Χείμαρρος αγάπης και προσφοράς στην Πάφο

Στην Κύπρο σήμερα ο εθελοντισμός βρίσκεται σε πολύ καλά και υψηλά επίπεδα. Οι δυσκολίες που περάσαμε τον τελευταίο χρόνο ως λαός με την πανδημία μάς βοήθησαν εκ νέου να καταλάβουμε ότι κάποιες αξίες, όπως η αλληλεγγύη ή ο αλτρουισμός, είναι καλό να υπάρχουν σε κάθε μας σκέψη και μπορούν πολλές φορές να απαλύνουν ένα πρόβλημα. Μέσα από αυτήν την υγειονομική κρίση αλλά και την παρατεταμένη κρίση αξιών υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας, που αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Αφορμή για το σημερινό μας άρθρο αποτέλεσε η πρόσφατη βράβευση του συμπατριώτη μας ηθοποιού Κώστα Βήχα ως «Ευρωπαίου Πολίτη» για το 2020.

Έμπρακτη απόδειξη προσφοράς και ανιδιοτέλειας, η οποία εκφράζεται με πολλούς και διάφορους τρόπους και από πολλά μέρη, ατομικά, συλλογικά, οργανωμένα ή και ενστικτωδώς. Στην Πάφο, αυτή η ανάγκη για προσφορά δημιούργησε την εθελοντική ομάδα «Αυγερινός». Μια ομάδα, η οποία έχει πίσω της μια συγκλονιστική ιστορία, μια ομάδα που δημιουργήθηκε στη μνήμη του Ανδρέα Πίσκοπου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή μόλις στα 23 του χρόνια. Η μητέρα του Μαρία, θέλοντας να κρατήσει άσβεστη τη μνήμη του παιδιού της, οργάνωσε με μια ομάδα φίλων ένα εθελοντικό κίνημα, που κάθε μέρα μεγαλώνει, εδραιώνεται και μετατρέπεται από ποτάμι σε χείμαρρο αγάπης. Στην ερώτηση γιατί «Αυγερινός», η Μαρία μάς λέει «όπως είναι ο Αυγερινός το πιο λαμπρό αστέρι, έτσι κι εμείς θελήσαμε να δείξουμε ότι για όλους υπάρχει εκεί ψηλά στον ουρανό ένα φωτεινό άστρο, που μπορεί να τους καθοδηγεί, να τους στηρίζει και να τους δείχνει τον δρόμο. Το δικό μου είναι ο γιος μου, που τόσο νωρίς έχασα».

Η Μαρία Πίσκοπου μίλησε στη «Σημερινή» και εξιστορεί πώς η ανάγκη έγινε Ιστορία και πώς οι ιστορίες των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από κλειστές πόρτες και περιμένουν μια χείρα βοηθείας αφορούν όλους μας. Όλους, μηδενός εξαιρουμένου, γιατί σήμερα μπορεί να μην αγγίζουν πραγματικά κάποιον από εμάς, αγγίζουν σίγουρα όμως τον φίλο, τον γείτονα, το παιδάκι που μένει απέναντι στο σπίτι μας και ποτέ δεν θέλησε να εκφράσει τη δυστυχία που βιώνει όταν οι πόρτες κλείσουν και τα φώτα χαμηλώσουν.

Το τηλέφωνο της Μαρίας, όση ώρα διήρκεσε η συνέντευξή μας, δεν σταμάτησε να κτυπάει. Ευγενικά απαντούσε κάθε κλήση που προερχόταν από εθελοντές που ήδη έχουν ενταχθεί στο δίχτυο προσφοράς του «Αυγερινού», άτομα που ήθελαν να προσφέρουν ακούγοντας τι κάνει καθημερινά ο «Αυγερινός», αλλά και άτομα που ζητούσαν βοήθεια. Η τελευταία κατηγορία ήταν αυτή που έκανε και το βλέμμα της να γίνεται πιο σπινθηροβόλο. Άρπαζε αμέσως το μολύβι της και έπαιρνε σημειώσεις. Έκανε ερωτήσεις, έπαιρνε τη δική της συνέντευξη. «Πόσα μωρά έχετε, τι χρειάζεστε, έχετε ανάγκη από ρούχα, θέλετε τρόφιμα, με κουβέρτες είσαστε οκ;». Πολλές ερωτήσεις, που έδειχναν σε μένα που καθόμουν απέναντι και συνέχιζα να ηχογραφώ για τις ανάγκες της συνέντευξης ότι εδώ κάτι μεγάλο και αγνό υπάρχει.

