Και τώρα τι πράττουμε;

Μετά την κατάρρευση της ούτω καλούμενης «πενταμερούς άτυπης διάσκεψης» της Γενεύης (27-29/4/2021), την οποία συγκάλεσε ο Γεν. Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουντέρες, όπως άλλωστε θα είναι αναμενόμενο, μία νέα τοιαύτη σε μερικούς μήνες, όπως έχει προαναγγελθεί, θα έχει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα.

Ποιοι συνέλαβαν την ιδέα της αρχικής σύγκλησης μιας τέτοιας «διάσκεψης»; Ουδείς άλλος εκτός από εκείνους που δεν θα ήθελαν να είναι μπροστά στο δίλημμα της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία την οποία συνεχώς με διάφορα προσχήματα παραχαϊδεύουν.

Ούτως ή άλλως τέτοιες κυρώσεις ουδέποτε πρόκειται να επιβληθούν και αν συμβεί κάτι τέτοιο – πράγμα αδύνατον – η Τουρκία όχι μόνο θα τις αγνοήσει, αλλά θα τις γράψει στα παλιά της τα παπούτσια αν όχι και κάπου αλλού (με συγχωρείτε), όπως έπραξε και με όλες τις αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών Οργανισμών.

Επειδή οι νόμοι της διεθνούς διπλωματίας και πολιτικής λειτουργούν με βάση τα συμφέροντα κάθε χώρας και όχι με το δίκαιο και την ηθική κάθε χώρας, τοποθετείται ανάλογα με τα δικά της εθνικά συμφέροντα.

Και τώρα λοιπόν τι πράττουμε όταν η Τουρκία θεωρεί το Κυπριακό «λυμένο επί του εδάφους και του χάρτη» και συζητά μόνο «λύση δύο κρατών» και διεκδικεί επανάκτηση της Κύπρου και ολοκληρωτικό και εσαεί έλεγχό της;

Ακούγονται εισηγήσεις για επανατοποθέτηση του Κυπριακού και αλλαγή στρατηγικής.

Αλλά αυτό γιατί δεν έγινε την επομένη της απόρριψης του σχεδίου Ανάν από τον κυπριακό λαό, με συντριπτική πλειοψηφία και απεδείχθη πλήρης περιφρόνηση από τους πολιτικούς και κομματικούς ηγέτες και ηγετίσκους προς την ετυμηγορία του;

Για τον απλούστατο λόγο ότι ουδείς εξ αυτών διαθέτει το ανάλογο εθνικό ανάστημα.

Όλα τα άλλα λεγόμενα και ψευτοδιακηρύξεις δεν είναι παρά «έπεα πτερόεντα» και πομφόλυγες, δηλαδή λόγια κενά περιεχομένου, λόγια του αέρα.