ARTAERI: Ελληνική Επανάσταση 1821

Η στήλη εδώ και βδομάδες τίμησε τους αθάνατους ήρωες του 1821. Το δίδαγμα είναι ότι το δέντρο της Ελευθερίας πρέπει να ποτίζεται, όταν οι συνθήκες το απαιτούν, με αίμα. Το σημερινό τελευταίο άρθρο της σειράς σκοπό έχει να εξυμνήσει την Επανάσταση και τους ήρωές της διά μέσου των Δημοτικών Τραγουδιών:

«Εγίνηκε το τσάκισμα μες στου Μακρή την τάπια και το γεφύρι χάλασαν και τα παιδιά τα πνίξαν. Οι άρρωστοι μέσα μείνανε, μαζί με τον δεσπότη. Φωτιά στο κάστρο βάλανε. Κανένας δε σκλαβώθη».

«Τρία πουλάκια κάθουνται ψηλά στη Χαλκουμάτα.Το 'να τηράει τη Λειβαδιά και τ' άλλο το Ζητούνι,το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει: -Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα.Μην' ο Καλύβας έρχεται, μην' ο Λεβεντογιάννης; -Νουδ' ο Καλύβας έρχεται νουδ' ο Λεβεντογιάννης. Ομέρ Βρυώνης πλάκωσε με δεκαοχτώ χιλιάδες. Ο Διάκος σαν τ' αγροίκησε πολύ του κακοφάνη.Ψηλή φωνή εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει: «Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παλληκάρια,δώσ' τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες,γρήγορα για να πιάσουμε κάτω στην Αλαμάνα,που 'ναι ταμπούρια δυνατά κι όμορφα μετερίζια».Παίρνουνε τ' αλαφριά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια,στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια.«Καρδιά, παιδιά μου» φώναξε, «παιδιά μη φοβηθείτε,σταθείτε αντρειά σαν Έλληνες και σα Γραικοί σταθείτε».Ψιλή βροχούλαν έπιασε κι ένα κομμάτι αντάρα,τρία γιουρούσια νέκαμαν, τα τρία αράδα - αράδα.Έμεινε ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες.Τρεις ώρες επολέμαγε με δεκαοχτώ χιλιάδες.Βουλώσαν τα κουμπούρια του κι ανάψαν τα τουφέκια,κι ο Διάκος εξεσπάθωσε και στη φωτιά χουμάει.Ξήντα ταμπούρια χάλασε κι εφτά μπουλουκμπασήδες,και το σπαθί του κόπηκε ανάμεσα απ' τη χούφτα και ζωντανό τον έπιασαν και στον πασά τον πάνουν.Χίλιοι τον παν από μπροστά και χίλιοι από κατόπι.Κι ο Ομέρ Βρυώνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα: «Γίνεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν' αλλάξεις,να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν' αφήσεις;».Κι εκείνος τ' αποκρίθηκε και στρίφτει το μουστάκι: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε!Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν' αποθάνω». «Σκυλιά, κι αν με σουβλίσετε ένας Γραικός εχάθη.Ας είναι ο Οδυσσεύς καλά και ο καπετάν Νικήτας,που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι όλο σας το ντοβλέτι».

«Λευτεριά για λίγο πάψε να κτυπάς με το σπαθί, τώρα σίμωσε και κλάψε εις του Μπάιρον το κορμί... Φλάμπουρα, όπλα τιμημένα ας γυρθούν κατά τη γη, καθώς ήτανε γυρμένα εις του Μάρκου την θανή… άκου Μπάιρον πόσο θρήνο κάνει ενώ σε χαιρετά η πατρίδα των Ελλήνων, κλαίγε, κλαίγε Ελευθεριά».

«Τότε εσήκωσες το βλέμμα μες στα κλάματα θολό, και εις το ρούχο σου εστάζ’ αίμα, πλήθος αίμα ελληνικό...Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύει κάθε τέκνο σου με ορμή, που ακατάπαυστα γυρεύει ή την νίκη ή την θανή… Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε ω χαίρε, Ελευθεριά!».

Για περισσότερες πληροφορίες αποταθείτε στο www.artaeri.com.

Μακαρίου 71, Λ/σία