Κούνια που μας κούναγε!

Την ώρα που η πολύπαθη πατρίδα μας, αλυσόδετη γογγολογά κάτω από την μπότα των Ογούζων κατακτητών, εμείς…

Τρέχουμε να αγοράσουμε φθηνή βενζίνη, οπωρικά είδη και πραμάτειες από το γιουσουρούμ μπαζάρ των κουρσάρων… Πάμε στα καζίνα της «Κουζέι Κιμπρίς Τουρκ Τζουμχούριγιετι» για να ρίξουμε «μια ζαριά καλή»… Μήπως κι ο τροχός της τύχης σταματήσει επιτέλους να μας γυρίζει την πλάτη. Να δούμε κι εμείς οι γρουσούζηδες μιαν άσπρη μέρα…

Και στο γιορτοχαροκόπι μας επάνω και τον τζερτζελέ, άμα λάχει να ’ουμ, χορεύουμε και κάνα τσιφτετέλι με καμιά ζουμπουρλούδικη χανούμισσα, εισαγόμενη απ’ τη Ρωσία… Έτσι, για να έχουμε κάτι να κοκορευόμαστε στους φίλους μας την επόμενη μέρα σαν επιστρέψουμε και πάλι στη «Νότια Κύπρο»…

Κι άφτερ;

Άφτερ τρέχουμε να περιδρομιάσουμε τρώγοντας φρέσκο ψάρι στο γραφικό λιμανάκι της Girne. Της Κερύνειας! Που για όσους το έχουν ξεχάσει είναι το πραγματικό όνομα της πολύπαθης πόλις του Κηφέα και του Πράξανδρου. Πόλις ελληνική από τα 1300 π.Χ.

Ή πεταγόμαστε με την παρέα μας για μεζέ στην Guzelyurt (Μόρφου)… στο Karaoglanoglu (Άγιος Γεώργιος Κερύνειας) στο Alsancak (Καραβάς) στο Karpasa (Καρπάσι), στο Ovguru (Καζάφανι) και στη Lapta (Λάπηθος)…

Να συνεχίσω;

Επικρίνουμε, κατακρίνουμε, δικάζουμε και καταδικάζουμε. Ειρωνευόμαστε, συκοφαντούμε, γελοιοποιούμε και καθημερινά περιαδράχνουμε θέσεις και απόψεις αντίμαχων κομματαρχών ηγετών. Κακολογούμε, λασπολογούμε, καυτηριάζουμε, εξαπολύουμε μύδρους. Ρίχνουμε δηλητήριο, χολή και φαρμάκι. Πετροβολούμε, μαστιγώνουμε και με πολιτικό μογγολισμό και ανεγκεφαλιά χαραμίζουμε το δικαιολογημένο μας φρένιασμα… στοχεύοντας λάθος στόχο! Στο μπεϊλίκι μας επάνω ξεχάσαμε πως ο εχθρός μας δεν είμαστε εμείς. Αλλά τα τουρκικά ασκέρια των Μογγόλων κατακτητών!

Και καλά. Όλοι εμείς οι καφενόβιοι εραστές της μπιρίμπας, οι μπουχέσες, τζι’ οι αδκιασεροί καλοπερασάκηδες του Facebook, ας πούμε πως δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε… Η άρχουσα τάξη, όμως; Οι πολιτικοί μας αφεντάδες που μας υποσχέθηκαν πως θα σώσουν τον τόπο… Τι κάνουν;

Θα σας απαντήσω…

Το δεξί πρόσωπο του Ιανού συνεχίζει να περιφέρεται στη σαπίλα ενός πολιτικού κατεστημένου. Ρίχτηκε με τα μούτρα στη χλιδή, τον νεοπλουτισμό, την ευμάρεια και την ασυδοσία που φέρνει το βόρβορο της ηθικής πορνείας, και σιγοσφυρίζοντας ένα παλιό τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή μάς λέει… «όλα καλά κι όλα ωραία»…

Το αριστερό πρόσωπο του Ιανού, «βήμα βήμα», ακολουθεί… τα βήματα του Εφιάλτη. Του γιου του Ευρυδήμου. Υποδεικνύοντας στον Ξέρξη τη διάβαση που θα οδηγήσει το φουσάτο του στην κατάληψη ολόκληρης της πατρίδας μας, και στον αφανισμό της γραικολογιάς από το νησί της Αφροδίτης.

Και ενώ κάποιοι δοξομανείς πολιτικοί βγήκαν παγανιά σε πατατοφυτείες, κερασοφυτείες, λαχανοφυτείες, παπουτσοφυτείες και σαν μαντευτές και καφετζούδες ερμηνεύουν οιωνούς και κάνουν προφητείες πως τάχατες… «αν τους δώσουμε την ισότητα που μας ζητούν τζιαι παν τζιείνοι έσσω τους – στο Girne… Guzelyurt… Karaoglanoglu κ.λπ. – τζι εμείς έσσω μας, εν να ππέσσουν πολλά δισεκατομμύρια στον τόπο…».

