Γράμμα ενός ανώνυμου αστυφύλακα

Η τελευταία εβδομάδα αποδείχθηκε πραγματικά πολύ δύσκολη για την Αστυνομία Κύπρου που βρέθηκε και πάλι στο μάτι του κυκλώνα.

Από την πρώτη στιγμή του «λόκνταουν» γράψαμε πως αναγκαστικά η Αστυνομία θα αποτελέσει την «υπηρεσία-κλειδί» για την άχαρη εφαρμογή των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση για αναχαίτιση της επιδημίας του κορωνοϊού.

Τους τελευταίους μήνες ασχολήθηκε η κοινωνία μαζί της αρκετές φορές. Αλλά ως κομμάτι της εκτελεστικής εξουσίας είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει τους νόμους και τα διατάγματα.

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου 2020, με την εκδήλωση του «Ως Δαμέ» στη Λευκωσία ήταν η τελευταία πράξη του κοινωνικού δράματος του κορωνοϊού.

Τα βίντεο της αστυνομικής καταστολής έχουν προκαλέσει απαρέσκεια σε μεγάλη μερίδα πολιτών και φυσιολογικά αποτελούν θέμα αντεγκλήσεων μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.

Φτάσαμε να ζήσουμε την εποχή που αυτοί που υπερασπίζονταν την άγρια αστυνομική καταστολή και την δράση των λευκών «Πισκάουερ» τον Ιούλιο του 2011, μετά τον όλεθρο στο Μαρί, να ξεσκίζουν σήμερα τα ιμάτια τους για τον κυανό «Αίαντα».

Αλλά έτσι είναι. Τα Σώματα Ασφαλείας καλύπτουν την εσωτερική ισχύ του κρατικού «μονοπωλίου της βίας». Πάντοτε η Αστυνομία θα αποτελεί εργαλείο πολιτικής ισχύος και ταυτόχρονα αντιπολιτευτικής κεφαλαιοποίησης μέσα από την διαμαρτυρία προς αυτή. Και αυτό διότι η αποστολή διατήρησης του νόμου, της δημόσιας τάξης και της κοινωνικής ειρήνης πάει χέρι-χέρι με την εκάστοτε κυβερνητική ή/και καθεστωτική σταθερότητα, στους αιώνας των αιώνων. Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Με βάση τα πιο πάνω, ο μέσος Κύπριος αστυνομικός νιώθει αυτή τη στιγμή να συμπιέζεται από πέντε τουλάχιστον μοχλούς πίεσης:

1) Την κυβέρνηση, τα διατάγματά της και την ηγεσία της Αστυνομίας Κύπρου. Παρά το ότι επιφανείς νομικοί απ' όλο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα ερμηνεύουν τα διατάγματα ως υπερβολικά ή/και αντιφατικά ή/και αντισυνταγματικά, εντούτοις μέχρι να κριθεί αυτό στα αρμόδια δικαστήρια ή να αποσυρθούν, ο μέσος αστυνομικός, είτε του αρέσουν είτε δεν του αρέσουν, οφείλει να τα εφαρμόσει διότι αυτή είναι η δουλειά του ως όργανο του κράτους.

2) Την αντιπολίτευση. Η κριτική, με διαφορετική ένταση, όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης στα όποια μέτρα της κυβέρνησης και της Επιδημιολογικής Ομάδας βρίσκεται στο επίκεντρο την πολιτικής επικαιρότητας. Αναπόδραστα, η εφαρμογή των διαταγμάτων από την Αστυνομία (όπως τα πρόστιμα, την απαγόρευση κυκλοφορίας, τους ελέγχους κλπ) βρίσκει φυσιολογικά τα κόμματα να την επικρίνουν, κάποτε με μέτρο και κάποτε υπερβολικά.

3) Τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης κρίνουν, και ορθώς κρίνουν, το έργο της Αστυνομίας. Πάντα το έκαναν και πάντα θα το κάνουν. Αλλά παρά την ανάγκη κριτικής, και λόγω των πολιτικών διασυνδέσεων και εξαρτήσεων τόσο των ΜΜΕ όσο και πολλών χρηστών των ΜΚΔ (συμπεριλαμβανομένων μερικών επιτήδειων ψιθυριστών και ανώνυμων "ουδέτερων" τρολλς που εγκαταβιώνουν σε κομματικά υπόγεια ή ξένες υπηρεσίες), οταν ΜΜΕ και ΜΚΔ κάνουν αντιπολίτευση, η πολιτική κεφαλαιοποίηση μέσα από την συναισθηματική χειραγώγηση των όποιων πεπραγμένων της Αστυνομίας, σωστών και λανθασμένων, είναι αναπόφευκτη και συστατικό μέρος του πολιτικού παιχνιδιού.

