Η πολιτική της μπουρδολογίας

Η Κύπρος υπήρξε η μοναδική χώρα όπου η Τουρκία επανήλθε μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τις πρόνοιες των επάρατων Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και μάλιστα με «δικαίωμα μονομερούς επεμβάσεως».

Με την εισβολή του 1974 η Τουρκία έθεσε σε εφαρμογή τα σχέδιά της, τα οποία ουδέποτε απέκρυψε, για επανάκτηση και ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου.

Οι μόνοι που δεν πήραν είδηση ήταν οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί και κομματικοί ηγέτες μας.

Παρά ταύτα, με την έλευση της Ελληνικής Μεραρχίας, με ενισχυμένη δύναμη πυρός, ουδέποτε στην ιστορία της βρέθηκε η Κύπρος σε τόσο ισχυρή θέση, με αποτέλεσμα ο τότε Πρωθυπουργός της Μητέρας Πατρίδας Γεώργιος Παπανδρέου να διακηρύττει στις 27/10/1964 στη Θεσσαλονίκη «Η Ένωσις ήλθεν, η Ένωσις έρχεται».

Η Ένωση ήταν η μόνη λύση που διασφάλιζε την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού και τη διαρκή ειρήνη και πρόοδο για το σύνολο του κυπριακού λαού.

Αλλά οι μεγαλόσχημοι ύπατοι, ανθύπατοι και… απόπατοι της Λευκωσίας -ως συνήθιζε να γράφει ο αείμνηστος Θεμιστοκλής Δέρβης- δημοσίως διακήρυτταν ότι η Ένωση ήταν ο μόνος τελικός στόχος -και αυτό για να ικανοποιούν το λαϊκό και εθνικό φρόνημα του κυπριακού Ελληνισμού- αλλά με τους χειρισμούς τους καταβαράθρωσαν το Κυπριακό, με αποτέλεσμα o αείμνηστος Γ. Παπανδρέου να καταγγείλει ότι «άλλα συμφωνούμε και άλλα πράττετε».

Και ο Γ. Παπανδρέου είχε όραμα λέγοντας ότι «οι Έλληνες της Κύπρου προορίζονται να συνεχίσουν ειρηνικά την πολιτιστική εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς Ανατολάς».

Και αυτά, όταν εφημερίδα της Λευκωσίας έγραφε «του Κύπριου ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει» (και εννοούσε την Ένωση), ενώ άλλη εξύβριζε τον πρέσβη της Ελλάδας, Μενέλαο Αλεξανδράκη, έναν εξαίρετο άνθρωπο και πατριώτη, αποκαλώντας τον «υπερφυσικό μπεμπέ».

Και ύστερα διερωτόμαστε γιατί η Κύπρος οδηγήθηκε στην καταστροφή.

Άραγε, αν οι Τ/κύπριοι ήσαν το 82% και εμείς η μειονότητα θα είχαμε άλλη τύχη από εκείνην των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου;

Μερικοί μεγαλόσχημοι σε μνημόσυνα και στους εορτασμούς εθνικών και άλλων επετείων διακηρύσσουν ότι «θα συνεχισθεί ο αγώνας για επανένωση και απελευθέρωση».

Λόγια κενά περιεχομένου, αν όχι, θα έλεγα, και «μπούρδες», όταν με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (συμφωνίες κορυφής), όπως αποκαλούνται, απο-ενοχοποιήσαμε την Τουρκία και μετατρέψαμε το Κυπριακό από θέμα εισβολής και κατοχής σε «δικοινοτική διαφορά» και με την υποβολή «χάρτου για το εδαφικό» αποδεχθήκαμε και τη διχοτόμηση.

Η Τουρκία δεν πρόκειται να αποχωρήσει από την Κύπρο, να αποσύρει τα στρατεύματά της και να παραιτηθεί του «δικαιώματος μονομερούς επέμβασης» και αν ακόμη επαναρχίσουν και συνεχιστούν γι’ ακόμα τέσσερεις και πλέον δεκαετίες οι συνομιλίες/διαπραγματεύσεις - κουβέντες του καφενείου, όπως επιτυχώς τις χαρακτήρισε ο Άγγλος Δημοσιογράφος Robert Fisk - που απεβίωσε πρόσφατα- στην εφημερίδα Independent.

Αυτά ας έχουν υπόψη τους όλοι οι ασχολούμενοι με το Κυπριακό και ιδιαίτερα η «πέμπτη φάλαγγα» στους κόλπους του κυπριακού Ελληνισμού, που ανέλαβε εργολαβικά το έργο στο οποίο απέτυχαν όλοι οι κατά καιρούς βάρβαροι κατακτητές μας από Δύση και Ανατολή.

Μπούρδα: καυχησιά, ψευδολογία, κουβέντα, λόγια χωρίς περιεχόμενο.