές τις συνθήκες τι πιθανότητες επιτυχίας μπορεί να έχει μία τέτοια Πενταμερής; Πλέον, εκείνο που θα πρέπει να προσέξει ο Πρόεδρος είναι πώς θα γλιτώσει από τις καταγγελίες της Άγκυρας για αδιάλλακτη στάση επειδή δεν θα υποτάσσεται στις νέες διχοτομικές της ιδέες.

Ο Πρόεδρος έχει επιλογή: Να μεταβεί στην Πενταμερή και να παραμείνει προσηλωμένος επί θεμάτων αρχής. Οι Τούρκοι μάς ζητούν να αναγνωρίσουμε πριν από τη λύση το ψευδοκράτος ως χωριστή οντότητα και να κηρύξουμε αυτοδιάλυση. Η θέση αυτή είναι εκτός πλαισίου του ΟΗΕ και των όρων εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο Πρόεδρος, δεν αρκεί να καταθέσει ΜΟΕ για να αποδείξει τις προθέσεις του για λύση του Κυπριακού, αλλά θα πρέπει να θέσει την τουρκική πλευρά ενώπιον των ευθυνών της, μέσω του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών. Η θέση του θα πρέπει να είναι σαφής: Ο ίδιος ο ΓΓ οφείλει να ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή στην τουρκική πλευρά ότι δεν επιτρέπονται συνομοσπονδιακές ιδέες και θέσεις, διότι είναι εκτός του πλαισίου λύσης και ότι εάν η τουρκική πλευρά συνεχίσει στον ίδιο πολιτικό αμανέ, τότε τα πάντα θα καταγραφούν στην έκθεσή του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Άγκυρα θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για το αδιέξοδο.

Η λαϊκή εντολή που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρη: Να υπερασπίζεται το κράτος και να αποτρέπει τη διάλυσή του. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να πράξει μέσα στα τόσα λάθη που τον βαραίνουν. Και είναι η μοναδική επιλογή που έχει για να αποφύγει τις πιέσεις και τον καταλογισμό ευθυνών που του ετοιμάζουν, εάν δεν υποκύψει. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα πέσει στο τουρκικό ναρκοπέδιο της Πενταμερούς. Και δεν θα καταφέρει να εξέλθει χωρίς ακρωτηριασμούς των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα προστεθούν στο λεγόμενο κεκτημένο των συνομιλιών, συνθέτοντας έτσι το γενικότερο παζλ που οδηγεί στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης ως προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!