Εξακολουθούν να ομνύουν πίστη στη Δ.Δ.Ο.
Άλλοι μεν εκ καλής προθέσεως άλλοι δε λόγω αθεράπευτης αφέλειας εισηγούνται και ζητούν επιτακτικά να αναλάβει πρωτοβουλίες η δική μας πλευρά για ν’ ανοίξει ο δρόμος για επανάληψη των συνομιλιών/διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Αλλά για τέσσερεις και πλέον δεκαετίες μόνον «κουβέντες του καφενείου» διεξάγονταν, όπως έγραψα επανειλημμένα αναφερόμενος σε σχετικό άρθρο του Άγγλου δημοσιογράφου Ρόμπερτ Φισκ (που πέθανε πριν από λίγο καιρό) στην εφημερίδα «Independent».
Άλλωστε γιατί συγκλήθηκε η πολυδιαφημισμένη ούτω καλούμενη «πενταμερής διάσκεψη» (27-29 Απριλίου) για εξεύρεση «κοινού εδάφους» για επανέναρξη των «συνομιλιών/διαπραγματεύσεων».
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Φαίνεται ότι οι κατά καιρούς δηλώσεις των Τούρκων ότι γι’ αυτούς το Κυπριακό είναι «λυμένο επί του εδάφους και του χάρτη» δεν έφτασαν στ’ αφτιά κάποιων όπως και οι καθημερινές απειλές περί της ούτω καλούμενης «γαλάζιας πατρίδας».
Αφού οι Τούρκοι προχωρούν ακάθεκτοι σε νέα τετελεσμένα και μας καλούν να ξεχάσουμε την Αμμόχωστο ευχόμενοι σε μας «περαστικά», τώρα προχωρούν σε εγκατάσταση εξοπλισμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών «drones» στα παράνομα αεροδρόμια Λευκονοίκου και Τύμπου, τα οποία ανάλογα αναβαθμίζουν. Και δημιουργούν ναυτική βάση στην περιοχή Τρικώμου-Μπογαζιού.
Και τούτο για να ελέγχουν, όπως ισχυρίζονται, την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, τη «γαλάζια πατρίδα» κατ’ αυτούς.
Η δική μου αντίδραση είναι να διαμαρτυρόμαστε και να διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας. Αλλά δυστυχώς ύστερα από το συνεχές σφυροκόπημα, θα έλεγα, στο οποίο υποβαλλόμαστε εδώ και δεκαετίες.
Εκλιπαρούμε μάλιστα και επέμβαση ξένων δυνάμεων να κινηθούν ούτως ώστε η Τουρκία να… εγκαταλείψει την «αδιαλλαξία της».
«Δεν είναι εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τις κουρταλεί», λέγει ο Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνο προς την Ελευθερία».
Έτσι εμείς που με τις ούτω καλούμενες συμφωνίες «υψηλού επιπέδου» - γνωστές ως «συμφωνίες κορυφής»- απενοχοποιήσαμε την Τουρκία - μετατρέψαμε το Κυπριακό από θέμα εισβολής και κατοχής σε «διακοινοτική διαφορά» και στη συνέχεια με την υποβολή χάρτη για το «εδαφικό» ουσιαστικά δεχθήκαμε και τη διχοτόμηση.
Και ύστερα από αυτήν την καταβαράθρωση του Κυπριακού μιλούμε για δήθεν «επανένωση» και «απελευθέρωση».
Υπάρχουν βεβαίως και οι διάφοροι «γενναιόδωροι» που προτείνουν να δεχθούμε τη μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Πολύ φοβούμαι ότι αυτό όπως εξελίσσονται τα πράγματα μάλλον θα αποδειχθεί «αέρας κουπανιστός». Ακούστηκαν όμως και φωνές για «λύση υπό τας περιστάσεις», δηλαδή υιοθέτηση ουσιαστικά της τουρκικής θέσης για «λύση με βάση τις σημερινές πραγματικότητες», δηλαδή τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής.
Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες, με τη νοοτροπία που διακατέχει τους πολιτικούς και κομματικούς ηγέτες και ηγετίσκους, ό,τι απέμεινε να μας πουν είναι «αιωνία σας η μνήμη», αφού δεν σεβάστηκαν την ετυμηγορία του κυπριακού λαού με το βροντερό ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και εξακολουθούν να ομνύουν πίστη στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Και ούτε φυσικά αντιλαμβάνονται ότι σταθερός και μόνιμος σκοπός και στόχος της Τουρκίας -ανεξαρτήτως ποιος την κυβερνά- είναι η επανάκτηση και ο πλήρης εσαεί έλεγχος της Κύπρου με την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και συνέχιση «επεμβατικών δικαιωμάτων».
