«Με τη διζωνική η Κύπρος θα μετατραπεί σε ένα ελεεινό προτεκτοράτο της Τουρκίας»

Ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής υπήρξε κορυφαίος και βαθύτατος γνώστης της Τουρκίας. Γνήσιος Κωνσταντινουπολίτης, ακαδημαϊκός και συγγραφέας, ήταν έκδηλα σεβαστός από Τούρκους ομολόγους του. Υπήρξε ξεχωριστός συνομιλητής πολλών Τούρκων πολιτικών, μεταξύ των οποίων και του εισβολέα στην Κύπρο, Ετζεβίτ. Μετά την τουρκική εισβολή, ο Ν. Σαρρής συνέγραψε το πολύτιμο, τρίτομο έργο του: «Η άλλη πλευρά», με το οποίο αναλύει την τουρκική πολιτική, στοχοθεσία και τεχνοτροπία έναντι της Κύπρου και της Ελλάδος. Φυσικά δεν έμεινε αδιάφορος ενώπιον του δράματος του κυπριακού Ελληνισμού και ειδικά μετά την υποβολή του επικατάρατου σχεδίου Ανάν, το οποίο τεχνουργήθηκε και από δικούς μας ηγέτες.

Η παρούσα ανάλυση γράφτηκε πριν ξεκινήσει και τελειώσει η παγίδα της λεγόμενης άτυπης πενταμερούς στη Γενεύη. Όμως, επειδή το ακυρωθέν υπό του κυπριακού Ελληνισμού, διά του βροντερού 76%, σχέδιο Ανάν είναι ολοζώντανο στο τραπέζι, κρίναμε χρήσιμο να επικαλεστούμε τι έλεγε και έγραφε ο μ. Νεοκλής Σαρρής για την αγγλοτουρκοδιζωνική. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Σημερινή», λίγο καιρό πριν φύγει εξαιτίας του καρκίνου (2011), υπογράμμισε:

«Όλα τα σχέδια επίλυσης (του Κυπριακού) που προτάθηκαν, προκύπτουν από ένα οθωμανικό μοντέλο. Ο νεο-οθωμανισμός δεν αποτελεί εύρημα του Νταβούτογλου, αλλά υπήρχε και πολύ πριν ο ίδιος γεννηθεί. Η αρχή ξεκίνησε με την αναγνώριση των θρησκευτικών ‘κοινοτήτων’ ως ταυτόσημων προς τις εθνικές». Είναι η αγγλική «κοινοτητοκρατία» (Communitocracy), στην οποία αναφέρεται συχνά και ο καθηγητής, Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης. Ο Ν. Σαρρής επισημαίνει ότι πατέρας της ιδέας για εποικισμό της Κύπρου από τους Τούρκους ήταν ο διεθνολόγος καθηγητής και πολιτικός, Νιχάτ Ερίμ, με τις γνωστές εκθέσεις του προς τον τότε Πρωθυπουργό, Μεντερές (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1956).

Οι εισηγήσεις του Ερίμ στηρίζονταν στα οθωμανικά «μιλλέτ» (εθνικοθρησκευτικές κοινότητες). «Είναι προφανές», υπογράμμισε ο Ν. Σαρρής, «ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι γνήσιο προϊόν αυτής της αντίληψης. Και μάλιστα πολύ χειρότερης, γιατί πρακτικά δρομολογείται δι’ αυτής ένας εκ θεμελίων πολιτιστικός, δημογραφικός, εθνικός εκτουρκισμός, δηλαδή κάθετη αλλοίωση της υφής και φυσιογνωμίας της Κύπρου.

»Η επιχειρούμενη λύση είναι χειρότερη της διχοτόμησης, γιατί ο μοιραίος εκτουρκισμός θα συμβεί επί ολόκληρης της Μεγαλονήσου, όπου ο δημογραφικός παράγοντας υπερακοντίζει τις σημερινές συνθήκες, κάτι που προβλέπει και ο Ερίμ. Συνεπώς η ΔΔΟ μάλλον δεν αποτελεί επανένωση της Κύπρου αυτής καθαυτής, αλλά θα σημάνει την οιονεί Ένωση ολοκλήρου της Κύπρου με την Τουρκία, τη μετατροπή της Κύπρου σε ένα οικτρό προτεκτοράτο της Τουρκίας!».

