Πολιτική - Ποδόσφαιρο: Δύο αμαρτωλές όψεις του ιδίου νομίσματος

«Πολιτικοί κάνουν πλάτες σε αθλητικούς παράγοντες». Αυτή η ριπή που σημάδεψε την παραίτηση του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους από τη θέση του προέδρου της Επιτροπής Δεοντολογίας και Προστασίας του Αθλητισμού, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν απλώς ακόμη μία πανηγυρική επιβεβαίωση της ισχυρής πεποίθησης της κοινής γνώμης ότι στην Κύπρο του 21ου αιώνα η πολιτική αγυρτεία και η ποδοσφαιρική αλητεία είναι αδέλφια δίδυμα. Προηγήθηκε η βόμβα μεγατόνων του κ. Παπαχαραλάμπους πως «υπάρχει υπόκοσμος στο Κυπριακό Ποδόσφαιρο, συγκοινωνούντα δοχεία οι γραβατωμένοι του ποδοσφαίρου με τον υπόκοσμο».

Μετά την αιφνίδια προσωρινή αναβολή των αγώνων όλων των ποδοσφαιρικών κατηγοριών το 2020 με φόντο το πτώμα του κυπριακού ποδοσφαίρου, ΚΟΠ και Πολιτεία σήμαναν συναγερμό για αντιμετώπιση της εκρηκτικής κατάστασης, η οποία έκανε την Κύπρο ρεζίλι διεθνώς. Κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, UEFA, έφθασε στην Κύπρο για επιτόπου μελέτη της κατάστασης και συνεργασία με την Αστυνομία για εξέταση των κόκκινων φακέλων που αφορούν τους στημένους αγώνες. Στις 16 Ιανουαρίου του 2020, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, μιλώντας στη Γιορτή των Αρίστων της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου, διαμήνυσε με ιδιαίτερα αυστηρό ύφος πως «ήλθε η ώρα να καθαρίσει ο στάβλος του Αυγεία για να δούμε ξανά τον κόσμο να επιστρέφει στα στάδια, χωρίς την αγωνία τι στοιχημάτισαν και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η τοποθέτηση του Νίκου Αναστασιάδη ως προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού το 2011, μιλώντας στο αθλητικό συνέδριο του κόμματος με τίτλο «Οι προτάσεις μας για ένα καλύτερο αθλητικό αύριο».

Το 2011, επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια, ακούσαμε από τον πρόεδρο του ΚΟΑ, καταξιωμένο επιστήμονα Νίκο Καρτακούλη, ότι είναι έτοιμος να συγκρουσθεί με τα κυκλώματα για να μπει τάξη στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, δεν είδαμε καμιά ουσιαστική κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντιθέτως, είδαμε το κράτος να επιχορηγεί διαχρονικά τα ποδοσφαιρικά σωματεία με σημαντικά ποσά, την ώρα που εκκρεμούν οι οφειλές τους στον ΦΠΑ, στον Φόρο Εισοδήματος και στα Κοινωνικά Ταμεία. Σύντομα, γίναμε μάρτυρες της παραίτησης του Νίκου Καρτακούλη, ο οποίος αποχώρησε από την προεδρία του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού απηυδισμένος.

Τον Ιούνιο του 2009 μείναμε άναυδοι από τις δημόσιες τοποθετήσεις του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης, Σοφοκλή Σοφοκλέους, ότι ο «υπόκοσμος διείσδυσε παντού», στέλλοντας εναγωνίως ισχυρό μήνυμα πως:

• Ο υπόκοσμος χρηματοδοτεί κόμματα.
• Υπόκοσμος με κολάσιμο ποινικό μητρώο ηγείται ποδοσφαιρικών ομάδων και οι πολιτικοί τσακώνονται ποιος θα πρωτοπάει στα εγκαίνια.
• Οι φατρίες μοίρασαν την Κύπρο.
• Πολιτεία και Αστυνομία κλείνουν στα μάτια στο έγκλημα.

