Οι αναξιοπρεπείς Εθνο-σύμβουλοι συνενόχως συγκαλύπτουν τις ανεπάρκειες του Αναστασιάδη

Το Εθνικό Συμβούλιο εγκαθιδρύθηκε από τον Μακάριο το 1975, λίγους μήνες μετά την τουρκική εισβολή. Προβλήθηκε ως η έκφραση της ενότητας του πολιτικού κόσμου για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πολεμικής λαίλαπας, που σάρωσε το νησί και των κινδύνων που ελλόχευαν. Όμως, ο Μακάριος, όπως και όλοι ανεξαίρετα οι διάδοχοί του, εκμεταλλεύτηκαν το Σώμα ως βολικό άλλοθι σε πολιτικές ανεπάρκειες, αστοχίες χειρισμών και ολέθριες αποφάσεις τους που χαντάκωσαν το Κυπριακό και κατέστρεψαν τον τόπο.

Το Σώμα αυτό δεν είναι Εθνικό και δεν είναι Συμβούλιο. Είναι ένα συμβουλευτικό συνονθύλευμα πολιτικών δυνάμεων που με τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας νομίζουν ότι εμπαίζουν τη νοημοσύνη των πολιτών. Ουδείς εκ των Προέδρων σεβάστηκε ή έλαβε καν υπ’ όψιν όσα κάποια κόμματα και οι ηγέτες τους κατά καιρούς κατέθεταν προς συζήτηση ή και αποφάσεις. Κάθε Πρόεδρος, ως εκλεγμένος από τον λαό και ουσιαστικά ως απόλυτος μονάρχης, αν θέλει ακούει και, αν επιθυμεί, λαμβάνει υπ’ όψιν πιθανές εισηγήσεις ή προτάσεις των Εθνοσυμβούλων.

Αν αυτό το Σώμα και οι Εθνοσύμβουλοι είχαν αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και προπάντων σεβασμό προς τους πολίτες, όφειλαν να απαιτήσουν ενίσχυσή του με ακαδημαϊκούς, διεθνολόγους, συνταγματολόγους, εμπειρογνώμονες σε συγκεκριμένες πτυχές του Κυπριακού, ώστε να τους τροφοδοτούν με επιστημονικές μελέτες και εισηγήσεις περί του πρακτέου. Αν ο εκάστοτε Πρόεδρος ήταν σοβαρός και αν οι Εθνοσύμβουλοι πραγματικά νοιάζονταν για την σωτηρία του τόπου και την διάσωση του κυπριακού Ελληνισμού, θα είχαν πριν από δεκαετίες συστήσει ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), όπως ακριβώς έχουν όλα τα σοβαρά κράτη.

Οι Πρόεδροι και η πολιτική ηγεσία, με τις παιδαριώδεις αντιλήψεις τους περί πολιτικής, διπλωματίας και διεθνών σχέσεων, επιβεβαιώνουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι σοβαρό κράτος. Έχει πιστοποιηθεί πλειστάκις ότι, κανένας Πρόεδρος δεν έχει σχέδιο Β’ ή και Γ’ για αντιμετώπιση των τουρκικών σχεδιασμών. Ισχύει διαχρονικά η γνωστή βολική πρακτική, «περιμένουμε να δούμε τι θα κάνουν οι Τούρκοι και… βλέπουμε». Όπως ακριβώς το Εθνικό Συμβούλιο έπραξε την περασμένη Τετάρτη. Μετά τη νέα εισβολή Ερντογάν και τις εξαγγελίες για την Αμμόχωστο, συνήλθε έκτακτα (!!) και ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο για την τηλεφωνική και επιστολική «διπλωματία» του και ακούστηκαν εισηγήσεις από κόμματα.

Και μετά; Εκδόθηκε μια νερόβραστη, γελοία ανακοίνωση, η οποία προέβαινε σε ανέξοδες διαπιστώσεις και έκκληση προς τους Αμμοχωστιανούς να μην πέσουν στην παγίδα των Τούρκων. Θα ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα κατά της Τουρκίας; Θα απαιτηθούν κυρώσεις; Θα προσφύγουμε στο Σ. Ασφαλείας; Θα αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στην ΕΕ και θα θέσουμε βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και στην τελωνειακή σύνδεσή της; Τίποτε από αυτά! Απλώς, ικανοποίηση, επειδή εισπράξαμε δηλώσεις συμπαράστασης, υποστήριξης και… προβληματισμού από τρίτους. Κάποιοι υποτονθόρυσαν να κλείσουμε οδοφράγματα, να αφαιρέσουμε τα διαβατήρια από αξιωματούχους του κατοχικού μορφώματος κ.τ.λ.

