Ο 106ος Λόχος του 1963-64, ο ενωτικός Τύπος και η διαρροή του «Σχεδίου Ακρίτας»

Με αφορμή τα 57 χρόνια από τον Ιανουάριο του 1964, φιλοξενούμε σήμερα τη μαρτυρία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη σχετικά με την περίοδο. Εξιστορεί περιστατικά από την εθελοντική υπηρεσία του στον «106ο Λόχο» του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Ρένου Κυριακίδη και αναμνήσεις του ως δημοσιογράφου την ίδια περίοδο στις αντιπολιτευόμενες τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο εφημερίδες, «Εθνική» και «Πατρίδα».

ΑΚΕΛ-Ενωτικοί και Μακάριος

Ο Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Κακοπετριά τον Ιούνιο του 1940 και αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Σολέας το 1960. Στα 15 του χρόνια εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ. Είχε στενή συγγένεια με τον Ρένο Κυριακίδη, τον «Ρωμανό», τομεάρχη της ΕΟΚΑ στην Πιτσιλιά και τον αδελφό του, Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό.

Ο Χαραλαμπίδης διαφώνησε με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και θεωρούσε πως στόχος του Κυπριακού Ελληνισμού έπρεπε να παραμείνει η Ένωση με την Ελλάδα, διότι μια Κύπρος με δεσμευμένη ανεξαρτησία θα ήταν έρμαιο στα χέρια Τουρκοκυπρίων, Τουρκίας και Βρετανίας.

Εντάχθηκε στην αντιζυριχική Δημοκρατική Ένωση, που ήταν «ο Γιάννης Κληρίδης, ο Δήμαρχος Λευκωσίας Θεμιστοκλής Δέρβης, ο Στέλιος Παυλίδης, πρώην Γενικός Εισαγγελέας επί Αγγλοκρατίας, ο Γιάννης Πολυδωρίδης και πολλές άλλες εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Σαβεριάδης από την Αμμόχωστο, ο Σιακαλλής από τη Λάρνακα, ο Πλατάκης Αντωνιάδης από την Πάφο και άλλοι».

Θυμάται τις πρώτες προεδρικές εκλογές, στις οποίες το ΑΚΕΛ στήριξε τον Ιωάννη Κληρίδη και συνεργάστηκε με τη Δημοκρατική Ένωση κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, τον οποίο οι κομμουνιστές κατηγορούσαν ως «φασίστα» και «επίορκο» της Ένωσης.

Ο κ. Χαραλαμπίδης καταγγέλλει πως η κυβέρνηση Μακαρίου δίωξε όσους διαφώνησαν με τη λύση των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Ανέφερε πως προσπάθησαν να τον αποβάλουν από το Γυμνάσιο λόγω των φρονημάτων του, ενώ με παρεμβάσεις του κύκλου του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη εξωθούνταν οι εργοδότες του σε συστηματικές απολύσεις. Στις αρχές, «ακόμη δεν είχε ξεκαθαρίσει ποιοι θα πήγαιναν με τον Μακάριο και ποιοι δεν θα πηγαίναν. Όταν όμως έγινε ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Αγωνιστών, με Γενικό Γραμματέα τον οδοντίατρο Ανδρέα Λάμπρου, άρχισαν οι διώξεις».

Επίσης, η στροφή του ΑΚΕΛ υπέρ του Μακαρίου μετά τις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 1960 δημιουργούσε διαύλους πρόσβασης προς την ΕΣΣΔ, αλλά και επιρροής από αυτήν, που κατά τον κ. Χαραλαμπίδη ενθάρρυναν περισσότερο τα ανοίγματα της ανεξάρτητης Κύπρου προς τη Μόσχα και τους Αδεσμεύτους και την απομάκρυναν σταδιακά από την Ένωση με μια Ελλάδα του ΝΑΤΟ και του αντικομμουνιστή Γεώργιου Παπανδρέου.

Ήταν Ενωτικός ο Μακάριος;

Ο κ. Χαραλαμπίδης δεν δέχεται την άποψη πως όσοι εθνικόφρονες στήριξαν την κυβέρνηση Μακαρίου εμφορούνταν ακόμη από το ιδεώδες της Ένωσης και ο διορισμός σε κρατικές θέσεις τούς κολάκεψε και διέφθειρε τα πιστεύω τους.

