Μεγάλης σημασίας η πρόταση για Μουσείο 1963-64
Η πρόταση του Δρoς Λάμπρου Καούλλα με το άρθρο του 3.5.2021 στη «Σημερινή», για δημιουργία Μουσείου για τα γεγονότα του 1963-64, με την ευκαιρία επιστροφής στο κυπριακό κράτος της κυβερνητικής κατοικίας του ζεύγους Λυσσαρίδη, είναι λαμπρή ιδέα. Και καθυστερημένη για δεκαετίες.
Όπως έγραψε ο Δρ Καούλλας: «Σε ένα τέτοιο Μουσείο είναι ευκαιρία να απαντηθούν και τα όσα καταλογίζονται στην Κυπριακή Δημοκρατία σχετικά με ακρότητες κατά Τουρκοκυπρίων για να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία και να μην την αφήσουμε να χρησιμοποιείται εναντίον μας. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιμετωπιστεί με παρρησία, τόλμη, ήθος, αξιοπρέπεια και διάθεση μετάνοιας για τα όσα λάθη έγιναν στο όνομα του εθνικού αγώνα εις βάρος αθώων -όπου και όταν έγιναν- για να μην υπάρχουν πλέον σκιές οι οποίες να χρησιμοποιούνται ως δικαιολογία κατά της ΚΔ, η οποία είτε γίνονταν αυτά είτε δεν γίνονταν, έπρεπε να υπερασπιστεί τον εαυτό της έναντι των ένοπλων προετοιμασιών της ΤΜΤ και του γεγονότος ότι ΤΜΤ και Τουρκία ετοιμάζονταν να προωθήσουν βιαίως τη διχοτόμηση...».
Εισηγούμαι ως πρώτο τεκμήριο/έγγραφο στην είσοδο του Μουσείου να κορνιζαριστεί εκείνο των Φαζίλ Κουτσιούκ και Ραούφ Ντενκτάς, που βρέθηκε στο γραφείο του Υπουργού Γεωργίας Πλουμέρ (ημερ. Σεπτέμβριος 1963). Ο οποίος το ξέχασε στη βιασύνη του προφανώς να υπακούσει στο κάλεσμα της ηγεσίας των Τουρκοκυπρίων να εγκαταλείψουν όλοι τις κυβερνητικές υπηρεσίες τους και να αυτο-εγκλωβιστούν στην προετοιμασία του σχεδίου τους…
