0ι δύο τελευταίες ημερήσιες διαταγές του Αρχηγού της ΑΣΔΑΚ

Έκλεισαν την περασμένη Τετάρτη 47 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο θρυλικός Διγενής , άφησε την τελευταία του πνοή και πέταξε με τα φτερά της δόξας στο Πάνθεον των Αθανάτων του Ελληνισμού. Έφυγε με τον καημό ότι δεν είδε την αγαπημένη του γενέτειρα Κύπρο, για την οποία τόσα χρόνια αγωνίστηκε, ενωμένη με τη Μητέρα Ελλάδα. Η προσφορά του Διγενή στην αγαπημένη του Κύπρο δεν περιορίζεται μόνο στον Επικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Εκτείνεται και στην περίοδο 1964-1967, όταν η Κύπρος, με Ελληνική Μεραρχία στα ιερά εδάφη της και την Εθνική Φρουρά, που ήταν δικό του δημιούργημα, αγωνίζονταν για την εκπλήρωση του προαιώνιου πόθου των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια ο πατριδολάτρης Γέρος εργαζόταν ακούραστα, με απίστευτη αποφασιστικότητα, και κατάφερε, με τους Ελλαδίτες και Κύπριους αξωματικούς, να οργανώσει ένα ετοιμοπόλεμο στράτευμα, που αποτελούσε πραγματική αποτρεπτική απειλή για την επεκτατική Τουρκία, η οποία απειλούσε από τότε με εισβολή στο νησί μας.

Αφιέρωμα στη μνήμη του Αρχηγού Διγενή, του Άξιου Τέκνου της Πατρίδας, παραθέτουμε τις δύο τελευταίες Ημερήσιες Διαταγές που, ως Αρχηγός της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοικήσεως Αμύνης Κύπρου, εξέδωσε και απηύθυνε προς τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ελληνισμού στο νησί μας. Η πρώτη Ημερήσια Διαταγή εκδόθηκε την 1ην Ιανουαρίου 1967. Σ’ αυτήν αντικατοπτρίζονται το έργο του Αρχηγού και η αποστολή των στρατευμένων παιδιών της Κύπρου και της Ελλάδας, την οποία, δυστυχώς, υπονόμευαν κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες και εδώ και στην Αθήνα. Αυτούσιο το κείμενο της ιστορικής εκείνης Ημερήσιας Διαταγής έχει ως εξής:

«Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώται,

»Η ανατολή του νέου έτους μας ευρίσκει και πάλιν, διά τέταρτον έτος, στην ηρωικήν αυτήν νήσον με το όπλο ανά χείρας, εις κατάστασιν συναγερμού και ετοιμότητας, φρουρούς ακοίμητους της ασφαλείας της από οιανδήποτε εσωτερικήν και εξωτερικής επιβουλήν.

»Συνεχισταί της ενδόξου ιστορίας του Έθνους, πιστοί θεματοφύλακες των πόθων και των ιδανικών της Φυλής, εντολοδόχοι της πανελληνίου εντολής, καλούμεθα και διά το επερχόμενον έτος, να επιτελέσωμεν, με πίστιν και αυταπάρνησιν, το καθήκον μας προς την φιλτάτην πατρίδα.

»Η ιστορία της Ελλάδος διδάσκει ότι οι αγώνες του Έθνους διά την ελευθερίαν υπήρξαν μακροί, αιματηροί, σκληροί και αδυσώπητοι. Είναι ενδεχόμενον και εν προκειμένω η Ιστορία να επαναληφθή αδιάψευστος. Πρέπει, συνεπώς, να είμεθα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσωμεν και το χείριστον, παραμένοντες άγρυπνοι, άκαμπτοι και γενναίοι, διότι μόνον ούτω θα είμεθα ικανοί να επιτύχωμεν το ποθητόν.

