Αναλύσεις

Όμηροι της τουρκικής τρέλας...

Η κοινή γνώμη κατανοεί αυτά που αρνείται να κατανοήσει η πολιτική ηγεσία των Αθηνών και της Λευκωσίας. Ότι, δηλαδή, οι Τούρκοι δεν συμβιβάζονται. Το αντίθετο. Τα θέλουν όλα. Και μας προκαλούν. Καθημερινά. Δεν έχουν όρια. Αυτό δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος. Ότι θα μας δείξουν την τρέλα τους! Και ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα πρέπει να μάθει τα όριά του. Και ότι δεν πρέπει να τα βάζει με τον μέγαν Σουλτάνο. Αλλιώς θα τιμωρηθεί παραδειγματικά και δημόσια. Όπως το 1921 στη Μικρά Ασία και το 1974 στην Κύπρο.

Ποιον ελληνοτουρκικό διάλογο και ποια Πενταμερή; Διάλογος σημαίνει τουλάχιστον δύο. Οι Τούρκοι είναι του αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Άσε, δε, που μας προειδοποιούν να μην εμπιστευόμαστε τους συμμάχους μας. Επί τούτου, δεν έχουν άδικο. Διότι, ούτε η ΕΕ ούτε το ΝΑΤΟ στάθηκαν στο ύψος τους. Δεν στηρίζονται στο δίκαιο, αλλά στα συμφέροντα. Εδώ, αρχίζουν οι ευθύνες της ηγεσίας μας, που έχει την ψευδαίσθηση ότι είτε ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες είτε ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, θα ήταν δυνατό να πιέσουν την Άγκυρα. Πώς να την πιέσουν; Γιατί να την πιέσουν, όταν εμείς οι ίδιοι υποκύπτουμε στις τουρκικές αξιώσεις; Και όταν υποχωρούμε προτού καν καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πριν από το ’74, η Ομοσπονδία εθεωρείτο ως χείριστη μορφή διχοτόμησης. Κάκιστη τουρκική λύση. Μετά το ’74, έγινε η σημαία μας. Ποια; Η διχοτόμηση! Και εφόσον οι Τούρκοι εισέπραξαν τη συγκατάθεσή μας για την Ομοσπονδία, έβαλαν πλώρη για τη χαλαρή Ομοσπονδία. Και εφόσον αποδεχθήκαμε τη χαλαρή διχοτομική Ομοσπονδία, τώρα αξιώνουν συνομοσπονδία δύο κρατών. Είναι, μάλιστα, ανεκδιήγητος ο Τατάρ, ο οποίος προβάλλει τον ισχυρισμό ότι, εάν δεχτούμε την ισότιμη κυριαρχία στο πλαίσιο μιας συνομοσπονδίας, δεν θα επιμένει στα δύο κράτη. Μας κοροϊδεύει μπροστά στα μούτρα μας. Και μας εξευτελίζει.

Τόσο ο Τατάρ όσο και ο Ερντογάν δεν θέλουν δύο κράτη στην Κύπρο, αλλά ένα. Και αυτό να είναι τουρκικό! Προτεκτοράτο της Άγκυρας. Τμήμα της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτός είναι ο στόχος της Πενταμερούς. Και αν δεν δεχτούμε ό,τι μας λένε οι Τούρκοι, τότε θα επιχειρήσουν να μας φορτώσουν την ευθύνη. Είναι τραγικά τα διλήμματα, στα οποία μας έχει οδηγήσει η εξευμενιστική πολιτική. Είτε θα πάμε σε ναυάγιο είτε θα δεχτούμε τους τουρκικούς όρους. Και μέσα σε όλα αυτά το κράτος βουλιάζει στα σκάνδαλα και η ανυποληψία του κομματικού συστήματος κτυπά κόκκινο. Και ενώ η Κύπρος χάνεται, αυτοί καβγαδίζουν ενόψει βουλευτικών εκλογών για την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών τους σκοπιμοτήτων. Όταν οι πολίτες σου αρνούνται να σε λάβουν υπόψη διότι είσαι ανυπόληπτος, πώς θα σε λάβουν υπόψη οι σύμμαχοι ή ο εχθρός σου; Αυτό και αν είναι κατάντημα, που μας καταδικάζει να ζούμε ως όμηροι της τουρκικής τρέλας του Ερντογάν...