Στη ρώσικη ρουλέτα Κυπριακό, ήθος και πολιτικοί

Πλούσια η θεματολογία στην ατζέντα της επικαιρότητας τρεις περίπου μήνες πριν από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, με κόμματα και πολιτικούς να αναδύονται από ένα τέλμα σηψαιμίας και να εμφανίζονται σε ρόλους άμεμπτων και άσπιλων δικαστών. Ιεροκήρυκες μιας διάτρητης εντιμότητας και ενός ήθους περιπαικτικού για όσους γνωρίζουν ή έτυχε να οσμίστηκαν την μπόχα που αναδύεται από παρασκηνιακές διαδρομές.

Το Κυπριακό, είτε το θέλουν είτε όχι οι πολιτικοί, είναι το μείζον ζήτημα που απασχολεί τους πολίτες, καθότι από την πορεία των εξελίξεων θα εξαρτηθεί κατά πόσον θα διασφαλιστεί ή όχι η επιβίωσή μας ως έθνους σε αυτό το καθημαγμένο άκρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Όταν ο φασίστας Ερντογάν αναπολεί τις θηριωδίες του 1922 και υπενθυμίζει πως «όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει ομαδικές σφαγές στη Σμύρνη», δεν απειλεί μόνο τους Κούρδους, αλλά και τους Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου. Είναι άκρως αποκαρδιωτικό να ακούς, την ίδια ώρα, τον πρόεδρο του κυβερνώντος κόμματος, Αβέρωφ Νεοφύτου, να ωρύεται επιτιθέμενος σε όσους αντιδρούν στην πολιτική ισότητα της τ/κ μειονότητας, όπως την εννοούν η Τουρκία και οι εγκάθετοί της στο ψευδοκράτος. Όταν με ύφος και τόνους σπαραξικάρδιους λέει ότι πρέπει να δώσουμε πολιτική ισότητα έναντι εδάφους, προφανώς υπονοεί νέες υποχωρήσεις. Δηλαδή την αποδοχή των βέτο της αριθμητικής ισότητας και ό,τι ήθελε προκύψει από τις αξιώσεις της Άγκυρας, καθότι η πολιτική ισότητα όπως την εννοεί η ε/κ πλευρά έχει ήδη δοθεί και περιγράφεται σε σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, από το 1992.

Όταν κουνάει το δάκτυλο και μάλιστα λίγο μετά τη συνάντησή του με τον Ύπατο Αρμοστή της Βρετανίας, λέγοντας πως η τουρκική κατοχή στο βόρειο τμήμα της Κύπρου δεν μετρά 47 ημέρες αλλά 47 χρόνια και πως την επόμενη φορά ο Ερντογάν δεν θα έλθει να κάνει πικ-νικ στην Αμμόχωστο, αλλά πάρτι, είναι καλά να ξεκαθαρίσει σε ποιους απευθύνεται. Μήπως είναι έμμεσες πιέσεις προς τον Πρόεδρο, καθ’ υπόδειξιν τρίτων, να προχωρήσει σε υποχωρήσεις; Υποχωρήσεις μέχρι να προσεγγίσουμε τα θέλω της Τουρκίας;

Τέτοιου είδους και ύφους δηλώσεις θυμίζουν τη γνωστή ρήση «για σε τα λέω πεθερά, για να τ’ ακούει η νύφη».

Βέβαια, κανένας δεν του απάντησε πως στα Βαλκάνια η Οθωμανική Αυτοκρατορία κράτησε περίπου 500 χρόνια, αλλά ούτε οι ομαδικές σφαγές, ούτε οι θηριωδίες των Τούρκων κατόρθωσαν να εξισλαμίσουν ή να αλλοιώσουν τους πληθυσμούς, όπως της Ελλάδας, της Βουλγαρίας της Σερβίας και άλλων.

Οι λαοί είναι που γράφουν την ιστορία τους και όχι οι εφήμεροι ηγέτες, που έρχονται και παρέρχονται όπως τα εποχικά φρούτα και ο καθένας από εμάς θα λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα του. Είτε ηγέτης είτε γραφιάς είτε απλός πολίτης είτε κλητήρας ξένων εντολών.

Επειδή ο κ. Αβέρωφ του ΔΗΣΥ μαζί με την κ. Ελένη Μαύρου του ΑΚΕΛ χαρακτηρίστηκαν το 2004 από τους προωθούντες το σχέδιο Ανάν ως opinion leaders, των οποίων -όπως νόμιζαν -οι θέσεις και οι απόψεις θα ήταν καταλυτικές για τη θετική έκβαση του εκτρωματικού σχεδίου, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ δεν έχει κανένα δικαίωμα να ξεσπά και να οργίζεται. Οι πολίτες δεν είναι τυχαία που είναι υποψιασμένοι για τις θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων στο Κυπριακό, καθώς και για τις παράλληλες πιέσεις για νέες διολισθήσεις.

Πολιτικός κανιβαλισμός

Την ώρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται να συμμετάσχει στην άτυπη πενταμερή, η οποία έχει ορισθεί στις 27-29 Απριλίου (που συμπίπτει με τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών ), είναι αδιανόητο στο εσωτερικό μέτωπο να υπάρχει τέτοιος διχασμός με τάσεις αλληλοεξόντωσης.

