Αποτυχημένοι και συνένοχοι…
Έχουν αποτύχει παταγωδώς. Όχι μόνον ο νυν Πρόεδρος, αλλά και όλοι οι προηγούμενοι. Η τελευταία Πενταμερής εξελίσσεται σε απαρχή μιας νέας τραγωδίας. Η διχοτομική θέση της ομοσπονδίας, όπως την καθόρισε ο Νιχάτ Ερίμ το 1956, δίνει τη θέση της στα δύο κράτη. Και η πολιτική μας ηγεσία δεν έχει σχέδιο Β. Επιστρέφει στην Κύπρο αφήνοντας στη Γενεύη επί της τράπεζας των διαπραγματεύσεων τη θέση των δύο κρατών. Και σηκώνει ως σημαία της την προηγούμενη τουρκική θέση της αποκεντρωμένης ομοσπονδίας. Αυτά είναι τα χάλια μας!
Ο ΓΓ του ΟΗΕ αποδείχθηκε για άλλη μια φορά κατώτερος των περιστάσεων. Απέδειξε ότι είναι ένας υπάλληλος συμφερόντων και ότι συμπεριφέρεται ως Πόντιος Πιλάτος της Διεθνούς Πολιτικής. Κατά τη λήξη της Πενταμερούς, δεν προέβη σε κανένα αρνητικό σχόλιο σε βάρος της τουρκικής πλευράς. Το αντίθετο. Αφού κατέγραψε τις θέσεις των δύο πλευρών, τις θεώρησε ως εποικοδομητικές για τη διαδικασία στην προσπάθειά του να εξεύρει κοινό έδαφος.
Και τι του είπαν οι Τούρκοι ορθά κοφτά; Να μην τολμήσει να διορίσει νέο Ειδικό Αντιπρόσωπο εάν δεν απευθυνθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να καταργήσει τα ψηφίσματα 186, 541 και 550. Θέλουν, δηλαδή, μία νέα βάση, που θα διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα αναγνωρίζει το ψευδοκράτος και θα επιβάλλει ο ίδιος ο ΟΗΕ τη λύση των δύο κρατών. Η Άγκυρα δεν πραγματοποίησε βήμα προς την εμπέδωση της διχοτόμησης, αλλά άλμα. Όσο πιο σύντομα το αντιληφθεί η πολιτική μας ηγεσία, τόσο το καλύτερο για τον τόπο. Δύσκολα θα συμβεί κάτι τέτοιο. Διότι, εδώ και 46 χρόνια, δεν θέλει να κατανοήσει ότι αυτά που λέει η Τουρκία τα εννοεί. Και εμείς δεν έχουμε σχέδιο Β. Έχουμε μόνο το προηγούμενο τουρκικό σχέδιο της ομοσπονδίας. Και την ψευδαίσθηση ότι, με τον τρόπο αυτό, αθωράκιστοι και ανοργάνωτοι, θα αποτρέψουμε τα νέα τετελεσμένα. Πλανώνται οι ηγέτες μας πλάνην οικτράν.
Το χείριστο, δε, είναι ότι συνεχίζουν να εμπαίζουν έναν ολόκληρο λαό ότι εργάζονται προς τη λύση, ενώ οδηγούν τον κράτος προς τη διάλυση. Και δεν έχουν ούτε το θάρρος, ούτε την τόλμη να πουν mea culpa και να παραιτηθούν. Πού τέτοια τύχη; Άτυχη Κύπρος.
Και τώρα τι θα πράξει ο Πρόεδρος; Θα εμπλακεί σε μια νέα διαδικασία με την προσδοκία ότι η Τουρκία θα υπαναχωρήσει από την πολιτική των δύο κρατών για να επιστρέψει στην προηγούμενη δική της θέση για τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία; Για όνομα του Θεού. Ας σοβαρευτεί ολόκληρη η πολιτική μας ηγεσία. Και ας αντιληφθεί ότι, με τις ακροβασίες σε τεντωμένο σχοινί, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, δεν πέφτει μόνο η ίδια στο κενό αλλά το κράτος και οι πολίτες του. Αυτή δεν είναι υπεύθυνη πολιτική. Ούτε υπεύθυνη ηγεσία. Έχει κλείσει τον κύκλο της. Και αυτά δεν αφορούν μόνο τον Πρόεδρο. Αλλά και αυτούς που τον συνοδεύουν και δεν καταγγέλλουν επίσημα την πολιτική του, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να τον συμβουλεύουν ή ότι μπορούν να αποτρέψουν τα χειρότερα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, σε καμία φάση των συνομιλιών από το 1974 μέχρι σήμερα. Είναι συνένοχοι όλοι στην αποτυχία και στο έγκλημα. Και είναι η ώρα να λογοδοτήσουν ενώπιον του λαού. Αυτός ο τόπος μετά την Πενταμερή μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Σε νέες τραγωδίες. Μακάρι να βγούμε ψεύτες. Όμως, οι Τούρκοι τα λένε έξω απ’ τα δόντια. Δεν θέλουν τη μισή μας πατρίδα. Αυτήν θεωρούν ότι την έχουν ήδη κατοχυρώσει. Δεν θέλουν δύο κράτη. Θέλουν ένα. Και αυτό να είναι τούρκικο.
Όποιος δεν έχει εναλλακτική πρόταση αποτροπής της διχοτόμησης και της τουρκοποίησης, οφείλει εντίμως να αποχωρήσει από την πολιτική και να πάει σπίτι του, παραδίδοντας τη σκυτάλη σε νέες γενιές, που είναι έτοιμες υπεύθυνα να σηκώσουν τις αμαρτίες των πατεράδων τους και το βάρος μιας δημοκρατικής λύσης που δεν θα διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά θα την κρατά στη ζωή. Το τέλος του κομματικού κατεστημένου και της ηγεσίας του είναι η αρχή της σωτηρίας μας. Αν δεν το κατανοούμε, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Δυστυχώς, η δική μας περίπτωση είναι Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση…
