«Πόνεσε η Μέση μου απ’ τους Τεμενάδες»

Μια ζωή ακούω πως είμαστε μικροί. Αδύναμοι. Ανίσχυροι να αντιδράσουμε… Τρέχουμε επί μονίμου βάσεως στα διεθνή φόρουμ αναζητώντας το δίκιο μας. Κι αφού φάμε την μια σφαλιάρα μετά την άλλη, βάζουμε την ουρά στα σκέλια, σκύβουμε το κεφάλι και επιστρέφουμε πίσω στην Κύπρο. Αραδιάζοντας χίλια δύο ανόμιστα επιχειρήματα στους αυτόχθονες ιθαγενείς του νησιού, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τα μηδαμινά αποτελέσματα που επέφεραν οι προσπάθειες μας.

Νυν και αεί προδομένοι από τα κουτσοπόδαρα Έθνη Ηνωμένα. Εκεί για το λούστρο. Βερνίκι μιας φαυλόβιας τάξης πραγμάτων. Μιας κοινωνίας χωμένης μέχρι το λαιμό στα αποπατήματα της διαφθοράς…

Ηνωμένα τάχατες Έθνη διοικούμενα από χειραφετημένες μαριονέτες οι οποίες τρέχουν πίσω από το φουστάνι της εκάστοτε εξουσίας. Ιμάντες και νεροκουβαλητές της Master’s Voice του 1% των δισεκατομμυριούχων που παίζουν σκάκι στην πλάτη της ανημποριάς των φτωχών…

Σ αυτούς τους ταρτούφους τρέχουμε εδώ και 47 χρόνια να βρούμε το δίκιο μας. Κρεμόμαστε από την κάθε τους λέξη και κάνουμε ευαγγέλιο τα ολέθρια κι αλυσιτελή σχέδια τύπου Ανάν που περιοδικά μας σερβίρουν σε χρυσά πιάτα…

Προδομένοι κι από τους «συνεταίρους» μας. Τους Γερμανούς, τους Ολλανδούς, τους Σουηδούς, τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και βάλε… Από νάιλον ωφελιμιστές πολιτικούς οι οποίοι γράφουν στα παλιά τους υποδήματα τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Διεθνές Δίκιο, τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και την ευθύνη που έχουν να δείξουν αλληλεγγύη σε μια «φίλη» χώρα…

Κι εγώ… εσύ κι ο άλλος, την αράζουμε στον καναπέ σιγοσφυρίζοντας το τραγούδι του Κώστα Χατζή… «Δεν βαριέσαι αδελφέ!» Ανοίγουμε την τηλεόραση, λέμε στην Σριλανκέζα οικιακή βοηθό μας μας να μας φτιάξει ένα καφέ μέτριο βαρύ με μπόλικο καϊμάκι, και μασουλώντας πασατέμπο, παρακολουθούμε με αγωνία τον «Τροχό της Τύχης»…

Και εκεί που πάει να μας πάρει ο ύπνος αρχίζουν οι ειδήσεις. Στο ένα παράθυρο ο Αβέρωφ να μαζεύει κεράσια. Στο άλλο ο Στέφανος Στεφάνου να μας λέει… «Οι αυτοί περί των αυτών τοις αυτοίς τα αυτά…» Και σε ένα τρίτο, ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Χαμογελαστός. Να φλερτάρει μια στον Αβέρωφ και μια στον Στεφάνου ανοιγοκλείνοντας τους το μάτι …

«That’s amore»… που λέει και το τραγούδι!

Σαράντα εφτά χρόνια σ αυτή την μουσαντένια πραγματικότητα ζούμε. Εγκλωβισμένοι σε μια πρόταση λύσης που μας έβαλαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα τσακάλια μιας «ξένης οχιάς», πελαγοδρομούμε σ ένα ατέρμονο κομφούζιο· αναζητώντας να δούμε φως στην άκρη της σήραγγας. Ακολουθώντας τα φαλτσοσφυρίγματα των φαυλοκρατών Γενικών Φαρισαίων των Ηνωμένων Εθνών, χαθήκαμε μέσα στο μπάχαλο μιας κλισαρισμένης ντιρεκτίβας. Βάλαμε όλα τα αυγά μας σ ένα καλάθι και δίνουμε… δίνουμε… δίνουμε! Μέχρι που ξεβρακωθήκαμε…

