«Θαλασσοταραχή» από τα προβλήματα των επαγγελματιών ψαράδων της Πέγειας

Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες ψαράδες του αλιευτικού καταφυγίου Πέγειας. Το επάγγελμα του ψαρά είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα και οι άνθρωποι που έμειναν στον χώρο μετρημένοι στα δάκτυλα των χεριών μας. Ειδικά στις μέρες μας οι νέοι που αποφασίζουν να ασχοληθούν με το επάγγελμα ολοένα και μειώνονται, ενώ εκείνοι που τελικά θα πάρουν την απόφαση έχουν συνήθως κάποια οικογενειακή παράδοση, αλλιώς οι δυσκολίες είναι τόσες πολλές, περισσότερες από τα οφέλη, που θεωρείται σχεδόν αδύνατο κάποιος να επιλέξει το συγκεκριμένο επάγγελμα για να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες ψαράδες ολοένα και αυξάνονται και, πλέον, εκτός από την ίδια τη Φύση, που είναι απρόβλεπτη, υπάρχουν και ανθρώπινοι παράγοντες που καθιστούν τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επαγγελματίες ψαράδες του αλιευτικού καταφυγίου της Πέγειας, οι οποίοι θέλησαν να μιλήσουν στη «Σημερινή» και να μοιραστούν μαζί μας τις δυσκολίες τους σε μια ύστατη προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες και να εξεύρουν λύσεις.

Οι μαρτυρίες των ψαράδων

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως περιγράφει ο Σταύρος Σταύρου, είναι η ασφάλεια των ιδίων και των περιουσιών τους. «Είμαστε έρμαιο», σχολιάζει, «του κάθε επιτηδείου ή του κάθε κλέφτη που αποφασίζει να ‘‘βάλει χέρι’’ στην περιουσία μας. Ειλικρινά είναι λες και όποιος χρειάζεται ραντάρ, πετρέλαιο, βυθόμετρα ή δίκτυα μπορεί να έρθει και να τα κλέψει από το αλιευτικό καταφύγιο της Πέγειας. Εγώ είμαι ολόκληρες δεκαετίες στο επάγγελμα, είμαι τόσων χρονών, νιώθω κουρασμένος και για να προστατεύσω την περιουσία μου αναγκάζομαι να φορτώνω και να ξεφορτώνω τα δίκτυά μου κάθε φορά που πάω για ψάρεμα για να μην τα αφήσω εκτεθειμένα και να μου τα κλέψουν. Τα τελευταία χρόνια από κλοπές έχω υποστεί ζημιές σχεδόν €30.000, αφού έπεσα θύμα κλοπών τουλάχιστον πέντε φορές. Ζητάμε από το Τμήμα Αλιείας να τοποθετήσει κάμερες ασφαλείας στο λιμανάκι της Πέγειας για να σταματήσει αυτή η κατάσταση να συμβαίνει».

Ο Μιχάλης Μίτας, πολύτεκνος πατέρας τεσσάρων παιδιών, διανύει σχεδόν την τέταρτη δεκαετία της ζωής του. «Γεννήθηκα μέσα στη θάλασσα», μας εξιστορεί, «δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο, αλλά αγανάκτησα. Νιώθω κάθε μέρα ότι θέλω να τα παρατήσω. Δεν φτάνει που είμαστε απροστάτευτοι στην περιοχή, έχουμε και τα φυσικά φαινόμενα όποτε έχει κακοκαιρία που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκαλέσουν ζημιές στις περιουσίες μας. Αν δεν έκανα δάνειο να αγοράσω τη βάρκα μου και αν δεν είχα τέσσερα παιδιά και ένα σωρό υποχρεώσεις θα τα παρατούσα και θα αναζητούσα άλλη δουλειά». Ερωτηθείς κατά πόσον είναι επαρκή τα ποσά που λαμβάνουν οι επαγγελματίες για την καταστροφή των δικτύων τους, ο Μιχάλης ανέφερε ότι σε καμία περίπτωση οι ετήσιες ζημιές από τα δελφίνια και τις χελώνες δεν καλύπτονται με μια ετήσια επιχορήγηση μικρότερη από €1000. Μάλιστα μας είπε, ζητώντας μας επίμονα να το αναφέρουμε, ότι ο ίδιος τα τελευταία χρόνια λαμβάνει ως επιχορήγηση μόλις €1 ετησίως επειδή οφείλει Κοινωνικές Ασφαλίσεις. «Ναι, χρωστώ, αλλά όταν μου αποκόπτουν το επίδομα πώς θα μπορέσω να αντικαταστήσω τα δίκτυά μου και κατά συνέπειαν να μπορώ να πάω να δουλέψω να ταΐσω την οικογένειά μου αλλά και να τους πληρώσω τις οφειλές μου;», αναρωτιέται.

