Οι συνήγοροι της αυτοκρατορίας...
Έχει χαθεί και η αξιοπιστία και η ηθική. Και η διαπίστωση αυτή αποτυπώνεται στα μνημόσυνα των ηρώων και δη στο τελευταίο. Του Γρηγόρη Αυξεντίου. Από το οποίο παρήλασε το κομματικό σύστημα για να προσβάλει τη μνήμη του. Αντί να σεβαστεί τον ήρωα, αντί να σιωπήσει, προχώρησε σε πολιτικούς φανφαρονισμούς. Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της Πενταμερούς. Και το χειρότερο, οι πλείστοι εξύμνησαν τη βρετανική και τουρκική πολιτική για μια λύση διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα.
Ο ήρωας δεν συμβιβάστηκε. Δεν μπήκε σε διαπραγμάτευση με τον κατακτητή. Δεν παραδόθηκε. Είπε Μολών Λαβέ. Και έγινε ολοκαύτωμα γι’ αυτό που πίστευε. Για την ελευθερία, την Ελλάδα και την Ένωση. Αυτός ήταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου και γι’ αυτά τα ιδανικά θυσιάστηκε είτε μας αρέσει είτε όχι. Τα όσα έχουν λεχθεί περί Πενταμερούς και ομοσπονδίας προδίδουν την παρακμή του κομματικού κατεστημένου, που μετατράπηκε σε συνήγορο της βρετανικής αυτοκρατορικής πολιτικής, την οποία πολέμησε ο ήρωας θυσιάζοντας τη ζωή του. Το ιερότερο των αγαθών στον δυτικό πολιτισμό.
Η παρουσία μας στην Πενταμερή έχει στόχο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δύο ισότιμα συνιστώντα κρατίδια στη λογική της πολιτικής ισότητας και της ισότιμης κυριαρχίας. Τι σχέση έχουν αυτές οι τουρκικές φόρμουλες λύσης με την ελευθερία; Καμία. Όταν εσύ ασεβείς μπροστά στους ήρωές σου και έναντι του εαυτού σου, πώς περιμένεις να σε σεβαστούν οι Τούρκοι; Το αντίθετο. Μας κοροϊδεύουν. Και η δική μας ηγεσία τι πράττει; Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα υιοθετεί την προηγούμενη τουρκική θέση, την οποία υψώνει ως λάβαρο σωτηρίας. Και η Άγκυρα προχωρεί στο επόμενο δικό της επεκτατικό βήμα. Αφού πέρασε από τη «σκληρή ομοσπονδία» στη «χαλαρή» και από την «αποκεντρωμένη» στα δύο κράτη, την επόμενη φορά θα προχωρήσει στην πλήρη κατάληψη.
Είναι, δε, υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού να ισχυρίζονται κάποιοι ότι μεταβαίνουν στην Πενταμερή για να σώσουν τον τόπο από τα νέα τουρκικά τετελεσμένα. Η δική τους εξευμενιστική πολιτική είναι αυτή που έφερε και τις κρίσεις και τις απειλές και τους εκβιασμούς. Και τα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο. Αυτοί τροφοδότησαν την τουρκική αλαζονεία και τη Γαλάζια Πατρίδα. Και τώρα τις μας λένε; Ότι εάν δεν πάμε στην Πενταμερή, θα έρθουν νέα δεινά. Σε ποια δεινά αναφέρονται; Προφανώς σ’ εκείνα στα οποία είναι συνεργοί και συναρχιτέκτονες. Και πώς θα μας σώσουν στην Πενταμερή; Με τη γνωστή μέθοδο του παρελθόντος. Θα υπογράψουν τα τουρκικά τετελεσμένα και θα προσφέρουν την κυριαρχία μας στην Άγκυρα μέσω του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους. Και μετά θα μας πουν με θράσος: Νενικήκαμεν!
Ιδού, λοιπόν, οι συνεχιστές του Αυξεντίου και του απελευθερωτικού του αγώνα. Μα, δεν ντρέπονται; Δυστυχώς, όχι. Διότι αν είχαν συνείδηση ύστερα απ’ όλα αυτά που συνέβησαν μετά το Κραν Μοντανά και τα σκάνδαλα, θα έπρεπε το κομματικό κατεστημένο να είχε πάει σπίτι του. Πού τέτοια τύχη. Είναι γλυκιά η καρέκλα και οι καρποί της εξουσίας. Ποιον Αυξεντίου και ποια πατρίδα να σεβαστούν; Αυτοί πλέον δεν έχουν τον Θεό τους!