4) Την λαϊκή αντίδραση. Τα περιοριστικά μέτρα και μαζί με αυτά και ο κλονισμός της οικονομίας δημιουργούν λαϊκή απαρέσκεια που σε ορισμένους τομείς όπου οι επιπτώσεις είναι πιο έντονες προκαλείται και αντίδραση. Πως μπορεί κάποιος να αδικήσει την οργή ενός οικογενειάρχη που έχασε τη δουλειά του ή έκλεισε την μικρή επιχείρησή του και αρπάζει από την Αστυνομία ένα ολοστρόγγυλο πρόστιμο €300 στα καλά καθούμενα διότι η μάσκα του ήταν λίγο πιο κάτω από την μύτη ή διότι ξέχασε να στείλει μήνυμα στο 8998 όταν πήγε να πάρει τσιγάρα και γάλα απ' το περίπτερο;

5) Τους ακτιβιστές και τις εξωκοινοβουλευτικές ομάδες. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, οπωσδήποτε θα δράσουν ή/και θα το εκμεταλλευτούν επικοινωνιακά ομάδες ακτιβιστών, κάποιες εκ των οποίων ακραίες ή δυνητικά ακραίες. Μεταξύ αυτών και προϋπάρχουσες ομάδες που έχουν διαχρονικά στο ιδεολογικό τους στόχαστρο την Αστυνομία και που τώρα θεωρούν πως βρήκαν την χρυσή ευκαιρία να δράσουν εναντίον της. Μέχρι στιγμής είδαμε την δράση, από την μια, αναρχικών ή ακροαριστερών ομάδων που θεωρούν την Αστυνομία Κύπρου ως τον «αστικό θεσμό καταστολής της λαϊκής τάξης» και περίπου ως τον «σεκιουριτά του κεφαλαίου», και από την άλλη συνωμοσιολογικών ή ακροδεξιών ομάδων που την θεωρούν ως «εντολοδόχο άθεων προδοτικών κυβερνήσεων» και περίπου ως τον «στρατό κατοχής της νέας παγκόσμιας τάξης».

Σε αυτό λοιπόν το πολιτικό περιβάλλον καλείται να λειτουργήσει ο απλός αστυνομικός.

Αλλά θα αφήσω ακριβώς αυτόν, ένα απλό, ανώνυμο αστυνομικό, με τον βαθμό Αστυφύλακα, να τα πει ο ίδιος, όπως τα νιώθει, διότι θα τα πει πολύ καλύτερα από την όποια ανάλυση γραφείου.

Καθώς τον συγκεκριμένο τον γνωρίζω προσωπικά, διαβεβαιώνω πως πρόκειται για εξαίρετο και άριστο επαγγελματία, καταρτισμένο και μορφωμένο, με υψηλό αίσθημα καθήκοντος, αποστολής και πίστης στη δικαιοσύνη και που η συνείδησή του γνωρίζει πως ασκεί λειτούργημα. Να σημειωθεί πως είναι και οικογενειάρχης και ζει και αυτός την πραγματικότητα της κυπριακής κοινωνίας.

Και καθώς η Υπηρεσία δεν του επιτρέπει (και καλώς δεν του επιτρέπει) να μιλά επώνυμα, του δανείζουμε λίγο χώρο στη «Σημερινή» να εκφραστεί, έστω και ανώνυμα.

Για να ακουστεί και αυτή η φωνή μέσα στις κομματικές και μικροπολιτικές κοκορομαχίες των στιγμών, μέσα στην δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών.

Ακολουθεί η επιστολή του ανώνυμου Αστυφύλακα:

«Με βάση τα τελευταία γεγονότα και με σεβασμό σε κάθε άποψη αντίθετη και μη θα ήθελα να σας αναφέρω πως η τακτική αποπροσανατολισμού του λαού έχει πετύχει τον σκοπό της. Εμείς οι Αστυνομικοί έχουμε γίνει το μέσο εκτόνωσης της κοινωνίας για όλα όσα έχει υποστεί τα τελευταία 2 χρόνια. Πολλοί ξεχνούν όμως ότι ο Αστυνομικός είναι κομμάτι της κοινωνίας επωμισμένος όμως με το καθήκον όπως οι πολίτες ζουν και ευημερούν με ασφάλεια.

