Αναλύσεις

Απαιτούμε σεβασμό, κύριε Πρόεδρε!

Στις 24 Απριλίου του 2004, ο Ελληνισμός της Κύπρου είπε ένα βροντερό Όχι στο ομοσπονδιακό σχέδιο Ανάν και στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και, ταυτοχρόνως, είπε ένα εξίσου βροντερό Ναι σε μία λύση δημοκρατική επί των αρχών και αξιών της ΕΕ.

Οι Πρόεδροι αυτού του κράτους και οι κομματικοί αρχηγοί απεδείχθησαν εδώ και 17 χρόνια ανίκανοι να υλοποιήσουν την άμεση λαϊκή εντολή. Και όχι μόνο. Μεταβαίνουν αύριο στην Πενταμερή με την πλάτη στον τοίχο. Αντί να ζητούν την αποκατάσταση της παραβιασθείσας από την Τουρκία εννόμου τάξεως και τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζωή, έχουν υπεισέλθει στο τουρκικό ναρκοπέδιο της ισότιμης κυριαρχίας, που στοχεύει στην αναγνώριση του ψευδοκράτους ως ισότιμου συνιστώντος κράτους και στην επισφράγιση της διχοτόμησης διά των υπογραφών μας ως προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης.

Οι Τούρκοι έχουν αλλάξει την ατζέντα του Κραν Μοντανά. Ενώ συζητούσαμε για την πλήρη αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο, τώρα εμπλεκόμεθα σε έναν τουρκικό μονόλογο, κατά πόσον θα έχουμε ισότιμη κυριαρχία. Κατά πόσον, δηλαδή, θα παράγει το ψευδοκράτος πρωτογενές δίκαιο και κατά πόσον θα αποδεχτούμε τα τετελεσμένα της εισβολής, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι αυτή θα είναι η τελευταία πράξη του δράματος. Και, όμως, οι Τούρκοι μάς το λένε κατάμουτρα. Τα δύο κράτη δεν θα είναι το τέλος του δρόμου, αλλά η αρχή ενός νέου. Διότι ο στόχος τους είναι η δημιουργία ενός κράτους στην Κύπρο και αυτό θα είναι τουρκικό. Επαρχία της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Έχουμε χάσει το παιχνίδι, πριν καν αρχίσει η Πενταμερής. Οι Τούρκοι έχουν καταφέρει να έχουν στο τραπέζι δύο δικές τους διχοτομικές θέσεις και φόρμουλες λύσης. Η μία είναι αυτή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και η άλλη αυτή της συνομοσπονδίας και των δύο κρατών. Γι’ αυτούς, οποιοδήποτε αποτέλεσμα είναι νίκη. Και για μας, ήττα. Ούτε καν έντιμος συμβιβασμός.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορεί ή όχι να ανατραπεί το σκηνικό. Χρειάζεται πολιτική βούληση και ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορεί να κάθεται στο ίδιο τραπέζι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την Τουρκία και να μην τυγχάνει της αναγνώρισης και του σεβασμού της. Δεν έχει δικαίωμα να υποβιβαστεί από Πρόεδρος σε κοινοτάρχη. Ούτε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δικαιούται να τον υποβαθμίζει. Διότι ο Νίκος Αναστασιάδης εκπροσωπεί κυρίαρχο κράτος μέλος των Ην. Εθνών, του οποίου το έδαφος τελεί υπό τουρκική κατοχή. Αυτό είναι το θέμα μας. Η αποκατάσταση της παραβιασθείσας από την Άγκυρα εννόμου τάξεως, η επανένταξη των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία όπως προτάσσει το κεκτημένο της ΕΕ και ειδικότερα το Πρωτόκολλο 10 και όχι η έξοδος του επίσημου κράτους για να ενταχθεί το ψευδοκράτος ως ισότιμο κυρίαρχο κράτος και μέσω αυτού η Τουρκία!

Η λαϊκή εντολή της άμεσης Δημοκρατίας του δημοψηφίσματος του 2004 είναι σαφής: Ο Πρόεδρος είναι υποχρεωμένος, καθώς και οι κομματάρχες να σεβαστούν τους πολίτες, τους εαυτούς τους και το Σύνταγμα. Όχι να μας διαλύσουν. Αλλιώς παραβαίνουν τον όρκο τους. Και εξαπατούν τον λαό. Στην Πενταμερή ο Πρόεδρος έχει μια ευκαιρία: Να ανατρέψει τον τουρκικό επεκτατισμό και όχι να καταστεί και ο ίδιος και εμείς όμηροι του σουλτάνου της Άγκυρας.

Ο λαός μας το 2004 είπε όχι στο σχέδιο Ανάν. Είπε όχι σε μια φόρμουλα ομοσπονδίας, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, η οποία επανέρχεται με χειρότερη εκδοχή. Απαιτούμε, κύριε Πρόεδρε, σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας. Και απαιτούμε να σηκωθεί ψηλά η αξιοπρέπεια του λαού μας και να γίνει σεβαστό το κράτος μας. Και οι ευρωπαϊκές αρχές και αξίες ως βάσεις λύσης. Σε αυτές είπαμε ναι το 2004. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να υποστείλει τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κανείς και ειδικότερα ο Πρόεδρος!