Και πρόσθεσε κατηγορηματικά: «Θα πρέπει να τονιστεί, όσο πιο εμφαντικά μπορεί, ότι η ΔΔΟ θα είναι η οριστική ταφόπλακα όχι μόνο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά της Κύπρου και ιδιαίτερα του πολιτισμού και των ανθρώπων της. Ουδαμού στον κόσμο μια μειονότητα 18% του πληθυσμού έχει γίνει κάτοχος του 50% της κρατικής εξουσίας με όλες τις συνέπειες (εκ περιτροπής προεδρία κ.ά.). Διότι, εκτός άλλων, στηρίζεται στη ρατσιστική αρχή της φυλετικής και εθνικής διάκρισης.

»Και ενώ οι πρόσφυγες σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να επιστρέψουν -ακόμη και σ’ εκείνη την απίθανη των περιπτώσεων που θα τους επιτραπεί- εφ’ όσον η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα είναι εντελώς ξένη και το περιβάλλον όχι φιλικό, οι έποικοι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν, με αποτέλεσμα ένα πολύ μεγάλο τμήμα των γηγενών Τ/κ να εγκαθίσταται στον Νότο, μη μπορώντας και αυτοί να υποφέρουν την κατάσταση. Η Τουρκία, μετά την κυοφορούμενη λύση, θα είναι σε θέση να ελέγχει ολόκληρη τη Μεγαλόνησο.

»Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι με τη ΔΔΟ η Κύπρος θα μετατραπεί σε ελεεινό και οικτρό προτεκτοράτο της Τουρκίας, με συνέπεια, σε βάθος χρόνου της επόμενης τριακονταετίας, να εκτουρκιστεί και εξισλαμιστεί σε μέγιστο βαθμό, ενώ αριθμητικά θα υπάρχει αντιστροφή της σημερινής σχέσης των Ε/κ προς τους γνήσιους Τ/κ. Συνεπώς η ΔΔΟ για κάθε νουνεχή και σώφρονα και προπαντός σκεπτόμενο άνθρωπο είναι μια λύση πολύ πιο οδυνηρή και από αυτήν ακόμη τη Διχοτόμηση».

Είναι γνωστό, σε όσους ακόμα επιμένουν να μελετούν, ότι η διζωνική, που μορφοποιήθηκε σε αγχόνη για τον κυπριακό Ελληνισμό από αμόρφωτους, ανιστόρητους, σπιθαμιαίους και εθνικά ακαταλόγιστους εκπροσώπους της πολιτικής τάξης στην Κύπρο -και στην Ελλάδα- είναι προϊόν της συνεργασίας Βρετανίας και Τουρκίας από τη δεκαετία του ΄50. Όπως σημείωσε («Σημερινή», 2/2/2021) και η Φανούλα Αργυρού, γνωστή ερευνήτρια των αρχείων του Φόρεϊν Όφις, η διζωνική χρονολογείται από τον Ιούνιο του 1957, μεσούντος του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Οι Αγγλοτούρκοι σχεδίασαν και υλοποιούν βαθμηδόν την τουρκοποίηση της Κύπρου και την ισλαμοποίηση-μουσουλμανοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού. Και όμως: Αναστασιάδης, ΔΗΣΑΚΕΛ και η συνεπαρτζιά του Αναν-ιστάν επιμένουν στην ολέθρια και εθνικά καταστροφική διζωνική. Με ελληνικά ανδρείκελα του τουρκισμού στις ελεύθερες περιοχές. Προφητικά, ο μ. Ν. Σαρρής είχε δηλώσει: «Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι…». (Εφημερίδα «Ένωσις», Λευκωσία - Σεπτέμβριος 2008). Ήδη είναι πολλοί οι τουρκίσαντες, οι τουρκίζοντες, οι τουρκόφρονες και οι τουρκοπροσκυνημένοι.