Πού είναι η Ελλάς;

Η Τζέιν Χολ Λουτ φθάνει εκ νέου στην Κύπρο, προκειμένου να επιλύσει τα ζητήματα που εκκρεμούν για την Πενταμερή. Ούτως ή άλλως, όπως λέγεται, ο Αναστασιάδης έχει κατά νουν τι θα πράξει μετά από αυτήν. Εάν εκδοθεί κοινό ανακοινωθέν τότε θα επιστρέψει θριαμβευτής, ισχυριζόμενος ότι έχει σπάσει το αδιέξοδο. Ασχέτως εάν την ίδια στιγμή θα πανηγυρίζουν και οι Τούρκοι για την ισότιμη κυριαρχία στο πλαίσιο της πολιτικής ισότητας. Εάν δεν υπάρξει χειροπιαστό αποτέλεσμα, τότε θα επιστρέψει φορώντας φουστανέλα και εξηγώντας στον λαό γιατί δεν υπέκυψε μπροστά στην αυτοκρατορική συμπεριφορά της Τουρκίας.

Η κατάσταση δεν είναι αστεία, αλλά ιδιαιτέρως σοβαρή. Ό,τι και αν συμβεί στην Πενταμερή, η Τουρκία θα προχωρήσει σε τετελεσμένα στην Αμμόχωστο και αλλού. Είτε με τη δική μας υπογραφή είτε διά της σκιάς της ισχύος της. Επί του παρόντος κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στην Πενταμερή, εκτός από την Τουρκία, της οποίας η θέση είναι σταθερή και πολλάκις διακηρυγμένη. Διχοτόμηση ώς το στάδιο της πλήρους κατάληψης. Ο Πρόεδρος ακόμη δεν μας έχει εξηγήσει τι θα πει. Επαναλαμβάνει αυτά τα οποία λέγονται εδώ και 46 χρόνια και έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα και πλήρη αποτυχία. Μνημονεύει τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία ιστορικά και πολιτικά είναι τουρκική λύση. Και, για να περάσει από την ουτοπία στον ρεαλισμό, θα πρέπει να γίνει δεκτή η υποταγή μας με τους όρους της Άγκυρας. Εκείνο το οποίο δεν μας έχει πει ο Πρόεδρος, είναι ποιες είναι οι θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς διότι, ως φαίνεται, θα πάμε σε μία Πενταμερή όπου θα υπάρχουν στο τραπέζι μόνο τουρκικές θέσεις. Η προηγούμενη είναι εκείνη της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και η νέα αυτή της συνομοσπονδίας με τα δύο κράτη και την ισότιμη κυριαρχία. Και οι Βρετανοί ως εγγυητές διανθίζουν ήδη τις νέες τουρκικές ιδέες στη λογική των δύο κρατών, που θα μπορούν να χωρέσουν σε μία διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, εφόσον γίνει αποδεκτή η πολιτική ισότητα στη βάση της ισότιμης κυριαρχίας που θα αποτυπωθεί μέσα από συνταγματικές δομές και την εκ περιτροπής Προεδρία.

Το ΑΚΕΛ, από την πλευρά του, ως αντιπολίτευση εξελίσσεται σε συνέταιρο του Προέδρου, προβάλλοντας όμως τη θέση ότι, χωρίς την επιστροφή της Μόρφου και της Αμμοχώστου, δεν συναινεί στη λύση. Τι λέει επί τούτου ο Πρόεδρος; Πού συμφωνεί και πού διαφωνεί με τον Α. Κυπριανού επί των συνταγματικών θεμάτων και επί αυτών της ασφάλειας και του περιουσιακού; Κανείς δεν ξέρει. Προφανώς, ούτε οι ίδιοι. Όπως βεβαίως δεν γνωρίζουμε ποια είναι η στάση των Αθηνών. Συμφωνεί με ό,τι θα πει ο Πρόεδρος στην Πενταμερή; Και τι θα πει; Και ποιος θα είναι ο ρόλος της Ελλάδος ως εγγυήτριας δύναμης; Θα είναι κυρίαρχος ώστε να προστατεύσει τον Ελληνισμό της Κύπρου ή θα είναι όπως και στο παρελθόν ουραγός της βρετανικής και τουρκικής πολιτικής, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι, εάν υποκύψει στις αξιώσεις της Άγκυρας, θα γλιτώσει από τον μπελά; Πού είναι και πού στέκεται, λοιπόν, η Ελλάς στην Πενταμερή;

Η Άγκυρα διευκρινίζει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τους Τουρκοκύπριους και ότι θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους μέχρις εσχάτων, και τα συνταγματικά και τα ενεργειακά. Θα πράξει το ίδιο και η Αθήνα ή μήπως θα κρυφτεί πίσω από τον Αναστασιάδη και το γνωστό δόγμα, η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται, που μεταφράζεται ως αδιαφορία, ποντιοπιλατισμός ακόμη και συμπόρευση με την Άγκυρα σε σειρά θεμάτων;

Όντως, η κατάσταση είναι σοβαρή. Δεν φαίνεται, όμως, να αντιμετωπίζεται με τον εξίσου σοβαρό τρόπο από τις ηγεσίες των Αθηνών και της Λευκωσίας, οι οποίες επί του παρόντος αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων. Δεν μπορούν να διαχειριστούν την Πενταμερή, της οποίας η «επιτυχία» θα μεταφράζεται σε κερκόπορτα, διά της οποίας θα περάσει νικηφόρα η Άγκυρα, για να εμπεδώσει την πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας και της αυτοκρατορικής της στρατηγικής υπό τα δικά μας βλέμματα και με τις δικές μας υπογραφές. Και με χειροκροτήματα τα οποία θα καλύπτουν τους κρότους των ερειπίων της εκλιπούσας, όπως μας λένε ήδη οι Τούρκοι, Κυπριακής Δημοκρατίας.