Ο κ. Λεύκος, 42 χρόνια στη θάλασσα, πιο ομιλητικός και εμφανώς πιο προβληματισμένος, περιγράφει μια πρόσφατη δική του ταλαιπωρία. Με βάση τα διατάγματα, αναφέρει, «δεν μπορούμε να ψαρεύουμε σε βάθος μικρότερο των 20 μέτρων, πρόσφατα έριξα τα δίκτυά μου και τελικά το ρεύμα τα παρέσυρε σε χαμηλότερο βάθος. Όταν πήγα για να τα μαζέψω, ήρθε το Τμήμα Αλιείας και με κατήγγειλε με πρόστιμο €700. Εξαντλητικό ποσό για τα δεδομένα μας αν αναλογιστεί κανείς ότι για μια μεγάλη ακτίνα παραθαλάσσια, που ξεκινάει από το EDRO III και φτάνει μέχρι τις Καραβόπετρες, με ένα μικρό σημείο ενδιάμεσα να εξαιρείται, δεν μπορούμε να ψαρέψουμε στα ρηχά, πράγμα που μειώνει δραστικά τις πιθανότητές μας για καλή ψαριά».

Αδιαφορία από μέρους των αρμοδίων

Με τη σειρά του ο Σάββας Θεοδοσίου, επαγγελματίας ψαράς αλλά και Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Πέγειας, επιβεβαιώνει τα προβλήματα και κάνει λόγο για αδιαφορία από μέρους των αρμοδίων. «Στείλαμε μια επιστολή στον αρμόδιο υπουργό από τον Απρίλιο και ακόμη κανένας δεν έδωσε σημεία ζωής», υποστηρίζει. «Μας θεωρούν δεδομένους δυστυχώς και δεν μας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη», σημειώνει. Αναφορικά με το ζήτημα που προέκυψε σχετικά με τις κλοπές, ο κ. Θεοδοσίου διαμηνύει την πρόθεση του Δήμου Πέγειας να καλύψει εξολοκλήρου το κόστος για τοποθέτηση κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης. Μόνο έτσι, σημειώνει, «θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη μάστιγα αυτή και φυσικά να αποτρέψουμε τον κάθε επιτήδειο που βάζει στο μάτι την περιουσία μας». Σχολιάζοντας το ζήτημα που φαίνεται να προκύπτει με τα προσωπικά δεδομένα, ο κ. Θεοδοσίου αναρωτιέται πώς μπόρεσε το πρόβλημα να επιλυθεί στα σημεία όπου υπάρχουν λιμάνια ή μαρίνες, όπως στην Κάτω Πάφο ή το Λατσί και όχι εκεί όπου υπάρχουν αλιευτικά καταφύγια. «Πώς γίνεται», αναρωτιέται, «να υπάρχουν παντού κάμερες και στα αλιευτικά καταφύγια να μη γίνεται; Ας τις τοποθετήσουν και να τίθενται σε λειτουργία τις ώρες που πέφτει το φως της ημέρας, από τις 6-7 το απόγευμα, δηλαδή, μέχρι τις 5-6 το πρωί σύμφωνα με την εισήγηση των ψαράδων».

Η «Σ» επικοινώνησε και με τη Διευθύντρια του Τμήματος Αλιείας για το θέμα, η οποία, όπως μας εξήγησε, για το θέμα των καμερών ασφαλείας προκύπτει ζήτημα με τη Νομοθεσία Προστασίας σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα. «Δεν είμαστε αρνητικοί, δεν λέμε όχι για να ταλαιπωρήσουμε κανέναν και το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε σε όλα μας τα αλιευτικά καταφύγια παγκυπρίως. Οι οδηγίες που έχουμε κατόπιν διερεύνησης του θέματος είναι ότι υπάρχει πρόβλημα να τοποθετηθούν κάμερες σε δημόσιους χώρους». Η κυρία Μαρίνα Αργυρού, κληθείσα να σχολιάσει το θέμα όπως μπαίνει επιτακτικά, διαβεβαιώνει τους επαγγελματίες ψαράδες ότι το τμήμα της σε συνεργασία με τα υπόλοιπα τμήματα που εμπλέκονται και την Αστυνομία θα το επανεξετάσουν και θα προσπαθήσουν να εξεύρουν οριστικές λύσεις. Προς το παρόν, κατέληξε, μια λύση ίσως θα είναι οι επαγγελματίες να τοποθετήσουν πάνω στις βάρκες τους κάμερες, αγορά που μπορεί να συγχρηματοδοτηθεί από ειδικά ταμεία.