»Το μαχητικόν πνεύμα, η σταθερά θέλησις διά την νίκην, η πειθαρχημένη αφοσίωσις προς το πολίτευμα και τον ΒΑΣΙΛΕΑ, η μετά επιμονής διαφύλαξις του κοινωνικού μας καθεστώτος, από το οποίον εμεγαλούργησεν εις το παρελθόν η Φυλή μας, σήμερον δε η Ελλάς της Μελούνας προώθησε τα σύνορά της και περιέλαβε στους κόλπους της τα αδέλφια μας της Θράκης, Μακεδονίας, Ηπείρου και νήσων, η συναίσθησις του εθνικού χρέους προς τον αγωνιζόμενον ελληνικόν λαόν της Κύπρου και τον συμπάσχοντα μετ’αυτού λαόν της ελευθέρας πατρίδος, δέον να αποτελέσωσιν ανά πάσαν περίπτωσιν την συνισταμένην των σκέψεων και των ενεργειών μας. Διότι, εις τον ζωτικόν και νευραλγικόν τούτον χώρον, οι κάτοικοι αυτού, οι οποίοι από της αρχαιότητος ήταν Έλληνες και παραμένουν και σήμερον Έλληνες, απαιτούν να ΕΝΩΘΟΥΝ με την Ελλάδα, αποφασισμένοι να το επιτύχουν παρά πάσαν αντίδρασιν έξωθεν και υπό οιασδήποτε θυσίας.

»Ο εχθρός εκτοξεύει εκάστοτε μεγαλοστόμους καυχησιολογίας δι’ εισβολήν. Η απόφασίς μας είναι «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», το οποίον επανελήφθη και διά του οποίου ενικήσαμεν εις τους προσφάτους αγώνας του έθνους.

»Έλληνες μαχηταί της Κύπρου, δεχθείτε την ανατολήν του νέου έτους με πίστιν και αισιοδοξίαν διά την έκβασιν του αγώνος μας και το μέλλον της Φυλής. Το δίκαιον είναι με το μέρος μας, η αγωνιστική διάθεσίς μας, ου μόνον δεν εκάμφθη, αλλά γιγαντούται.Εις ημάς απόκειται να αξιοποιήσωμεν και να καταστήσωμεν πραγματικότητα το όραμα μιας Κύπρου ηνωμένης με την Ελλάδα.

»Εις όλους υμάς, ενσαρκωτάς των ιδανικών και των παλμών του ‘Εθνους και τας οικογενείας σας, εύχομαι υγείαν και ευτυχίαν.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ-ΔΙΓΕΝΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ- ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΣΔΑΚ».

Κύκνειον Άσμα

Η τελευταία Ημερήσια Διαταγή του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή προς τις Ένοπλες Δυνάμεις της Κύπρου (Εθνική Φρουρά, Ελληνική Μεραρχία, ΕΛΔΥΚ) ήταν εκείνη της 1ης Απριλίου 1967, επετείου της έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Ήταν η Διαταγή - τελευταίος επίσημος χαιρετισμός του Αρχηγού προς τα στρατευμένα παιδιά του Ελληνισμού στην Κύπρο. Και το ιστορικό αυτό κείμενο αυτούσιο είναι:

«Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίται,

»Δεμένη με τις βαριές αλυσίδες της σκλαβιάς η Ελληνική Κύπρος σηκώνει το ανάστημά της την 1ην Απριλίου 1955 και αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον δυνάστη στον πολεμικό στίβο. Στρατό δεν έχει. Όλοι, όμως, είναι στρατιώται στην αόρατη στρατιά των θυσιών. Όπλα έχει μόνον την ψυχήν που κληροδότησε από τους προγόνους της στην αιματοβαμμένη παλαίστρα των απελευθερωτικών αγώνων του Ελληνισμού. Ήτο η ίδια αθάνατη ψυχή που δημιούργησε Γραβιές, Δερβενάκια, Μανιάκια, Ζάλογγο και Αρκάδια. Και πιο παλιά ακόμη Θερμοπύλες και Σαλαμίνες. Ήταν η αθάνατη Ελλάδα που δεν πεθαίνει, αλλά εις το πέρασμα του χρόνου κάθεται για να ξαποστάσει, ξαναφαίνεται και πάλι πιο ορμητική, πιο μεγαλοπρεπής, οδηγός της λεβεντογενιάς σε ηρωικές πράξεις. Έτσι, μια χούφτα ανδρειωμένων, εδώ στην Κύπρο, εκράτησε επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια την ανάσα ολόκληρου του Έθνους, απασχόλησε σοβαρώς την διεθνή διπλωματίαν, αλλά και συνέτριψε, με ηρωικές πολεμικές πράξεις, μια στρατιά 40.000 άριστα εξοπλισμένου στρατού, που πίσω του εστέκετο μια αυτοκρατορία 400 εκατομμυρίων.