Χαρίζουν ψεύτικα χαμόγελα στις κάμερες κι άρες μάρες κουκουνάρες στον λαουτζίκο. Μοιράζουν ανεμώλια έπη, «τρακτέρ», αέρα κοπανιστό, αηδίες και ξεράσματα… Επιμένουν πως πρέπει να συνεχίσουμε να συνομιλούμε με παράνομους διαπραγματευτές, και άλα ούνα αλά ντούε να παραδώσουμε στους Τούρκους αμαχητί τα ελληνικά βασίλεια της Σαλαμίνας, της Λαπήθου, της Κερύνειας…

Καταβάλλουν προσπάθεια με καινούριο «γλωσσάρι», με πανό που γράφει «εχθρός μας είστε εσείς και όχι οι Τούρκοι»… γρονθοκοπώντας νεαρούς φαντάρους στα οδοφράγματα της ντροπής και προσπαθώντας να συντρίψουν τη φωνή και τα όνειρα των λιγοστών εραστών της ελευθερίας, που λεπτό δεν σταμάτησαν να φωνάζουν πως τα «σύνορά μας βρίσκονται στην Κερύνεια»… Αποκαλώντας τους σοβινιστές, υπερεθνικιστές και εθνοκάπηλους, συνεχίζουν αδιάλειπτα και με σερνάμενη κραυγή να παραμυθιάζουν τους αφελείς πως…

«Εμείς φταίμε που δεν λύσαμε το Κυπριακό κι όχι οι Τούρκοι!».

Τι κι αν βγήκαν στη φόρα τα επίσημα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών; Τον χαβά μας εμείς! Το ίδιο ρεφρέν. Το ίδιο παραμύθι… Θα πιστέψουμε τώρα την επίσημη θέση των Ηνωμένων Εθνών, ή τον φίλο μας, μάγκα και καραμπουζουκλή, κύριο Μεβλούτ Τσαβούσογλου; Ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μας καλέσει στο σαράι του. Να μας κεράσει τούρκικο καφέ, να μας γλυκάνει το δόντι με Turkish delight και στη συνέχεια να βγάλει και δυο τρεις selfie μαζί μας. Να έχουμε σουβενίρ. Ούτως ώστε, όταν επιστρέψουμε στη ελλείπουσα πατρίδα μας, να κομπορρημονούμε για τις υψηλές μας γνωριμίες…

Κι αφού ο καρντάσης μας Μεβλούτ, καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι, μας παρουσίασε και το τζαμί της Αγία Σοφίας, στη συνέχεια μάς εξήγησε επακριβώς πώς έχουν τα πράγματα.

Πως…

«Όλα αυτά τα χρόνια εμείς φταίμε που δεν λύνεται το Κυπριακό… Και πως στο Κραν Μοντανά ο Νίκος Αναστασιάδης σηκώθηκε και έφυγε την ώρα που η Τουρκία… ‘‘αν της δίναμε το 100% απ’ ό,τι ζητούσε, θα μπορούσε σε δεκαπέντε χρόνια να αναθεωρήσει τις θέσεις της και να κάνει κάποιες υποχωρήσεις’’»… όπως προφορικά μας λέχθηκε από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών…

Άρτζι Μπούρτζι και ο λουλάς!

Και ποιος κατηγορείται πως τα μάζεψε κι έφυγε; Ο Νίκος Αναστασιάδης; Ο ίδιος Νίκος Αναστασιάδης, τον οποίο ορισμένοι κατηγορούν πως πρότεινε στους Τούρκους λύση δύο κρατών;

Και ρωτάω, εγώ ο ηλίθιος, που γρι δεν σκαμπάζω από δολοπλοκίες, μηχανορραφίες και προβοκατόρικες πολιτικές μανούβρες. Αν στον χαμαίζηλο Αναστασιάδη που είπε «yes» στο σχέδιο Ανάν κι οποίος - όπως ισχυρίζονται - αποδέχθηκε λύση δύο κρατών, αν σε αυτόν τον υποχωρητικό Πρόεδρο παρουσιαζόταν μια τόσο «ιδανική» λύση στο Κραν Μοντανά… γιατί «έππεσε του βούρου»… Γιατί δεν την αποδέχτηκε; Κανονικά έπρεπε να κάνει και κωλοτούμπες από τη χαρά του…

Κούνια που μας κούναγε! Ιστορίες για αγρίους, τιποτολογίες κι ακάλυπτες επιταγές…

Εκεί που θα έπρεπε να μπούμε στον στίβο αδελφωμένοι, να φάμε σίδερα, να κονταροχτυπηθούμε με τα θεριά, να αφήσουμε την κλάψα και το μοιρολόι πως «είμαστε μικροί κι αδύναμοι». Να παλέψουμε… Ναι, κύριοι, να παλέψουμε! Με τα λιγοστά, αλλά εξόχως σημαντικά «τόξα» που έχουμε στο θηκάρι μας. Τα οποία δεν είναι άλλα από τα ψηφίσματα των ΗΕ, το Διεθνές Δίκιο και το Δίκιο της θάλασσας…

Λίγα είναι;

Να βροντοφωνάξουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης πως η πατρίδα μας «έχει μοιραστεί στα δυο»… Πως είναι κατεχόμενη… Πως η Τουρκία μετά την «ειρηνική» της εισβολή διέπραξε…

– Εθνοκάθαρση - έγκλημα πολέμου.

