Οι βασιλείς της διαφθοράς
Σε αυτόν τον τόπο τα σκάνδαλα έχουν αρχή, αλλά δυστυχώς δεν έχουν τέλος. Δεν υπάρχει τιμωρία. Και αυτό έχει γίνει κανόνας. Υπάρχει μόνο εμπαιγμός της κοινής γνώμης, η οποία δικαίως είναι δύσπιστη, αγανακτισμένοι και αηδιασμένη. Ο Πρόεδρος δηλώνει ότι από την υπόθεση των διαβατηρίων κάποιοι δεν θα πρέπει να κοιμούνται ήσυχα. Τι υπονοεί; Ότι θα κινηθεί εκεί και όπου πρέπει η δικαστική εξουσία για να απονεμηθεί δικαιοσύνη και να τελειώσει η υφιστάμενη αταξία, την οποία προκάλεσαν οι αποφάσεις του ιδίου και του Υπουργικού Συμβουλίου; Τι σημαίνει αναλαμβάνω την ευθύνη; Οι λέξεις και οι έννοιες χάνουν το νόημά τους, λόγω της αναξιοπιστίας και της διαφθοράς του κομματικού συστήματος.
Ήδη από την πρώτη έρευνα που έχει διεξαχθεί, το 50% των αποφάσεων που λήφθηκαν για την παραχώρηση «χρυσών διαβατηρίων» είναι προβληματικές και λανθασμένες. Τώρα, θα πρέπει να αναλάβει δράση και ο Γενικός Ελεγκτής, ο οποίος δεν αποκλείεται να ανακαλύψει και να καταγράψει μια χειρότερη κατάσταση από αυτήν που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ποια δικηγορικά γραφεία και πώς είναι μπλεγμένα; Σχετίζονται και πώς με την εκτελεστική ή τη νομοθετική εξουσία; Ήταν τυχαίο το γεγονός ότι το ήμισυ των «χρυσών διαβατηρίων» δεν θα έπρεπε να εκδοθούν; Γιατί δόθηκαν; Ήταν τόσο εξαπατημένο, αφελές ή ανίκανο το Υπουργικό Συμβούλιο για να λάβει τέτοιες αποφάσεις; Βεβαίως, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι από τη διαδικασία των «χρυσών διαβατηρίων» εισέρρευσαν στην Κύπρο 7,5 δις. Ήταν, όμως, βρόμικα χρήματα, τα οποία κατέληξαν στις τσέπες κάποιων. Δεν ήταν προς όφελος ολόκληρου του λαού. Είναι, δε, πρόδηλο το φαγοπότι. Κατά τα άλλα, κάποιοι δεν θα πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι. Κατά τα άλλα, κάποιοι θα πρέπει να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη.
Σε άλλες χώρες, στις οποίες λειτουργεί η δημοκρατία χωρίς αγκυλώσεις, η πολιτική ευθύνη μεταφράζεται αυτομάτως σε παραιτήσεις. Αναλαμβάνει μάλιστα τον δικό της ρόλο η αδέκαστη δικαστική εξουσία, η οποία στην Κύπρο παραδόξως, και παρότι ανεξάρτητη, έχει τις δικές της πονηρές σχέσεις και εξαρτήσεις με την εκτελεστική εξουσία. Υπάρχουν άλλες χώρες, όπως η Ιαπωνία, όπου η ευθιξία και η πολιτική ευθύνη εκδηλώνεται με χαρακίρι! Έστω και πολιτικό... Σε μας, δεν συμβαίνουν ούτε καν τα αυτονόητα. Ούτε καν παραιτήσεις δεν υποβάλλονται. Μόνο πολιτικές υποσχέσεις. Έπεα πτερόεντα.
Ερώτημα: Ποιο είναι το καταφύγιο των παρανομούντων; Η εξουσία! Γαντζώνονται πάνω της για να μην καταλήξουν ακόμη και στη φυλακή. Και διεκδικούν πρώτη, δεύτερη ή ακόμη και... τρίτη θητεία. Διότι, αν δεν το πράξουν, θα βρεθούν στο κενό. Και οι σημερινοί βασιλείς της διαφθοράς, της ρεμούλας και των σκανδάλων θα μείνουν γυμνοί. Και αδύναμοι.
Γίνεται αντιληπτό ότι μεταξύ του κομματικού κατεστημένου υπάρχει ένας κώδικας «τιμής» για τις όποιες ατιμίες διαπράττει. Ο ένας είναι έτοιμος να καλύψει τον άλλον. Γι’ αυτό και το σύστημα είναι σάπιο. Και έχει πάρει την κατιούσα. Χωρίς να μπορεί να βάλει φρένο. Χωρίς να υπάρχει πρόθεση να δοθεί ένα τέλος. Και το τραγικό είναι ότι μαζί τους κατρακυλά και ο λαός. Το ίδιο το κράτος, που είναι εκτεθειμένο και έχει γίνει ρεζίλι διεθνώς. Πώς μία διεφθαρμένη αναξιόπιστη ηγεσία, που δεν μπορεί να επιλύσει τα εσωτερικά της προβλήματα και να βοηθήσει τους πολίτες της, θα ήταν δυνατό να προχωρήσει σε αξιοπρεπή, δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού; Πώς και ποιοι να την πάρουν στα σοβαρά; Και γιατί; Ποιους να λάβουν υπόψη οι ξένοι; Τους πάτρωνες των σκανδάλων, που είναι θιασώτες της Πενταμερούς, η οποία άνοιξε την πόρτα σε νέα τετελεσμένα δεινά και στη λύση των δύο κρατών; Ας είμαστε σοβαροί. Αφού έχουν διαλύσει το κράτος εκ των έσω, τι απομένει; Να το διαλύσουν μια και καλή. Να εξαφανίσουν από τον χάρτη την Κυπριακή Δημοκρατία. Έχουν τόσο θράσος, που μπορεί τελικώς να μας πουν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή... Το λένε ήδη πίσω από τις λέξεις. Ότι η διάλυσή μας και η παράδοση στην Τουρκία θα είναι για το καλό μας...