Δυστυχώς, ούτε οι βόμβες του πολιτικού προϊσταμένου της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας συγκίνησαν κανέναν, ούτε τον τότε Πρόεδρο Χριστόφια, ούτε το Εισαγγελικό δίδυμο Πέτρου Κληρίδη – Άκη Παπασάββα , ούτε τις κομματικές ηγεσίες.

Την τελευταία πενταετία, είδαμε την Πολιτεία εν μέσω βαθύτατης οικονομικής κρίσης να αιμοδοτεί, χωρίς αιδώ, με αρκετά εκατομμύρια ευρώ ποδοσφαιρικές εταιρείες για ανέγερση πολυτελών γηπέδων, στα οποία θα διακινούνται με μεγαλύτερη ευκολία οι σκοτεινές διαδρομές του ποδοσφαιρικού χρήματος, με τις επίσημες ευλογίες του κράτους.

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, τα κωμικοτραγικά τεκταινόμενα στον χώρο του Κυπριακού Ποδοσφαίρου ουδόλως τους ξενίζουν εδώ και 15 χρόνια περίπου. Το κακό ξεκίνησε με τη λειτουργία ποδοσφαιρικών εταιρειών, παράλληλα με τα σωματεία, που σηματοδότησε η ελεύθερη διακίνηση ποδοσφαιριστών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2004. Από τότε, το ποδόσφαιρο από λαϊκό αγαθό μετετράπη σε εμπορικό προϊόν και ισχυρό όπλο στα χέρια των αναίσχυντων πολιτικών καιροσκόπων και των αδίστακτων οικονομικών κερδοσκόπων.

Πολύ γρήγορα, το κυπριακό ποδοσφαιρικό οικοδόμημα εισήλθε στον αστερισμό της διαφθοράς και της διαπλοκής, όπως ακριβώς και η πολιτική. Στην Κύπρο πολιτική και ποδόσφαιρο θεωρούνται πλέον αδέλφια δίδυμα ή καλύτερα σιαμαία. Όσοι για διάφορους λόγους επιχείρησαν να τα διαχωρίσουν έσπασαν τα μούτρα τους και αποσύρθηκαν, άλλοτε σιωπηλώς και ενίοτε με ξεχειλίζουσα οργή. Το ποδόσφαιρο, λοιπόν, μπήκε στη νομοτελειακή δίνη ότι, στην Κύπρο, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κάπου τέμνονται, εξ ου και αλληλοκαλύπτονται, κρύβοντας τις βρομιές κάτω από το χαλί ή αφήνοντας τις ύποπτες υποθέσεις να αραχνιάζουν σε σκοτεινά συρτάρια. Σιγά – σιγά, το κυπριακό ποδόσφαιρο, με τα φάλτσα σφυρίγματα όλων των εμπλεκομένων φορέων, τις απεχθείς οικονομικές πάσες, τις περίεργες τρικλοποδιές, εντός και εκτός επανορθωτικής, τα γελοία αυτογκόλ, τις στημένες φάσεις, τις παράξενες αποκρούσεις, τα φαρμακερά σουτ ανήθικων παραγόντων, τις περίτεχνες πολιτικοκομματικές σέντρες και προσφάτως με τις VARεμένες νοοτροπίες, έχει απαξιωθεί πλήρως στη συνείδηση των πολιτών. Ακριβώς όπως και η Πολιτική.

Προ του ορατού κινδύνου κατάρρευσης του αξιακού συστήματος, η κατακρεουργημένη κοινωνία των πολιτών θέλει να πιστεύει πως, με εισαγγελική παρέμβαση στα άδυτα του ποδοσφαίρου, το μαχαίρι θα φθάσει μέχρι το κόκκαλο. Είναι υπέρτατη ευθύνη της Γενικής Εισαγγελίας να αποκαλύψει και να εξαρθρώσει τους ισχυρούς δεσμούς πολιτικών ταγών και ποδοσφαιρικών παραγόντων.

Είναι στα χέρια της Γενικής Εισαγγελίας να αποδείξει ότι επιτέλους λειτουργούν οι θεσμοί, εξαποστέλλοντας πίσω από τα σίδερα της φυλακής τους ενόχους και συνενόχους όλων των σκανδάλων που καταδυναστεύουν την αιμάσσουσα Κύπρο.

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy