Νέο συμβόλαιο με τον λαό…
Οι Τούρκοι είναι ασταμάτητοι. Οι προκλήσεις τους είναι καθημερινές. Προσβλητικές και επικίνδυνες. Και για μας, ως κράτος, και για την πολιτισμένη ανθρωπότητα. Για τον ΟΗΕ και την ΕΕ, που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
Εκ των πραγμάτων, οι Τούρκοι μονοπωλούν την ειδησεογραφία διότι κάθε ενέργειά τους είναι συναφής με τη δική μας ασφάλεια, καθώς και αυτήν της ευρύτερης περιοχής. Με κρίσεις. Ενώ, όμως, η προσοχή μας βρίσκεται στις απειλές της Άγκυρας, στο παρασκήνιο εξελίσσεται ένας κομματικός και πολιτικός οργασμός ενόψει των προεδρικών εκλογών, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την επιβίωσή μας, την πορεία του Κυπριακού και τη μορφή της τελικής λύσης.
Στον Δημοκρατικό Συναγερμό τροχοδρομούνται οι διεργασίες για την επιλογή του υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Το παραδέχθηκε ο ίδιος ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Όπως δήλωσε δημόσια: Το κόμμα θα έχει υποψήφιο. Κατά τεκμήριο, όπως λένε τα στελέχη του ΔΗΣΥ, ο πρώτος λόγος ανήκει σ’ αυτόν. Είναι ο ηγέτης του κόμματος. Έχει εργαστεί επί σειράν ετών για τον ΔΗΣΥ και έχει περάσει από υπουργικές θέσεις. Συνεπώς, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι ανέτοιμος και άπειρος για την Προεδρία. Έχει, μάλιστα, άριστες σχέσεις με τον διεθνή παράγοντα και ειδικότερα με τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, που κάνουν κουμάντο στη γειτονιά μας. Μπορούν ακόμη και να σημαδεύουν την τράπουλα. Το κόμμα του και ο ίδιος συμμετέχουν στη μεγαλύτερη ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της ΕΕ, δηλαδή στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ). Άρα, μπορεί να κινηθεί με άνεση και να ενεργήσει και εντός και εκτός των συνόρων.
Το ερώτημα που θέτει ο πολίτης είναι προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί είτε ο Αβέρωφ Νεοφύτου είτε κάποιος άλλος, εάν εκλεγεί Πρόεδρος; Θα υιοθετήσει την αποτυχημένη πεπατημένη των προκατόχων του ή θα χαράξει μια νέα γραμμή από την οικονομία ώς τα κοινωνικά ζητήματα και κυρίως στο Κυπριακό; Εάν δεν το πράξει, θα αδικήσει και τον εαυτό του και τον τόπο. Γιατί, άλλωστε, να είναι υποψήφιος κάποιος εάν δεν κομίζει κάτι νέο;
Ανεξαρτήτως τι, κατά καιρούς, έλεγε δημόσια ο Αβέρωφ Νεοφύτου, στην παρούσα φάση, φαίνεται ότι ο πολιτικός του λόγος διαφοροποιείται και συγκλίνει προς την υιοθέτηση της πολιτικής τού Προέδρου, που εντάσσει την επιστροφή στη Ζυρίχη στη λογική μιας ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας για να εξευρεθεί βιώσιμη λύση στο Κυπριακό. Και για να είναι δυνατή η δημιουργία ενός κανονικού κράτους. Βεβαίως, για να είναι το κράτος κανονικό και λειτουργικό, η μεν ΕΕ θα πρέπει να κατοχυρώσει την πλήρη εφαρμογή των ατομικών και άλλων δημοκρατικών δικαιωμάτων του συνόλου των πολιτών, το δε Συμβούλιο Ασφαλείας θα πρέπει να εγγυηθεί στο πλαίσιο του Κεφαλαίου 7 την εφαρμογή της λύσης.
Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν κρύβει τις αντιλήψεις του, θεωρώντας ότι, για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, επιβάλλεται να τεθούν επί τάπητος νέες ιδέες. Τις προάλλες, αναφερόμενος στο Κυπριακό, επισήμανε ότι ολόκληρο το νησί εντάχθηκε στην ΕΕ, με αναστολή του κεκτημένου στο βόρειο τμήμα, λόγω της κατοχής. Με ποιο, λοιπόν, πολιτειακό σύστημα ενσωματωθήκαμε στην ΕΕ; Το πρωτόκολλο 10 είναι σαφές: Με το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, από την οποία πηγάζουν όλα τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, περιλαμβανομένων και αυτών του πλούτου μας εντός της ΑΟΖ. Στη βάση αυτών των πραγματικοτήτων θα ήταν παράλογο να την διαλύσουμε και να φτιάξουμε μια ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, που δεν θα εγκαθιδρύει ένα κανονικό κράτος, αλλά ένα τουρκικό προτεκτοράτο.
Αυτό είναι το κλειδί για τη νίκη στις εκλογές. Όχι μόνο για τον Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά και για κάθε υποψήφιο. Ότι, δηλαδή, θα πρέπει να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τον λαό, ότι δεν θα διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά θα θέσει ως κύρια νομική και πολιτική θέση την επανενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων και τη δημιουργία ενός σύγχρονου κανονικού κράτους, όπου οι πολίτες του θα ζουν ελεύθεροι. Χωρίς τον καθημερινό τρόμο που προκαλεί η παρουσία του Αττίλα…
