Η Αμυντική Συμφωνία Γαλλίας – Ελλάδος

Αρχαίο – σοφό – διαχρονικό ρητό

«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι» (Πλάτων: Κρίτων, 51β.).

1. Στα στρατιωτικά δόγματα προβλέπεται η δημιουργία αποτελεσματικής, υπό τις ειδικές περιστάσεις, αμυντικής δύναμης. Αυτή είναι εθνικά αναγκαία και περιλαμβάνεται σε ειδικό άρθρο στα Συντάγματα όλων των χωρών. Ή και η δημιουργία ενισχυμένης αμυντικής αποτρεπτικής δύναμης, όταν μιας χώρας απειλείται η ύπαρξή της (πλην μερικών μικρών κρατών, που κηρύχθηκαν με διεθνείς συμβάσεις ανοχύρωτες Πολιτείες – Χώρες).
2. Είναι, λοιπόν, αυτονόητος και επιβεβλητέος ο εξοπλισμός με σύγχρονα και έξυπνα όπλα για αποτροπή, με δυνατότητες αιφνιδιαστικών και καταστροφικών πληγμάτων των εχθρικών στόχων σε τόπο και χρόνο που απειλούν την εθνική ακεραιότητα, για όλα τα μικρά απειλούμενα και μη κράτη ή μετά από εχθρική από ενάρξεώς της ή σε εξέλιξη ή και ολοκλήρωση στρατιωτικών επιχειρήσεων και παραμονή εχθρικών στρατευμάτων, κατάληψης του μισού σχεδόν εδάφους της μιας νόμιμης, κυρίαρχης και διεθνώς αναγνωρισμένης χώρας. Η εχθρική κατοχή, εκτός από την κατοχή της Ακτογραμμής και Ζωτικών Εγκαταστάσεων της χώρας, περιλαμβάνει κατά συρροήν παραβιάσεις, παραβάσεις και αποκλεισμούς του εναέριου χώρου όπως και των χωρικών υδάτων και της ΑΟΖ του. Η χώρα δε αυτή δεν είναι άλλη από τη δική μας χώρα, την Κύπρο. Απορία: Πώς το ανεχόμαστε αυτό;
3. Οι Υπερδυνάμεις και άλλες χώρες, που δεν απειλούνται από κανέναν, αναπτύσσουν με κολοσσιαίες οικονομικές δαπάνες, επιθετικά και αμυντικά οπλικά συστήματα με δυνατότητες επιθετικών και καταστροφικών «χειρουργικών» επιχειρήσεων όπου θεωρούν ανά την υφήλιο όπου «κατ’ αυτές» απειλούνται τα Ζωτικά Εθνικά τους Συμφέροντα.
4. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τα οπλικά συστήματα των δυνάμεων αποτροπής οποιασδήποτε χώρας, και ιδιαίτερα της Κύπρου και της Ελλάδος, πρέπει να διαθέτουν τις απόλυτες κατάλληλα καταστροφικές και αποτελεσματικές δυνατότητες και χαρακτηριστικά τα οποία να υπολογίζει ο εχθρός από μια αιφνιδιαστική επίθεση και απώλεια π.χ. ενός μαχητικού αεροσκάφους, μιας φρεγάτας, ενός αντιτορπιλικού, ενός υποβρυχίου ή και άλλου εχθρικού μέσου-φορέα.
5. Συνήθως ο εχθρός είναι απρόβλεπτος. Προκαλεί με κάθε οπλικό του ή άλλο σύστημα για άσκηση σχεδιασμένου ψυχολογικού πολέμου, βίας και δοκιμής των αντιδράσεων και των ανοχών-αντοχών του αντιπάλου (διεθνής από αιώνων πρακτική). Επιβάλλεται, λοιπόν, λόγω της απρόβλεπτης τακτικής και πονηρής τακτικής που ακολουθεί η Τουρκία έναντι της Κύπρου, η επιτάχυνση της προμήθειας οπλικών συστημάτων για δημιουργία δυνάμεων αποτροπής αλλά ιδιαίτερα και συνεχούς επαγρύπνησης. Στην περίπτωση της Τουρκίας έχει αποδειχθεί ότι η Διπλωματία των Γειτόνων και η Διεθνής, απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων. Τι μας απομένει λοιπόν;