Στη θέση ότι ο Μακάριος επεδίωκε την Ένωση και την εξόντωση των Τουρκοκυπρίων, την οποία προωθούν σήμερα τουρκικοί, νεοκυπριακοί και ορισμένοι ακροαριστεροί κύκλοι, ο κ. Χαραλαμπίδης ανέφερε «αν ήταν ενωτικός ο Μακάριος, γιατί καταδίωκε τους ενωτικούς και δεν τους άφηνε να καθίσουν σε χλωρό κλαρί;». Δεν πίστευε επίσης πως ο Μακάριος θεωρούσε καν την ανεξαρτησία ως σκαλί προς την Ένωση. «Μια απόδειξη ότι μας καταδίωκε ήταν ότι έκαναν τον Ακρίτα και δεν εδέχοντο ενωτικούς αγωνιστές στην Οργάνωση,» ανέφερε.

Εξιστόρησε μια εμπειρία του το καλοκαίρι του 1959. Τότε, μαζί με φίλους τους έφτιαξαν ένα μεγάλο πανό «Διγενής – ΕΟΚΑ – Ένωσις» και το ανήρτησαν σε περίοπτη θέση στην Κακοπετριά. Την επομένη ήταν η γιορτή για τη λήξη των μαθημάτων στο Δασικό Κολέγιο Προδρόμου και παρόντες στην τελετή ήταν ο Υπουργός Γεωργίας Fazıl Plümer και ο Αντιπρόεδρος Fazıl Küçük. Στη επιστροφή ο Küçük πέρασε από την Κακοπετρία, την οποία προτιμούσε τακτικά για παραθερισμό και έκατσε στην πλατεία για καφέ. Καθώς ήξερε και Ελληνικά, παρατήρησε το σύνθημα και όταν επέστρεψε στη Λευκωσία έκανε γραπτή καταγγελία για το θέμα στον Πρόεδρο Μακάριο. Αυτός με τη σειρά του έστειλε τον ίδιο τον Υπουργό Εσωτερικών Πολύκαρπο Γιωρκάτζη στην Κακοπετριά να επιληφθεί του θέματος για να μην τους ενοχλεί ο Αντιπρόεδρος.

Ο Γιωρκάτζης μετέβη στο κεφαλοχώρι της Σολέας και συγκεκριμένα στο γραφείο του Κοινοτάρχη Κακοπετριάς, Ανδρέα Παπαδόπουλου, ο οποίος ήταν υπεύθυνος Κακοπετριάς κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ και τον όρκισε ο ίδιος ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής στο ξενοδοχείο «Εκάλη». Όταν κλήθηκε ο νεαρός Χαραλαμπίδης (τον οποίο βάφτισε ο Παπαδόπουλος), αρνήθηκε πως συμμετείχε στην ανάρτηση του πανό και όταν του υπεδείχθη να το κατεβάσει είπε «εγώ να κατεβάσω το σύνθημα; Όχι, έχετε Αστυνομία, να τους βρείτε εκείνους που το έβαλα να το κατεβάσουν. Και αν το κατεβάσω εγώ, εκείνοι που το έβαλαν και έρθουν απόψε και με σκοτώσουν τι γίνεται; Ποιαν ασφάλεια μου παρέχεις;». Μετά από έντονη συζήτηση, ο Γιωρκάτζης τού είπε «"αν δεν το κατεβάσεις δεν θα σε αφήσω να κάτσεις σε χλωρό κλαρί". Δεν το ξεχάννω ποττέ μου. Οπότε τον διέκοψα και λέω του τατά μου: "Ακούεις πώς με απειλεί ο φίλος σου;"». Ο Κοινοτάρχης προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αλλά ο Χαραλαμπίδης έφυγε.

Τελικά το πανό έμεινε στη θέση του μέχρι που φθάρηκε από τον καιρό, αλλά οι παρενοχλήσεις συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα να απολύεται από αρκετές δουλειές.

Τελικά, μετά από πολλές επαγγελματικές περιπέτειες και απολύσεις από το 1959 και το 1960 που αποφοίτησε, προσελήφθη το 1961 στην εφημερίδα «Εθνική», του πρώην Δήμαρχου Λευκωσίας Θεμιστοκλή Δέρβη, ο οποίος αντιπολιτευόταν σφόδρα τον Μακάριο.