Αυτά και, κυρίως, η ακατάσχετη, εξοργιστική φλυαρία κομματικών στους τηλεοπτικούς σταθμούς υπογραμμίζουν ξανά μια τραγική πραγματικότητα: Ο Πρόεδρος και η κομματικο-πολιτική ηγεσία παραδέρνουν μέσα στο πέλαγος της εκκωφαντικής ασυναρτησίας τους και της βροντώδους ανεπάρκειάς τους να αρθρώσουν, έγκαιρα, επιχειρήματα και να αποφασίσουν τι κάνουμε τώρα και στο εξής. Δεν έχουν ιδέα! Οι Τούρκοι, για ακόμα μια φορά, πρόσφεραν μια χρυσή ευκαιρία στον Πρόεδρο και στην πολιτική ηγεσία να απαγκιστρωθούν από την τερατώδη τουρκοδιζωνική και να συναποφασίσουν μια νέα στρατηγική απελευθέρωσης και διάσωσης του κυπριακού Ελληνισμού.

Όχι! Τρέμουν και μόνο στην ιδέα ότι θα γλιτώσουν από την τουρκοδιζωνική. Έτσι παρατηρούμε έναν Αναστασιάδη που, ανάλογα με το ακροατήριο (ως άριστος μαθητής του Κληρίδη), αναμέλπει τις σχετικές κορώνες, πατριωτικές ή τουρκοδιζωνικές. Και ένα δήθεν Εθνικό Συμβούλιο που είναι η κραυγαλέα αποτύπωση της αναξιοπρέπειας, της πολιτικής ξεφτίλας και της συνενοχής στην συγκάλυψη πολιτικών ανομημάτων, εφιαλτικών ανεπαρκειών και ολέθριων ατοπημάτων του Προέδρου.

Οι Εθνοσύμβουλοι, αν είχαν τσίπα αξιοπρέπειας και πολιτικής ευπρέπειας, όφειλαν να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους στο δήθεν Εθνικό Συμβούλιο. Διότι, γνωρίζουν, συν τοις άλλοις, και με ποιους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τούς προσαγορεύει ο Αναστασιάδης.

Τα πράγματα με τον Πρόεδρο και τον ξεφτιλισμένο γουμά, που λέγεται Εθνικό Συμβούλιο, είναι περισσότερο από ανησυχητικά για τον τόπο και την επιβίωσή του. Είναι εφιαλτικά. Από τη μια, έχουμε έναν διεθνώς διασυρθέντα για διαφθορά Αναστασιάδη, που λειτουργεί ως δήθεν ενοποιητική δύναμη, αλλά, στην ουσία, αξιοποιεί το Σώμα για να παραπλανά τους πολίτες. Και να θολώνει, με ευνοιοκρατικούς διορισμούς «αρίστων», ισχυρισμούς ότι είναι ο πιο διεφθαρμένος Πρόεδρος.

Από την άλλη, έχουμε τους Εθνοσυμβούλους, οι οποίοι είναι διαχρονικά συνένοχοι στην συγκάλυψη των βροντωδών ανεπαρκειών ενός αναξιόπιστου Προέδρου, επειδή αδυνατούν να ασκήσουν αξιόπιστη, πειστική και σοβαρή αντιπολίτευση ως σωτήριο αντίβαρο σε έναν υπό κατηγορία διαφθοράς Πρόεδρο. Και το κωμικό: Κάποιοι εξ αυτών προαλείφονται για τις Προεδρικές του 2023. Ξεκάθαρα και ρεαλιστικά: Έναντι αυτών των ανεπαρκών, ο Αναστασιάδης είναι απείρως αξιότερός τους. Διερωτώμεθα: Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του, γιατί δεν διεκδικεί τρίτη θητεία;