»Η σκέψη μου, έγραφα σε μια προκήρυξή μου το 1957, είναι στους ημίθεους του ’21, από τας πράξεις τους αντλώ δυνάμεις, υπομονήν, εμμονήν και εγκαρτέρησιν. Με την δάδα αναμμένην από το φως τους, βαδίζω μπροστά με θάρρος, χωρίς να υπολογίζω αριθμόν, εκεί όπου με έταξεν ο Θεός».

»Ένας λαός μικροσκοπικός εδίδαξε στους μεγάλους την πίστη και έδειξε πώς γίνονται και θαύματα. Έγινε θρύλος με την ζωτικότητα και την αρετή του. Έδειξε πώς μπορεί να πάρει μόνος τη λευτεριά του, με ολοκαυτώματα, σταυρούς και μνήματα των παλληκαριών του. Αλλ’ εάν η ελληνική ψυχή υπήρξε γενναία, η διεθνής διπλωματία υπήρξε άδικος. Το τίμημα του αιματοβαμμένου αγώνος του Κυπριακού Ελληνισμού ήτο μια ψεύτικη λευτεριά, υπό εγγύηση, δεκανίκια για να βαδίζει και να ψάχνει να βρει το δρόμο τής προόδου και της ευημερίας του.

»Γι’ αυτό και πάλι η Ελληνική Κύπρος ευρίσκεται σε πολεμικό συναγερμό. Κοντά της, όμως, μάχεται και η Ελλάδα. Μαζί θα ανοίξουν τις φλέβες των, αν παραστεί ανάγκη να ποτίσουν το ιερό χώμα του ηρωικού νησιού.

»Η Ελλάδα, που δεν επούλωσε ακόμη τις πληγές της ύστερα από τρεις σκληρούς ηρωικούς αγώνες σε μια πενταετία, δίδει και πάλι το «παρών» της στην Κύπρο. Και η Κύπρος έγινε Ελλάδα.

»Στρατευμένα παιδιά της Ελλάδας και της Κύπρου, δική σας είναι η γη που πατάτε, είναι η γη των προγόνων μας. Όρκο να δώσουμε στο Πανελλήνιο. Όρκο στα νωπά μνήματα των σταυραετών της Κύπρου, που πέθαναν για την Ένωση. Όρκο στις μαυροφορεμένες μάνες. Όρκο στην Ελλάδα και την Κύπρο. Όρκο και για εκείνους, που θα ’ρθουν μετά από εμάς στον τόπο αυτό, για να μας κρίνουν και να μας δικάσουν. Όρκο σε όλους που μας βλέπουν σαν μια εγγύηση στις απειλές των μεγάλων ή μικρών, που συνωμοτούν εναντίον της Κύπρου, ότι τη λευτεριά της Κύπρου, που την υπέγραψαν με το αίμα τους τα παλληκάρια της, θα την πάρουμε εμείς.

»Η σημερινή ημέρα ας είναι οδηγός μας. Πέρασαν από τότε δώδεκα χρόνια, όπου αντήχησε εδώ το Ίτε Παίδες Ελλήνων... Όσα όμως ακόμη χρόνια και αν περάσουν, η θύμηση άχρονη μπροστά της θα γονατίζει και θα μας οδηγεί.

»Με τις πανάρχαιες αρετές της Φυλής μας, με τη συμπαράσταση των Πανελλήνων, με τη βοήθεια της Μητρός Πατρίδος και με τη δική μας πίστη και ψυχή, με αυτά και μόνο θα γραψουμε τον επίλογο του αγώνος της Κύπρου, την ΕΝΩΣΗ.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΚΥΠΡΟΣ

ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ

ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ»

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ-ΔΙΓΕΝΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ –ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΣΔΑΚ»

Πέρασαν 54 χρόνια από τη μέρα της τελευταίας Ημερήσιας Διαταγής του εγγυητή της ένωσης, στρατηγού Γεωργίου Γρίβα, του Θρυλικού Διγενή. Και οι ηγεσίες του Ελληνισμού αντί να πετύχουν την Ένωση, με ολέθρια λάθη οδήγησαν στη διχοτόμηση. Και αντί να σκεφτούν οι ηγεσίες του Ελληνισμού τρόπους σωτηρίας της Κύπρου, διαπραγματεύονται λύσεις που οδηγούν στη μονιμοποίηση της διχοτόμησης. Ω ήθη, ω καιροί...