Προετοιμασίες TMT & Κακοπετριά

«Εν τω μεταξύ εγώ είχα αναλάβει την ΑΝΕ στην Κακοπετριά. Την είχα προηγουμένως, στον αγώνα, και ανέλαβα να τους ξαναοργανώνω χωρίς να ξέρω εγώ ότι ο Γιωρκάτζης δημιουργούσε ομάδες», είπε για την περίοδο πριν από το ξέσπασμα της Τουρκανταρσίας. Ερωτηθείς αν γνώριζε για τις προετοιμασίες των Τούρκων:

«Φαινόταν καθαρά πως οι Τούρκοι προετοιμάζοντο. Δεν θέλαμε και παπά να μας το πει. Ήταν γνωστό. Από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων και από άλλες κινήσεις άρχισε ο κόσμος να υποψιάζεται ότι οι Τούρκοι… Και από τις αντιδράσεις των Τουρκοκυπρίων βουλευτών και από τις δηλώσεις Ντενκτάς φαινόταν καθαρά. Τότε άρχισε και ο Γιωρκάτζης να οργανώνει τον Ακρίτα. Στην Κακοπετριά ο μικρότερος αδελφός μου Γιάννης Χαραλαμπίδης, του περνώ δυο χρόνια, ήταν μέσα στις ομάδες που πήγαιναν και πρόσεχαν έξω από την Λεύκα, το Καλό Χωριό και άλλα χωριά». Ο αδελφός του συμμετείχε στις ομάδες του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και ο νονός του, Κοινοτάρχης Κακοπετριάς, ήταν υπεύθυνος των ομάδων.

Όταν οργάνωνε ξανά το δίκτυο της ΑΝΕ, ο γνωστός του αξιωματικός της Αστυνομίας τού μετέφερε μήνυμα του Γιωρκάτζη για να αναλάβει την οργάνωση ομάδων στην Κακοπετριά στα πρότυπα της ΕΟΚΑ και να συμφιλιωθούν. «Μου είχε προτείνει ο Γιωρκάτζης να αναλάβω εγώ την οργάνωση εκεί πάνω και του είπα όχι. Μετά που μαλώσαμε». Ο Χαραλαμπίδης όμως αρνήθηκε διότι δεν είχε εμπιστοσύνη στον Γιωρκάτζη.

Εκείνη την περίοδο δεν ζούσε πάνω στην Κακοπετριά αλλά στη Λευκωσία εργαζόμενος στην «Εθνική», την οποία εξέδιδε ο Θεμιστοκλής Δέρβης της Δημοκρατικής Ένωσης. Τότε ζούσε στον Άγιο Δομέτιο με τον Χαμπή Κυριακίδη, αδελφό του Ρένου Κυριακίδη.

Και στη Λευκωσία αναφέρει πως έζησε παρενοχλήσεις από την Αστυνομία, μέχρι και το 1963, πριν από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, όπως για παράδειγμα μια νυχτερινή απόπειρα σύλληψής του κοντά στις Κεντρικές Φυλακές, όπου κατάφερε να διαφύγει από το περιπολικό και να κρυφτεί στον Πεδιαίο.

106ος Λόχος, Ομορφίτα & ΕΦ

Στη Λευκωσία ο Χαραλαμπίδης εντάχθηκε σε μιαν εκ των γνωστότερων «γριβικών ομάδων», αυτήν του δασκάλου Ρένου Κυριακίδη, πρώην τομεάρχη της ΕΟΚΑ, που φυλακίστηκε στην Αγγλία, όπου ανέπτυξε σχέσεις με Ιρλανδούς αγωνιστές του IRA.

«Ήταν γνωστό πλέον ότι ο Γιωρκάτζης δημιουργούσε ομάδες και αυτά. Πηγαίναμε, δεν μας έδιναν όπλα, δεν μας έβαζαν στις ομάδες. Οπότε ο Ρένος Κυριακίδης άρχισε να μας οργανώνει με κάτι παλιά όπλα της ΕΟΚΑ και αρχίσαμε να οργανώνουμε τον “106ο Λόχο”. Τον κωδικό μας τον έδωσε το Τριμερές Στρατηγείο, ο Ταξίαρχος Περίδης», ανέφερε.