Με τα πρόσφατα γεγονότα η κοινωνία μας έχει στοχοποιήσει και μας μισούν. Δεν γνωρίζουν όμως τα πραγματικά γεγονότα. Δεν γνωρίζουν ότι ο Αστυνομικός της πρώτης γραμμής μετά από 12ωρη βάρδια εάν και εφόσον είναι τυχερός να σχολάσει στην ώρα του παρουσιάζεται για καθήκον. Ακολουθεί εντολές. Ο Αστυνομικός των €1089 δεν λειτουργεί αυτοβούλως.

Τα μέσα με την επιλεκτική προβολή των γεγονότων ακολουθούν τον παλμό της κοινωνίας προσφέροντας τους απλά εμάς σαν τους φταίχτες των πάντων.

Πολλοί λίγοι γνωρίζουν όμως ότι ο "φασίστας" ο μπάτσος όπως μας αποκαλούν φροντίζει όπως ο μεθυσμένος που την είδε οδηγός Formula-1 απομακρυνθεί από τον δρόμο και τα παιδιά μας επιστρέφουν σώα το βράδυ από τη έξοδο τους. Δεν ξέρουν ότι ο "ο βολεμένος ο κυβερνητικός", όπως θεωρούν τον Αστυνικό, μετά από παρακολούθηση 18+ ωρών καταδιώκει και συλλαμβάνει τον κάθε πρεζέμπορα που πουλά θάνατο στους νέους. Δεν μπορεί ο κόσμος να κατανοήσει ότι κάθε φορά που εγώ θα τηλεφωνήσω σπίτι στην σύζυγο στα παιδιά μου και θα πω κάτι έγινε στην δουλειά και θα αργήσω σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλα και ίσως κινδυνεύω.

Εμάς που αποκαλούν δειλούς όταν αυτοί κάθονταν στον καναπέ τους εγώ πάλευα να βγω ζωντανός από το περιπολικό που φλεγόταν επειδή κάποιοι δεν γουστάρουν τους μπάτσους.

Και ο κόσμος εύκολα ξέχνα πως όταν χρειαστεί θα μπω πρώτος μπροστά στον κίνδυνο όχι επειδή είμαι άτρωτος και θαρραλέος αλλά επειδή είναι το καθήκον μου.

Κανένας δεν γνωρίζει πως ο Αστυνομικός γίνεται συχνά και Νοσηλεύτης και Κοινωνικος Λειτουργός, εκτελώντας έργο που δεν έχει εκπαιδευτεί και δεν υπόκειται στην αρμοδιότητα του.

Όταν φορώ την στολή δεν το παίζω "Ράμπο" ούτε νομίζω ότι είμαι κάποιος, να θυμάσαι είμαι και εγώ άνθρωπος σαν και σένα. Χτύπησα και γω πολλές φορές αλλά ποτέ δεν το έμαθες γιατί εγώ δεν "πουλώ" φίλε.

Σε γλύτωσα αμέτρητες φορές φίλε, ναι εγώ ο μπάτσος, αλλά ποτέ δεν μου είπες ευχαριστώ γιατί απλά δεν το έμαθες. Όπως σου είπα δεν πουλω, δεν ταιριαζω στο τηλεοπτικό μενού όταν προσφέρω.

Με τα τελευταία γεγονότα δεν συμφωνώ, υπάρχουν ευθύνες στο Αστυνομικό Σώμα αλλά η στοχοποίηση του απλού αστυνομικού φαίνεται η εύκολη λύση.

Κάναμε λάθη, υπάρχουν συμπεριφορές στο Σώμα καταδικαστέες αλλά μην μηδενίζετε το έργο μας.

Λυπάμαι αν μακρηγόρησα.

Καταδικάζουμε σαν άτομα τα προχθεσινά γεγονότα και την όποια βίαια συμπεριφορά πολίτη και αστυνομικού.

Καταδικάζω όμως σφόδρα την επιλεκτική προβολή των γεγονότων για αλλότρια συμφέροντα.

Απολογούμαι αν σε κούρασα αλλά αν θες να καταλάβεις κούραση έλα μαζί μας σε μια "ειρηνική" διαδηλωση. Αν νομιζεις ότι υπερβάλω φίλε μου, να μείνεις στην γραμμή μαζί μου ότι και αν γίνει.

Αν όμως τραυματιστείς να το κρατήσεις για σένα. Και φρόντισε να το κρύψεις από τους δικούς σου, γιατί οι δικοί μας άνθρωποι μας στήριξαν και μας στηρίζουν σε πολλά, δεν θέλουμε να τους στεναχωρούμε.»