Καθοδηγούμενοι από ηττημένα μυαλά τα οποία με την μονολιθική τους στρατηγική κατάφεραν να οδηγήσουν το Κυπριακό πρόβλημα στο… «Ως εδώ και μη παρέκει» παρακολουθούμε με απάθεια τις εξελίξεις…

Το πιο παράδοξο δε της όλης ιστορίας είναι πως αντί οι καπεταναίοι μας να αναγνωρίσουν την λούζερ τακτική που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια και να πουν mea culpa, συνεχίζουν να νεφελοβατούν. Ζητώντας μας να προσεταιριστούμε την άποψη πως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πείσουμε την Τουρκία να επιστρέψει πίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Επιμένοντας στον αμανέ, πως αν αναγνωρίσουμε το δόγμα της πολιτικής ισότητας το οποίο προνοεί τον διαμερισμό της εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας σε δύο ισότιμα κρατίδια, θα «απελευθερώσουμε» την πατρίδα μας. Κι όπως ανεντρόπιαστα τελευταία δήλωσε κάποιος δημόσιος άνδρας εις άπταιστων Παφίτικη ντοπιολαλιά (ονόματα δεν λέω)…

«Να παν τζείνοι έσσο τους τζιε μεις έσσο μας…»

Κι όλα αυτά βέβαια γίνονται για το καλό μας! Όπως για το καλό μας, οι «Εθνάρχες» της Ελλάδος και της Κύπρου το 1959 ασήμωσαν την Τουρκία χαρίζοντας της το μονομερές δικαίωμα να «εισβάλει ειρηνικά» στην Κύπρο….

Έτσι και τώρα, και πάλι για το καλό μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παροτρυνόμενος από τα ακονισμένα μυαλά των ηγετών των δύο μεγάλων κομμάτων επιμένει πως «δεν υπάρχει άλλος δρόμος»… Πως πρέπει να πείσουμε την Τουρκία να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Να συνεχίσουμε τον διάλογο από το σημείο που μείναμε στο Κραν Μοντανά…

Κι εγώ ο βλαξ κι ο άγνωρος ιθαγενής τους ρωτάω;

Να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις για να καταλήξουμε που; Σε μια μέση λύση; Σε δύο «συνιστώντα κρατίδια;» Σε μια λύση απαρτχάιντ η οποία αντιβαίνει τις δημοκρατικές αρχές και παραβιάζει τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ; Σε μια λύση η οποία θα καταστήσει την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας και σε λίγα χρόνια, με μαθηματική ακρίβεια, θα σβήσει από τον χάρτη τον ελληνισμό της Κύπρου;

Και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε κύριε Σιδερά; Που μας κάνετε τον ξερόλα. Που το παίζετε πατριώτης, πανεπιστήμονας και φωστήρας; Τι δεν καταλαβαίνετε; Είμαστε μικροί. Αδύναμοι… Τι θέλετε δηλαδή; Να πάρουμε τα καριοφίλια μας, να πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια και να ρίξουμε τον οχτρό στην θάλασσα;

Είμαι βλαξ αλλά όχι ηλίθιος!

Γνωρίζω πολύ καλά πως το σενάριο αυτό ούτε καν να το ονειρευτώ δεν μου επιτρέπεται. Μπορούμε κάλλιστα να δώσουμε μια πιο αποτελεσματική μάχη στον πολιτικό στίβο! Όχι με την φιλοσοφία του «γκιαούρη» όπως κάνουμε τώρα. Φιλώντας κατουρημένες ποδιές και ικετεύοντας την Τουρκία γονυκλινείς.

Φτάνει πια αυτή η ταπείνωση κι αυτό το κοροιδιλικι.

Η Τουρκία δεν έχει καμία πρόθεση να συμβιβαστεί. Όσο μας βλέπει να την προσκυνάμε και να κάνουμε τεμενάδες όλο και περισσότερο θολώνει το μάτι της. Μόλις δέσει τον γάιδαρο της στην Κύπρο, σειρά θα πάρει το Καστελόριζο, το Αιγαίο… η Θράκη! Και μιας και το έφερε η κουβέντα, δεν είναι οι ξένοι που προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο…

Εμείς είμαστε αυτοί που το παίζουμε Αρχιμήδης. Που τρέχουμε γυμνοί στους δρόμους αναφωνώντας «εύρηκα… εύρηκα». Διεκδικώντας την πατέντα ενός εντελώς καινούργιου μορφώματος συνεταιρικού αφεντάτου…

Εμείς δώσαμε στους ξένους αυτό το δικαίωμα! Γιατί αντί να μιλούμε για εισβολή και κατοχή, αντί να αξιοποιήσουμε τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκιο και να ζητήσουμε την απελευθέρωση μας, προσπαθούμε ράβε-ξήλωνε να δώσουμε υπερδικαιώματα στο 18% της Τουρκοκυπριακής μειονότητας· ρελιάζοντας με χρυσοβελονιά κοστούμι στα μέτρα των Τούρκων.