6. Στην περίπτωση της Τουρκίας έχει αποδειχθεί ότι η Διπλωματία απευθύνεται σε ώτα μη ακουόντων. Πάντοτε, λοιπόν, πρέπει να έχουν όλοι κατά νουν ότι ο εχθρός είναι απρόβλεπτος! Πώς θα ενεργήσει, αν θα ενεργήσει, τον χώρο, τον χρόνο, τον τρόπο και γιατί (τι θέλει να πετύχει και γιατί;). Τη διάρκεια και την εκτίμηση των δυνατοτήτων του.
7. Απαραίτητη όμως στρατηγική πρακτική… η παράλληλη εκπόνηση αντίστοιχων σχεδίων από τις φίλιες δυνάμεις αντιμετώπισης κάθε εχθρικής απειλής (όπως πιο πάνω εκ των προτέρων).
8. Σύμφωνα με Διεθνή Ινστιτούτα Στρατηγικών Σπουδών-Ερευνών, έχει αποδειχθεί ότι ο εχθρός θα προβληματιστεί για μια ολοκληρωτική επιθετική επιχείρηση ή τοπική, για επίτευξη ενός αντικειμενικού σκοπού (ΑΝΣΚ, αρχικά στρατιωτικού όρου), γι’ αυτόν «αμφιβόλου στρατηγικού ή τακτικού στόχου -δήθεν-» επιμετρώντας τα πάντα, την απώλεια κοστοβόρων οπλικών συστημάτων, την οικονομία του, την εσωτερική πολιτική κατάσταση, τη σωρεία προβλημάτων-αντιδράσεων εντός της χώρας του, τον εχθρικό περίγυρό του, πού υπάρχει και προς τα πού; Άγνωστο πού θα συγκλίνει σε μια γειτονική του επιθετική ενέργεια και τις απρόσμενες παραμέτρους που αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν. Επίσης, θα επιτηρήσει τις περιφερειακές και διεθνείς σχέσεις, προβληματικές ή και «ομαλές», τις κυρώσεις που οπωσδήποτε θα επιβληθούν στη χώρα που θα επιχειρήσει στρατιωτικά εναντίον άλλης και όχι αμυντικά, και τους καραδοκούντες εχθρικούς γείτονές της κ.ά.
9. Εκτίμηση: Η μη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας (που καραδοκεί κατάληψη ελληνικών εδαφών ή νησίδων), έγκειται σε τρεις λόγους: Α) Είναι και οι δύο σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Β) Η Τουρκία προκαλεί και ασκεί ψυχολογικό και μόνο πόλεμο στην Ελλάδα από το 1950 και δεν ρισκάρει μια περιορισμένη επιθετική ενέργεια, κατάληψη π.χ. νησιού ή ολοκληρωτική σύγκρουση με την Ελλάδα επιμετρώντας τις αδυναμίες της και Γ) Τυχόν απώλειες έμψυχου και άψυχου δυναμικού και άδικων προνομίων που της έχουν εκχωρηθεί προ εκατονταετιών (υπό άλλες άδικες Συνθήκες) από υπερδυνάμεις και άλλες χώρες. Σημειωτέον ότι σήμερα η Τουρκία δεν εμπνέει εμπιστοσύνη σε καμιά χώρα, εκτός από μερικές μουσουλμανικές. Οι υπερδυνάμεις την εμπαίζουν για να της πουλήσουν τα πιο ακριβά πολεμικά συστήματα.

Τουρκία! Άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι… τότε θα καταλάβει τι σημαίνει υπερδυνάμεις και ο νοών νοείτω. Δεν είναι ευσεβοποθισμός. Τα πάντα ρει! Και ο νοών νοείτω! Όλοι οι ηγέτες της, Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση και Ένοπλες Δυνάμεις είναι υπερφίαλοι, ανεγκέφαλοι και έχουν χάσει κάθε μέτρο λόγω του υπερπληθυσμού της. Αυτό σήμερα δεν μετρά καθόλου. Δεν βρισκόμαστε στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Παλιά της μάχαιρας, του σφαγιασμού, του απαγχονισμού και σήμερα της κανονιοφόρου. Όλοι περιμένουν από την Τουρκία να πατήσει την μπανανόφλουδα. Και θα την πατήσει. Όλες οι στρατιωτικές και πολιτικές της επιλογές εκεί την οδηγούν…