Κομματικοί αξιωματούχοι ξεπέρασαν τα όρια του πολιτικού αμοραλισμού, με δευτεροκλασάτους ηγετίσκους να υβρίζουν τον αρχηγό του κράτους, ο οποίος εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία σε όλα τα διεθνή φόρα και τους 27 στην Ε.Ε., ως κλέφτη, ψεύτη και προδότη. Οποία κατάντια.

Πού νομίζουν πως θα μας οδηγήσει αυτός ο πολιτικός κανιβαλισμός, αν όχι στο χείλος της καταστροφής, διευκολύνοντας όσους εδώ και χρόνια βρίσκονται σε διατεταγμένη για την καταστροφή της Κύπρου;

Βρισκόμαστε σε συνθήκες εμφύλιου σπαραγμού και ασφαλώς η Τουρκία τρίβει τα χέρια της καταγράφοντας το σκηνικό, το οποίο αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική θέση της δικής μας πλευρά και ενισχύει τη ληστρική της πολιτική.

Μέσα σε όλο το κακό εγγράφεται και θέμα στη Βουλή για να συζητηθεί το Κυπριακό εν’ όψει της πενταμερούς, λες και οι 56 θα το επιλύσουν με τις μακρόσυρτες ομιλίες τους και την άγονη ρητορική τους πρωτίστως κατά του Προέδρου και εκ δευτέρου κατά της Τουρκίας. Αναλόγως ποιος θα βρίσκεται στο μικρόφωνο .

Τι θα κάνουν οι 56; Θα παίξουν το Κυπριακό στη ρωσική ρουλέτα και όποιον πάρει η σφαίρα από την θαλάμη του περιστρεφόμενου πιστολιού;

Ήθος και αήθεια

Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκε στην Επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής η Υπουργός Δικαιοσύνης, Έμιλη Γιολίτη, η οποία υποβλήθηκε σε έναν εξοντωτικό ψυχολογικό εκφοβισμό (bullying) από βουλευτές και βουλευτίνες. Την επαύριον η πρόεδρος της επιτροπής, με μια δόση χαιρεκακίας επικαλυμμένης με ευγένεια, την ρώτησε αν κοιμήθηκε το βράδυ. Χωρίς καμιά πρόθεση να γίνω συνήγορος της εν λόγω Υπουργού, είναι αρκετοί οι πολίτες που αισθάνθηκαν ντροπή για το χαμηλό επίπεδο και τις συμπεριφορές μελών του νομοθετικού σώματος. Ένα επίπεδο που δεν συνάδει με τον πολιτισμό μας και τον σεβασμό στους θεσμούς. Άλλο η κριτική και ο επιβεβλημένος έλεγχος του νομοθετικού σώματος και άλλο τα κτυπήματα κάτω από τη μέση, τα οποία ανακυκλώνονται και μεγεθύνονται από οπαδούς κομμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατ’ εντολήν και καθ’ υπόδειξιν.

Έχουν ξεφύγει οι πάντες. Ακόμα και ο κύριος Γενικός Ελεγκτής, ο οποίος πήρε φόρα και καλπάζει ανεξέλεγκτος. Μήπως ο ίδιος δεν παραβιάζει το Σύνταγμα με το να ακυρώνει συστηματικά τον Βοηθό Γενικό Ελεγκτή; Μήπως ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω όλων και δεν οφείλει να λογοδοτεί σε κανέναν; Υπεράνω και του Γενικού Εισαγγελέα και αυτού που τον διόρισε; Γιατί, άλλο ο εκλεγμένος με επικύρωση της λαϊκής εντολής και άλλο ο διορισμένος που προφανώς προτάθηκε από άλλους. Οι ανεξάρτητοι θεσμοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να καταλύουν άλλους θεσμούς.

Στο σπίτι του κρεμασμένου

Λίαν συντόμως θα γίνει, όπως λέχθηκε, ξανά συζήτηση για τον Συνεργατισμό, για την οικονομία και ων ουκ έστιν αριθμός θεμάτων που θα επιλέξουν τα κόμματα μέχρι τις Βουλευτικές. Για να δούμε, αν θα ανοίξουν κάποια στόματα να αποκαλύψουν πρόσωπα και καταστάσεις, και πώς κατάφεραν κάποιοι με «θεϊκές δυνάμεις» να αναστήσουν ακόμα και νεκρούς, προκειμένου να αποπληρώνουν κομματικά δάνεια! Μέχρι πότε θα καμώνονται τους άμεμπτους, αποσείοντας και δικές τους ευθύνες για την κατάρρευση του Συνεργατισμού, που από λαϊκή κατάκτηση μετατράπηκε σε τσιφλίκι ασυδοσίας;

Σε αυτές τις μονομαχίες τύπου ρώσικης ρουλέτας, άγνωστες θα είναι οι συνέπειες παικτών και κομπάρσων, γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.

*Η ρώσικη ρουλέτα ήταν ένα άκρως επικίνδυνο παίγνιο, ενίοτε θανατηφόρο, που πραγματοποιείτο παλαιότερα με περιστρεφόμενο περίστροφο. Μια μορφή μονομαχίας, που ακολουθείτο την εποχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, με τους παίκτες να βρίσκονται σε μιαν αγωνία θανάτου.