Με βάση τις εμπειρίες του, ο κ. Χαραλαμπίδης θεωρεί πως Μακάριος και Γιωρκάτζης ήθελαν συνειδητά το κρατικό οικοδόμημα των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου να δουλέψει και γι’ αυτό καταδίωκαν όσους εναντιώνονταν. Όταν όμως ο Γιωρκάτζης έμαθε για τις κινήσεις και τον εξοπλισμό των Τουρκοκυπρίων από αστυνομικούς και πληροφοριοδότες του, τότε ανησύχησε για το πού πάει η κατάσταση και άρχισε να οργανώνει τις δικές του ομάδες. Παρά τον έλεγχο που είχε επί της Αστυνομίας, δεν ήθελε να εξοπλίσει τους ενωτικούς διότι ανησυχούσε, σύμφωνα με τον κ. Χαραλαμπίδη, πως «θα τον ρίχναμε» και γι’ αυτό δεν τους ήθελε να εμπλακούν. Γι’ αυτό δημιούργησαν τον δικό τους λόχο.

«Πηγαίναμε εν τω μεταξύ στο Γυμνάσιο Κύκκου και αρχίσαμε και οργανωνόμασταν και έστειλε τον αδελφό του τον Χαμπή να πάει στην Αθήνα, στον Διγενή, με τον οποίο είχε επαφή, να του δώσει όπλα να φέρουμε. Πήγε ο Χαμπής, ώσπου να δώσει εντολή ο γέρος να μας δώσουν από την Αθήνα πήγε και στην Κρήτη, στους Μπαντουβάδες και μάζεψε και από εκεί κάτω κάμποσα όπλα και έφερε. Και μόλις ακούστηκε ότι ο Χαμπής πήγε να φέρει όπλα, όλοι οι ενωτικοί αγωνιστές της Κακοπετριάς, της Πιτσιλιάς, παλιοί της ΕΟΚΑ που ήταν υπό τον Ρένο συγκεντρωθήκαμε εκεί και αρχίσαμε να εκπαιδευόμαστε. Και μας έδωσε και τρεις αξιωματικούς η ΕΛΔΥΚ. Τον Λοχαγό Κυριακόπουλο, ένα Ανθυπολοχαγό, τον Σάκη και τον Επιλοχία Αλέξανδρο Καλό».

Καθώς ήταν ελεύθερος εκείνη την εποχή, εκτελούσε και χρέη τηλεφωνητή του Λόχου στην οικία του Ρένου Κυριακίδη. Θυμάται πώς δρομολογήθηκε η βοήθεια του Ρένου προς τον Νίκο Σαμψών στις μάχες της Ομορφίτας στα τέλη Δεκεμβρίου 1963, όπου βρισκόταν επίσης και ομάδα εθελοντών υπό την ηγεσία του Ανθυπολοχαγού Γεώργιου Ολύμπιου του Κυπριακού Στρατού.

«Όταν άρχισαν οι μάχες και ο Νίκος Σαμψών μπήκε στην Ομορφίτα, ήμουν με τον Πέτρο Στυλιανού, αγωνιστή της ΕΟΚΑ που φυλακίστηκε στη Βρετανία, και τον μακαρίτη τον Ανδρέα Κουλουμπρή, που ήταν προπονητής του Ολυμπιακού Λευκωσίας. Σηκώνω το τηλέφωνο, ο Λέανδρος Χατζημάρκου, τον οποίο ήξερα, πεθερός του Λουκή Παπαφιλίππου, παλιό στέλεχος του ΠΣΑ. Χαράλαμπε, μου λέει ο Λέανδρος, πού είναι ο Ρένος; Του λέω είναι στην εκπαίδευση. Σε παρακαλώ πες στον Ρένο ότι ο Σαμψών είναι στην Ομορφίτα και του τέλειωσαν τα πυρομαχικά και ζητά σφαίρες αγγλικών όπλων και ο Γιωρκάτζης όταν του ζήτησε του είπε δεν έχει διαθέσιμες. Σε παρακαλώ, μου λέει, διότι αν το πάρουν μυρωδιά οι Τούρκοι ότι αρχίζουν να τελειώνουν τα πυρομαχικά, θα τους κατακόψουν. Ειδοποίησε τον Ρένο, ο οποίος με τη σειρά του έδωσε εντολή στον αδελφό του Χαμπή να φορτώσει γρήγορα μερικά κιβώτια με σφαίρες και χειροβομβίδες πάνω στο λάντ-ρόβερ του 106ου Λόχου». Το αυτοκίνητο, το οποίο τους είχε παραχωρήσει ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κύκκου, και μαζί με τον Μιχάλη Παπαδόπουλο και ένα χωριανό τους Πιτσιλλίδη και πήγαν στις ομάδες Σαμψών.

