Τα πρακτικά, η εντεινόμενη εσωτερική αντιπαλότητα και η Τουρκία σήμερα
Προφανώς ο κος Τσαβούσογλου, που παρακολουθεί για μελλοντική αξιοποίηση τις συζητήσεις μας, πρέπει να αισθάνεται απόλυτα ευχαριστημένος αφού πέτυχε σε τρία τουλάχιστον επίπεδα ό,τι επεδίωξε τότε στην Ελβετία: (α) να πιστωθεί με καλή διάθεση δήθεν η Τουρκία για ό,τι αφορά την επίλυση του Κυπριακού, (β) να επιφέρει απόλυτη σύγχυση στην πλευρά μας όπως καταδείχνουν μέχρι τώρα οι αντιπαραθέσεις, που συνεχίζονται ως επιβεβαίωση της προφανούς διχόνοιας, που επιτρέπει (γ) στην Τουρκία να μπορεί με περισσότερη άνεση να προωθεί τη λύση των δύο κρατών.
Η δική μας πολιτική εξουσία, για 4½ χρόνια από τότε, συνεχίζει μέχρι σήμερα την άγονη αυτή αντιπαράθεση, στην οποία θα επανέρχεται μετά βεβαιότητας μέχρι τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2023, άνευ διακοπής. Προέχει η διατήρηση ενός κομματικού ανταγωνισμού με στόχο τη συσπείρωση οπαδών. Ανταγωνισμός για το πώς θα συντελέσει η αντιπαλότητα αυτή στο να μην έχουμε μια κοινή γραμμή που να αποβλέπει στην ανατροπή των βλαπτικών για την Κυπριακή Δημοκρατία επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας. Το μέγα λάθος μας, με βάση τα σημερινά δυσμενέστατα δεδομένα και προοπτικές που εξανεμίζουν την ελπίδα για δικαία λύση, είναι ότι πολλοί λειτουργούν, όπως η Τουρκία του Ερντογάν επιθυμεί.
Ακόμη και τώρα όπου η πολιτική Ερντογάν βυθίζει τη χώρα σε μιαν άνευ ορίων κρίση. Καθορίστηκε μήπως μια νέα στρατηγική αντιμετώπισης της Τουρκίας, χωρίς τον ίδιο τον Ερντογάν; Συνυπολόγισε η πολιτική μας εξουσία, η Ελλάδα, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η υπό εξέλιξη οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί απ’ όσους θέλουν να την βοηθήσουν, θέτοντας επιτέλους ρητά και ξεκάθαρα το καθήκον στην Τουρκία για την ανάγκη πλήρους εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας και τήρηση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ;
Θα καταφέρουμε, έστω τώρα, να είμαστε έγκαιρα προετοιμασμένοι για δράση και εισηγήσεις, στο ενδεχόμενο η Τουρκία να μην έχει Πρόεδρο τον Ερντογάν; Είναι αναγκαία η συνεχής αντίδρασή μας σε κάθε παρανομία της Τουρκίας που είναι σταθερά, αποφασιστικά και μόνιμα ο εχθρός και συνεχίζει όπως πάντα να μη σέβεται το δίκαιο και την καλή γειτονία. Παρά το αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός των συνεχών εξελίξεων, παραμένει η πολιτική εσωτερική μας αντιπαλότητα με αναζήτηση ευθυνών μεταξύ μας, ενώ το καθήκον όλων μας για τη σωτηρία του τόπου θα έπρεπε να μας διδάξει την αποφυγή επανάληψης των ίδιων λαθών που συνεχίζουν για 48 χρόνια κατά την ανερμάτιστη «στρατηγική» των υποχωρήσεων. Στάση που δεν έχει τέλος, λόγω κομματικών επιδιώξεων για πρόσθετα ποσοστά στις εκλογές. Η ευθύνη όμως της πολιτικής μας ηγεσίας, να αντιληφθεί το ποίος είναι με ή χωρίς τον Ερντογάν ο εχθρός, έχει μετατρέψει τουλάχιστον τις δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις, σε συντηρητές της δυνατότητας της Τουρκίας (αντί να είναι μόνιμα στο σκαμνί του κατηγορουμένου για παραβίαση του διεθνούς δικαίου), να κινείται διπλωματικά με ανυπόστατους ισχυρισμούς για ευθύνη της Κύπρου (και βέβαια της Ελλάδος) για διατάραξη δήθεν της ειρήνης στην περιοχή, σε βαθμό που πρόσθετα απειλεί (στρατιωτική) αντίδραση στο «πεδίο»!
Η παντοδυναμία του Ερντογάν φθάνει στο τέλος της, εμείς είμαστε έτοιμοι έναντι της τουρκικής βουλιμίας με ή χωρίς Ερντογάν; Πρέπει επιτέλους να αντιτάξουμε δικαία και σταθερή διεκδίκηση. Μια ομόφωνη και από κοινού δράση, που θα περιέχει και νέα στρατηγική για το ενδεχόμενο της Τουρκίας χωρίς Ερντογάν. Η Τουρκία ευθύνεται για ό,τι την καταδίκασε η 4η Διακρατική Προσφυγή, αλλά και για τον παράνομο εποικισμό, τη δημογραφική αλλοίωση, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Δικαίου της Θάλασσας. Συνεπώς είναι επιβεβαιωμένη ανάγκη να επέλθει ο τερματισμός άμεσα και ενεργά της μεταξύ μας διχόνοιας. Ας το αντιληφθούν τα κόμματα και όσοι εξαγγέλλουν πιθανή υποψηφιότητά τους για τις Προεδρικές, πριν χαθεί οριστικά ό,τι άλλες γενιές με αίμα και θυσίες πέτυχαν. Όχι άλλες χαμένες πατρίδες. Οι φερέλπιδες συμπατριώτες μας, που έθεσαν μέχρι τώρα τον εαυτό τους στην κρίση του λαού, ως εν δυνάμει υποψήφιοι για την Προεδρία του Κράτους, πρέπει να εξηγήσουν την πολιτική που θα ακολουθήσουν (υποταγή ή αντικατοχική στάση), χάριν της σωτηρίας του τόπου. Πρέπει να εξοφλήσουμε το «δάνειο» που οφείλουμε προς τις νεότερες γενιές και για μια Κύπρο πραγματικά ελεύθερη και υπαγόμενη στις αρχές και αξίες του κοινοτικού Δικαίου.
* Δικηγόρος - πρώην βουλευτής