Μόνο αν η Τουρκία υποστεί σοβαρές οικονομικές κυρώσεις υπάρχει ελπίδα να κάνει υποχωρήσεις. Η καταρρέουσα οικονομία της είναι η Αχίλλειος πτέρνα του εισβολέα. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε τον εχθρό. Πως; Την επόμενη φορά που οι Βρυξέλλες ζητήσουν την «αλληλεγγύη» μας για να επιβάλουν κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας να τους πούμε… «Πάρτε το κουβαδάκι σας και σ άλλη παραλία». Γιατί, μπορεί να είμαστε μια κουτσουλιά τόπος. Βέλος στο θηκάρι μας όμως έχουμε…

Το ΒΕΤΟ!

Όταν οι «κύριοι» των Βρυξελλών λάβουν μέτρα εναντίον της Τουρκίας η οποία…

– κατέχει παράνομα 36% της Ευρωπαϊκής Κύπρου

– της οποίας τα πειρατικά πλοία σουλατσάρουν ανενόχλητα στη Κυπριακή ΑΟΖ

– η οποία κάνει πικνίκ στην αλυσόδετη, πάγκαλη μας Αμμόχωστο

– η οποία ακολουθώντας την τακτική της εθνοκάθαρσης (έγκλημα πολέμου) έχει προσφυγοποιήσει σχεδόν 200,000 Ελληνοκύπριους και έχει παραδώσει τα σπίτια και τις περιουσίες τους σε 350,000 ξενόφερτους Ογούζους ισλαμιστές της μαντίλας

– η οποία καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ίδια της την χώρα φυλακίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες πολιτικούς, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους και βάλε

– η οποία εισέβαλε παράνομα στην Συρία, βομβαρδίζει αθώους Κούρδους στο Ιράκ, στέλνει όπλα, στρατό και μισθοφόρους στην Λιβύη, τρομοκρατεί την Ελλάδα και με στρατιωτικές ενέργειες πήρε παραμάζωμα την Αρμενία…

Να συνεχίσω;

Όταν οι κύριοι Ευρωπαίοι ηγήτορες σταματήσουν να γράφουν το Διεθνές Δίκιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα λίγο πιο πάνω από τα γόνατα τους, κι αποφασίσουν να κόψουν τον βήχα στον Τούρκο καρντάση τους τότε, και μόνο τότε, να δείξουμε και εμείς «αλληλεγγύη» αποσύροντας το βέτο μας…

Μα κύριε Σιδερά! Έτσι και τους πάμε κόντρα οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Σουηδοί και τόσοι άλλοι… θα γίνουν Τούρκοι! Θα τους κακιώσουμε!

Σικκιμέ! Με το μπαρδόν και μετά συγχωρήσεως πάντα! Ας κακιώσουν! Τι άλλο έχουμε να χάσουμε; Όταν η Τουρκία με θράσος και προκλητική γλωσσοκοπιά διακηρύττει πως η Αμμόχωστος είναι «πατρογονικό της αγροτεμάχιο» κι οι Βρυξέλλες σφυρίζουν αδιάφορα, τι άλλο φοβόμαστε πως μπορούν να μας κάνουν;

Γίναμε τραπεζοφόροι της Τουρκίας. Γραικύλοι και μαλιστάκες ξένων κέντρων αποφάσεων. Καιρός να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της μαζικής μας αποχαύνωσης. Έφτασε η ώρα να αλλάξουμε τροπάρι. Ας βγάλουμε επιτέλους το ΒΕΤΟ απ’ το θηκάρι μας. Ας τρίξουμε και εμείς λίγο τα δόντια στους νταήδες τύραννους μας… Φτάνουν πια τα προσκυνήματα μπροστά στο σουλτάνο.

Πόνεσε η μέση μου απ’ τους τεμενάδες…