«Μόλις άκουσαν αυτοί του Σαμψών, όπως μου έλεγε ύστερα ο ίδιος, αναπτερώθηκε το ηθικό τους όταν είδα ότι ήρθαν ενισχύσεις και ήρθαν και σφαίρες και χειροβομβίδες. Έτσι έκαναν την τελική έφοδο και κατέλαβαν την Ομορφίτα. Ύστερα ο Σαμψών έγραψε και στη “Μάχη” και ευχαρίστησε δημόσια τον Ρένο για τη βοήθειά του. Οπότε πλέον ο Περίδης, ο Διοικητής του Τριμερούς Στρατηγείου, δεν μπορούσε να μας αποκλείσει εμάς. Και τηλεφώνησε του Ρένου και του είπε να πάεις στο ΣΟΠΑΖ, στις αποθήκες και να πιάσεις οπλισμό για ένα λόχο τον οποίο θα ονομάσεις 106ο Λόχο».

Ώς τότε δεν είχε συγκεκριμένο όνομα η ομάδα και ήταν γνωστοί ως ο «Λόχος Ρένου Κυριακίδη». Μετά τις μάχες στην Ομορφίτα, οι άνδρες του 106ου Λόχου ορκίστηκαν ως «Ειδικοί Αστυφύλακες» στον Αστυνομικό Σταθμό Πύλης Πάφου. Όπως γράψαμε στη «Σημερινή» (06/12/2020), η ιδέα για χορήγηση ταυτοτήτων «ειδικών αστυνομικών» στους εθελοντές του 1963-64 ήταν συμβουλή του Γενικού Εισαγγελέα Κρίτωνα Τορναρίτη στον ΥΠΕΣ.

Μετά την έκρηξη της Τουρκανταρσίας και εν όψει του κινδύνου μέχρι και τουρκικής εισβολής, η κυπριακή Κυβέρνηση δεν ενόχλησε ξανά τον 106ο Λόχο, όπως για παράδειγμα με το Τμήμα Τελωνείων όταν άρχισαν να φέρνουν όπλα δικά τους από την Ελλάδα.

Στις αρχές Ιουνίου 1964 που ήρθε ξανά στην Κύπρο ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, οι άνδρες του 106ου Λόχου βρίσκονταν στον Πενταδάκτυλο, όπου αντικατέστησαν τους άνδρες των Ομάδων Λυσσαρίδη για ένα περίπου μήνα. Εκεί τους επισκέφθηκε και ο Διγενής.

Με τη σύσταση της Εθνικής Φρουράς τον Ιούνιο του 1964 ο 106ος Λόχος διαλύθηκε μαζί με τις άλλες παραστρατιωτικές ομάδες και ο Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης εντάχθηκε ως εθελοντής έφεδρος στον λόχο του Λοχαγού Χαράλαμπου Λόττα, αξιωματικού του Κυπριακού Στρατού. Εκεί τους επισκέφθηκε σε μια περίπτωση ο Στρατηγός Μενέλαος Παντελίδης.

Μετά από 1-2 μήνες, που άρχισε να οργανώνεται η ΕΦ και να συνεχίζεται η κάθοδος της Ελληνικής Μεραρχίας, αποδεσμεύτηκε και επέστρεψε στην εργασία του στην «Εθνική».

Τύπος & διαρροή «Σχεδίου Ακρίτας»

Τότε κυκλοφόρησε και η εφημερίδα «Πατρίς», που είχε τη στήριξη του Πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου. Η εφημερίδα αντέκρουε την ανθελληνική και ανθενωτική προπαγάνδα, τόνωνε το ελληνικό εθνικό φρόνημα και ασκούσε κριτική στον Πρόεδρο Μακάριο. Ο Χαραλαμπίδης μεταπήδησε στην «Πατρίδα» αλλά με παρότρυνση του Στρατηγού Γρίβα παρέμεινε και στην «Εθνική».