– Κουβάλησε στην Κύπρο πάνω από 350.000 κουβαλητούς της μαντίλας - έγκλημα πολέμου.

– Σφάγιασε εν ψυχρώ αιχμαλώτους - έγκλημα πολέμου.

– Βίασε γριές και 10χρονα κορίτσια - έγκλημα πολέμου.

– Σύλησε εκκλησιές, βανδάλισε μνήματα και λεηλάτησε την πολιτιστική μας κληρονομιά - έγκλημα πολέμου!

Αντί να δακτυλοδεικτούμε τον βάρβαρο εισβολέα και αιμοδιψή κατακτητή της Κύπρου, αποδεχθήκαμε πως το πρόβλημα μας είναι ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ. Πως ο «μουχτάρης» της Νότιας Κύπρου κι ο «μουχτάρης» της Βόρειας Κύπρου είναι σε θέση να λύσουν το πρόβλημα…

Νεφελοβατώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν, πείσαμε τους εαυτούς μας πως η δαιδαλώδης, αντιδημοκρατική λύση απαρτχάιντ που μας πρότεινε ο Ραούφ Ντενκτάς το 1977, θα μπορούσε να μας σώσει από τον βρόγχο της τουρκικής κατοχής… Στρέψαμε την προσοχή μας στα πλούτη, την ευδαιμονία και στην κόπρο της διαπλοκής… Κι αντί να πετροβολούμε τον εχθρό, πετροβολούμε ο ένας τον άλλο. Σαράντα εφτά χρόνια δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να αντιμετωπίζουμε την Τουρκία με γιουσουφακισμούς και τεμενάδες… Σηκώσαμε τα χέρια ψηλά.

Παραδοθήκαμε…

Μα ενόσω υπάρχουν στη Γη ποιητές, θα υπάρχει κι ελπίδα! Γιατί, την ίδια ώρα που οι γραβατοφορεμένοι επίδοξοι υποψήφιοι Πρόεδροι της «ελλείπουσας Κυπριακής Δημοκρατίας» βγήκαν και πάλι προς «άγραν ψήφων» στις λαϊκές γειτονιές, και με πληρωμένα σποτ στο Facebook οι δουλόφρονες αυτοί πολιτικοί προσπαθούν να μας πείσουν (και πάλι) πως θα μας σώσουν…

Οι «ποιητές» της πολύπαθης πατρίδας μας δεν το έχουν βάλει κάτω!

Κι ούτε θα το βάλουν κάτω ποτές! Γιατί ποτές δεν θα αποδεχθούν πως το «ΑΔΙΚΟ» είναι πιο ισχυρό από το «ΔΙΚΙΟ». Θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μέχρι που κι ο τελευταίος αιμοδιψής Ογούζος φύγει από την Κύπρο!

Πείτε τους φαντασιοκόπους. Ονειροπαρμένους. Πως έχουν έρθει από άλλον πλανήτη και πως ρομαντζάρουν πέρα από τα όρια της λογικής… Πως έχουν έλλειψη διορατικότητας και στενότητα αντίληψης, γιατί δεν αποδέχονται «τις νέες πραγματικότητες». Πείτε ό,τι θέλετε. Δεν ακούν χαμαίζηλες φωνές «οι ποιητές». Κι ούτε την προδοτική φωνή του Εφιάλτη ακούν. Τις μόνες φωνές που ακούνε είναι την φωνή της Ρωμιοσύνης και τη φωνή των χριστιανικών τους αρχών και παραδόσεων… Αυτές είναι οι φωνές που καθοδηγούν τις πράξεις τους.

Κι αφού φόρεσαν «τα φτερωτά τους σαντάλια», οι ποιητές πέταξαν ψηλά. Πιο πάνω απ’ τη θολούρα της κοντόθωρης πολιτικής των πολιτευτών της αράδας που μας διαφεντεύουν και από την αχαΐρευτη σκαρταδούρα της αντιπολίτευσης.

Τι κι αν το μόνο όπλο που απέμεινε στο θηκάρι των ποιητών είναι ένας κονδυλοφόρος. Τι κι αν τους έχει στεγνώσει το μελάνι ακόμα… Θα βουτήξουν και πάλι τη γραφίδα τους στις φλέβες της ιστορίας. Και εμπνευσμένοι από τις θυσίες του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Γρηγόρη Αυξεντίου, του Κυριάκου Μάτση και τόσων άλλων ελεύθερων πολιορκημένων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία, με αίμα θα γράψουν και πάλι πως «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω»…

Βλέπετε… τίποτα δεν τρομάζει τους ποιητές. Τίποτα! Ούτε κι αυτός ο θάνατος ακόμα. Γιατί «Οι Ποιητές δεν Πεθαίνουν Ποτέ». Μόνον ένα πράγμα τους τρομάζει. Το ανάθεμα που αιώνες τώρα τρώει τα σωθικά των Αχαιών…

Η κατάρα της διχόνοιας… Η κατάρα με την οποία μας κακοχρόνισε η Εκάβη!