Χέρι-χέρι, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ
Παραμονές της πενταμερούς διάσκεψης για το Κυπριακό πρέπει να έχουμε υπόψη μέσα σε ποιες συνθήκες και δεδομένα επιχειρείται κάτι τέτοιο και ασφαλώς με ποιον εχθρό έχουμε να κάνουμε. Στις 20/7/2020, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, προέβαινε στις ακόλουθες διαπιστώσεις:
«Η πολιτική του κατευνασμού δεν πρόκειται να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε σχέση με την Τουρκία. Δοκιμάστηκε και έχει αποτύχει. Τουναντίον, αντί να λειτουργεί υποστηρικτικά ως προς την υιοθέτηση μιας λογικής, ρεαλιστικής και συνάδουσας με το διεθνές δίκαιο στάσης, εκτρέφει ακόμη περισσότερο τη μεγαλομανία, τις παράνομες δράσεις, τις εκβιαστικές προσεγγίσεις και τις επικίνδυνες ψευδαισθήσεις μίας χώρας που θεωρεί τον εαυτό της ως ηγέτιδα της περιοχής και όχι μόνο».
Αν αυτά λέγονται από τον Νίκο Αναστασιάδη, τον βολικό, τον διαλλακτικό, τον «ανανικό», τον ρεαλιστή, τον δεδηλωμένο οπαδό της λύσης και της επανένωσης, σκεφτείτε ποιο είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο καλούμαστε να προσέλθουμε σε έναν νέο γύρο συνομιλιών και ποιες πιθανότητες επιτυχίας υπάρχουν. Γιατί, όσα κι αν λέγονται, τίποτε δεν έχει αλλάξει από τότε που έκανε τις διαπιστώσεις ο Πρόεδρος. Αντίθετα, τα δεδομένα άλλαξαν προς το χειρότερο. Τώρα έχουμε απέναντί μας έναν Τατάρ με τις γνωστές θέσεις και την αδιαλλαξία του. Έχουμε την απόλυτη υπαναχώρηση και τη στροφή προς λύση δύο κρατών, που υποστηρίζεται μέρα και νύκτα και από την Άγκυρα, εξαφανίζοντας κάθε περίπτωση συνδιαλλαγής και κατάληξης σε μια υποφερτή λύση.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οδεύομε προς τη νέα φάση των συνομιλιών, αλλά έχουμε και την «πέμπτη φάλαγγα» να δρα στο εσωτερικό, υποσκάπτοντας τις προσπάθειες του Προέδρου να αμυνθεί έναντι των τουρκικών προκλητικών απαιτήσεων. Υπάρχουν οι οπαδοί της όποιας λύσης, αυτοί που σπρώχνουν προς τις τουρκικές θέσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έχουμε τα δύο μεγάλα κόμματα να απαιτούν από τον Πρόεδρο νέες παραχωρήσεις και νέες υποχωρήσεις έναντι των Τούρκων. Κι αν η στάση του ΑΚΕΛ δεν παραξενεύει, τι θα πει κανείς για τον ΔΗΣΥ, το κυβερνητικό κόμμα, το κόμμα των εθνικοφρόνων. Ακούει κάποιος τον πρόεδρό του Αβέρωφ Νεοφύτου και του σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής. Με τους γνωστούς θεατρινισμούς του και το απερίγραπτο δραματικό ύφος του αγωνιά να σπρώξει την πλευρά μας στον γκρεμό. Η πρόσφατη δήλωσή του, που την έκανε λάβαρο της πολιτικής του, ύστερα από τη συνάντησή του με τον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή στη Λευκωσία, για παραχώρηση της πολιτικής ισότητας στους Τουρκοκυπρίους, εξοργίζει κάθε υγιώς σκεπτόμενο πατριώτη. Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς διαπραγματεύσεις παραχωρεί την πολιτική ισότητα με τη φρούδα ελπίδα ότι θα πάρουμε εδάφη. Έτσι στο αόριστο. Ούτε ποια εδάφη, ούτε κάτω από ποιο καθεστώς, ούτε πότε μάς λέει. Αλλά η πολιτική ισότητα δίνεται, είναι εκεί πεσκέσι στους Τούρκους.
Με τέτοιους συμμάχους, αλίμονο, πηγαίνει στις συνομιλίες ο Πρόεδρος. Με τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του. Να γνωρίζει ότι τα δύο κόμματα συνεργάζονται παρασκηνιακά για να πείσουν και να πιέσουν προς μια αντεθνική λύση. Και δύο φορές αλίμονο, αν τα κόμματα αυτά καταφέρουν να πάρουν την πλειοψηφία στη Βουλή μετά τις εκλογές του Μαΐου. Θα έχουν την ευχέρεια να επιβάλουν την όποια λύση μέσω της έγκρισης από το κοινοβούλιο. Γι’ αυτό είναι κρίσιμης σημασίας να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη. Ενθαρρυντικά είναι τα μηνύματα ότι τα δύο κόμματα χάνουν σημαντικό μέρος της εκλογικής τους δύναμης, κάτι που απομένει να διαφανεί και στις προσεχείς εκλογές.
Αλλά το ίδιο καίριο είναι να ενισχυθεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από πρόσωπα που πορεύονται και πολιτεύονται στην ίδια πατριωτική γραμμή. Δύο υπουργοί, που θεωρούμε ότι ταυτίζονται, είναι ο Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Παιδείας Πρόδρομος Προδρόμου, οι οποίοι έχουν ξεκάθαρες θέσεις. Ο Πρόεδρος οφείλει να τους αξιοποιήσει καταλλήλως, για να μπορούν και οι ίδιοι να του προσφέρουν την ανάλογη στήριξη. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην περίπτωση του κ. Προδρόμου, ο οποίος με τη μετάθεσή του από τη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου στο Υπουργείο Παιδείας βρίσκεται μακριά από τα κέντρα που αποφασίζουν και χαράσσουν γραμμή στο εθνικό θέμα. Κι όμως έχει τόσα πολλά να προσφέρει με τις θέσεις και τις απόψεις του. Θεωρούμε ότι έστω και από τη θέση που βρίσκεται τώρα ο κ. Προδρόμου μπορεί να αποτελέσει βασικό πυλώνα στήριξης του κ. Αναστασιάδη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το ΑΚΕΛ με τους βραχίονες που διαθέτει ακόμα στο Υπουργείο Παιδείας υποσκάπτει το έργο του κ. Προδρόμου και συνεχώς επιχειρεί να του βάζει τρικλοποδιές. Το οργανωμένο αυτό κύκλωμα του ΑΚΕΛ υφίσταται και λειτουργεί έχοντας γενικό συντονιστή, τον οποίο θα αποκαλύψουμε λίαν συντόμως.