Η εθελοντική ομάδα προέκυψε καθαρά από μια ανάγκη, μας εξιστορεί. Τη δική της για να επιστρέψει την αγάπη που έλαβε από τον κόσμο όταν ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά με την ασθένεια του Ανδρέα της, τον οποίο τελικά έχασε. «Κάθε μωρό που βοηθάμε, κάθε στήριξη που παρέχουμε για μένα είναι σαν να βοηθάω το δικό μου παιδί. Υπάρχουν, δυστυχώς», όπως μας ανέφερε, «περιπτώσεις που δεν μπορούμε να πιστέψουμε. Υπάρχουν συνθήκες σε σπίτια που επηρεάζουν κυρίως μωρά, που δεν μπορείτε να πιστέψετε ότι σήμερα υπάρχουν. Όταν βλέπεις μια πενταμελή οικογένεια να ενώνει δυο κρεβάτια για να κοιμηθεί, όταν δεν έχει ένα ευρώ να αγοράσει ένα κρουασάν για να πάρει το μωρό στο σχολείο και να φάει όπως τρώνε τα υπόλοιπα, μπορείς να μείνεις αδιάφορος; Αλήθεια, είναι δύσκολο το συναίσθημα που νιώθεις όταν ανοίξεις το ψυγείο μιας οικογένειας να βοηθήσεις στην τακτοποίηση των τροφίμων που πήρες και διαπιστώνεις ότι μέσα δεν έχει απολύτως τίποτα», λέει η Μαρία. Αυτές είναι πάρα πολλές περιπτώσεις, συμπληρώνει. «Ξέρετε ότι έχει μωρά που έκαναν δυο χρόνια να δουν μπροστά τους κάποιο παιχνίδι, ακόμη και κάποιες λιχουδιές, όπως γλυκά, μπισκότα κ.ά.;».

«Να σημειωθεί», προσθέτει η κυρία Πίσκοπου, «ότι μέσα από αυτήν την τριβή διαπιστώσαμε πως αρκετός κόσμος ήδη βοηθούσε οικογένειες. Τώρα αρκετοί από αυτούς ήρθαν και συνεισφέρουν μέσω του ‘‘Αυγερινού’’, αφού διαπίστωσαν ότι εδώ γίνεται οργανωμένη και μεθοδική προσπάθεια. Χαρακτηριστικότερη η περίπτωση ενός Ευρωπαίου πολίτη, που θέλει να μείνει ανώνυμος, και πρόσφερε μέχρι δωροκουπόνια €10.000».

Κάτι που μου έκανε εντύπωση και ήθελα ξεκάθαρα να ρωτήσω τη Μαρία, ήταν το θέμα με τα χρήματα. Άκουσα κάποια στιγμή ότι ένας φίλος ήθελε να προσφέρει χρήματα και δεν τα δεχθήκαν στον «Αυγερινό», κάτι που μου έκανε εντύπωση. «Ναι», μας λέει η Μαρία, «δεν λαμβάνουμε μετρητά. Όποιος θέλει να βοηθήσει είτε μπορεί να πάει να αγοράσει μόνος του τρόφιμα ή να πάει σε μια υπεραγορά να εξαργυρώσει τα χρήματα με δωροκουπόνια, για να μπορούμε να τα προσφέρουμε εμείς. Οι καιροί είναι πονηροί», σημειώνει, «και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί, για να μη δώσουμε το δικαίωμα σε κανέναν να πει κακή κουβέντα. Χρήματα δεν πιάνουμε, δεν τα έχουμε ανάγκη, μπορούμε να βοηθάμε δίχως να διαχειριζόμαστε χρήματα με τον τρόπο που ήδη το κάνουμε. Στα είδη που προσφέρουμε, εκτός από τρόφιμα, ρούχα, περιλαμβάνονται είδη υγιεινής, οικιακές συσκευές, μέχρι κουζινικά, κρεβάτια, παιδικά είδη, φρούτα, σεντόνια, κουβέρτες, παπούτσια, ό,τι μπορεί να χρειαστεί κάποιος και μπορεί να έχουμε στη διάθεσή μας».

Η Εθελοντική Ομάδα Προσφοράς «Αυγερινός» αριθμεί αυτήν τη στιγμή περίπου 10-15 άτομα ως εθελοντές, αλλά το δίκτυο προσφοράς είναι πολύ μεγαλύτερο. Για να φτάσει εδώ που βρίσκεται σήμερα ο «Αυγερινός», εκτός από την προσφορά της Μαρίας, σημαντική ήταν και η πλούσια δράση που αναπτύσσει ο επίσης εθελοντής Μάριος Μαρίνου. Ο «Αυγερινός» 100% εθελοντικά στηρίζει μέσα από τη δράση του περίπου 120 οικογένειες μηνιαίως και κάποιες περιστασιακά που μπορεί να ανεβάζουν τον αριθμό αυτό στις 150. Κάποιοι τώρα με την πανδημία έχασαν τη δουλειά τους και χρειάστηκαν έστω προσωρινά για μερικούς μήνες μια μικρή ενίσχυση. Όταν αυτή η πληροφόρηση έφτασε κοντά μας, ήμασταν δίπλα τους.