Επιστρέψαμε στα κυπριακά αππώματα

Επιθυμητή είναι η επάνοδος της ζωής μας σε κάποια κανονικότητα, αλλά όχι και η επάνοδος σε προκορωνοϊκές συνήθειες που ξεφεύγουν από τα όρια της λογικής και της συνειδητοποίησης της δύσκολης και επικίνδυνης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε υπό την απειλή της πανδημίας. Δυστυχώς, επανήλθαμε και σε ανεύθυνες και επιπόλαιες δραστηριότητες, οι οποίες μπορούν να αποδοθούν με τις ορολογίες: πασιαμάς, χάι χούι, καρκασιαλλίκκι, κυπριακά αππώματα. Μια από αυτές τις δραστηριότητες είναι και η ρίψη πυροτεχνημάτων. Με κάθε ευκαιρία και οποιαδήποτε ώρα. Ξαφνικά, μέσα στη νυχτερινή ησυχία, κάποιοι αποφασίζουν να αμολύσουν στον αέρα πυροτεχνήματα για να κάνουν χάζι. Σε γάμους, σε γενέθλια, σε γλέντια, σε άλλες εκδηλώσεις και γενικά σε κάθε είδους παναΰρκα, στα οποία έχουμε έντονη ροπή. Άσε που προκαλείται και ζημιά στο περιβάλλον και υπάρχει και ο κίνδυνος για πυρκαγιές, αλλά και για την ανθρώπινη ζωή. Πριν από μερικές ημέρες, στη Λάρνακα, ένας 29χρονος ακρωτηριάστηκε όταν εξερράγη στα χέρια του πυροτέχνημα το οποίο επεχείρησε να πυροδοτήσει για να «γιορτάσει» τον επικείμενο γάμο φίλου του. Και διερωτάται κάποιος. Σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά ο τόπος, που το πρόβλημα της πανδημίας σεργιανίζει κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις, υπάρχουν συμπατριώτες μας που διασκεδάζουν και κάνουν χαβαλέ με τη ρίψη πυροτεχνημάτων; Δεν μπορούν να γιορτάσουν με πιο σεμνό τρόπο; Τι χρειάζεται αυτή η θορυβώδης και ματαιόδοξη επίδειξη; Δεν ξέρω ποιος και με ποια κριτήρια δίνει τις σχετικές άδειες, αλλά δεν μπορεί ο καθένας να αμολάει πυροτεχνήματα όποτε του καπνίσει. Όπως και με τις κροτίδες του Πάσχα, έχουμε ξεφύγει και με τα πυροτεχνήματα. Μας αρέσει το σόου, η θορυβώδης διασκέδαση. Ίσως γιατί κατά βάθος η νοοτροπία και η κουλτούρα μας μοιάζει πολύ με τα πυροτεχνήματα, που παράγουν στιγμιαία λάμψη και κρότο, και μετά σβήνουν...

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