Παράδειγμα του κλίματος της εποχής ήταν και το ανώνυμο άρθρο «Η “αυτοτέλεια-υποτέλεια” του κ. Αραούζου», που δημοσιεύθηκε ανώνυμα στην «Εθνική» στις 27 Σεπτεμβρίου 1964 και επέκρινε την πολιτική Μακαρίου για τις επαφές με την ΕΣΣΔ και την παρακώλυση της Ένωσης με την Ελλάδα. Συντάκτης του, σύμφωνα με τον κ. Χαραλαμπίδη, ήταν ο Ελλαδίτης δημοσιογράφος Νίκος Δεληπέτρος και το άρθρο διέρρευσε στον Μακάριο πριν δημοσιευθεί. Μετά την δημοσίευσή του, ο Δεληπέτρος, που ήταν κοντά στον Πρωθυπουργό Παπανδρέου, εξαναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αθήνα, αναφέρει.

Κατά τη διάρκεια του «στρατιωτικού ζητήματος» μετά το 1964 υπήρχε έντονη διαφωνία μεταξύ Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και Στρατηγού Γρίβα για τον πολιτικό έλεγχο των ελλαδικών και κυπριακών όπλων που υπήρχαν στο νησί.

Μέσα σε αυτό το κλίμα δημοσιεύθηκε στην «Πατρίδα» της 21ης Απριλίου 1966 το κείμενο που έμεινε γνωστό ως «Σχέδιο Ακρίτας». Αν και δεν είχε επίσημα αυτό τον τίτλο, το έγγραφο περιέγραφε τις δυσκολίες εφαρμογής των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου λόγω των διαφωνιών με τους Τουρκοκυπρίους. Επίσης, συζητούσε τα μέτρα που θα ελάμβανε η κυβέρνηση Μακαρίου για τροποποίηση του Συντάγματος και μέτρων ασφαλείας που θα ληφθούν σε περίπτωση ένοπλης απόπειρας βίαιης απόσχισης των Τουρκοκυπρίων.

Αν και το «Σχέδιο Ακρίτας» δεν αναφέρει πουθενά το σενάριο μαζικών δολοφονιών ή καταπίεσης ή εκτοπισμού των Τουρκοκυπρίων, η τουρκική προπαγάνδα το εκμεταλλεύεται μέχρι σήμερα στο έπακρον, παρουσιάζοντάς το αυθαίρετα ως «σχέδιο γενοκτονίας των Τουρκοκυπρίων».

Ήταν μια περίοδος που ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης ήθελε, σύμφωνα με τον κ. Χαραλαμπίδη, με τις ευλογίες του Μακαρίου να αφαιρέσει στρατιωτικές αρμοδιότητες από τον Στρατηγό Γρίβα και ουσιαστικά να τον αναγκάσει να υπαχθεί υπό το Υπουργείο Εσωτερικών & Αμύνης, του οποίου προΐστατο και που τον έκανε κυρίαρχο των κυπριακών αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων και σωμάτων.

Το έγγραφο φαίνεται να διέρρευσε από πηγή εντός των υπηρεσιών πληροφοριών και η δημοσίευσή του είχε σκοπό να εκθέσει τον Γιωρκάτζη ως αυτόν που δεν φρόντισε να ληφθούν εγκαίρως τα αναγκαία μέτρα έναντι της ΤΜΤ, όπως η συνένωση των αγωνιστών και η προπαρασκευή αποτελεσματικής άμυνας.

*Αστυνομικές Σπουδές, Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου

^{(Δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή της Κυριακής», 03/01/2021, στήλη «Άμυνας & Ασφάλειας Αφηγήματα».}

^{Η διαδικτυακή έκδοση περιέχει κάποιες πολύ μικρές διορθώσεις: Ο Γιάννης Χαραλαμπίδης ήταν ο μικρότερος και όχι ο μεγαλύτερος αδελφός του Χαράλαμπου και ο Ανδρέας Λάμπρου ήταν ΓΓ του ΠΣΑ.)}