Ασάφειες στο άρθρο του κ. Νίκου Περιστιάνη: Η περίπτωση της Ναμίμπια

Αναφέρομαι στο άρθρο του κ. Νίκου Περιστιάνη στην «Σημερινή» 08/08/2021 «Μια ολοκληρωμένη πρόταση για την Αμμόχωστο». Σ΄αυτό ο συγγραφέας διερωτάται γιατί δεν υλοποιήθηκαν τα ψηφίσματα περί Βαρωσίων (550/1984 και 782/1992) και παράλληλα αναφέρεται σε περιπτώσεις άλλων χωρών που υλοποιήθηκαν όπως π.χ. στη περίπτωση της Ναμίμπια και γράφει:

«…Όμως αυτά τα ψηφίσματα ποτέ δεν εφαρμόσθηκαν και ακριβώς αυτό είναι το πρώτο που θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Γιατί, άραγε, δεν εφαρμόστηκαν;… Ούτως ή άλλως, σημειώνουμε πως σύνηθης πρακτική των Ηνωμένων Εθνών είναι, τα ψηφίσματα που αφορούν στην τύχη μιας διαφιλονικούμενης περιοχής, να καθορίζουν και το ποιος και με ποιον τρόπο θα εφαρμόσει τις όποιες αποφάσεις. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του αιτήματος ανεξαρτησίας της Ναμίμπια, την οποία επιθυμούσε να συνεχίσει να ελέγχει η Νότιος Αφρική, το σχετικό ψήφισμα καλούσε τον Γ.Γ. να αναλάβει την αποστολή μεταβατικής ειρηνευτικής δύναμης, που θα αναλάμβανε τη διοίκηση και ασφάλεια της περιοχής, μέχρι να γίνουν ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές για την ανάδειξη τοπικής πολιτικής εξουσίας, που να αναλάβει τη νόμιμη εξουσία (1989-1990)…».

Όμως, καμία αναφορά δεν έκανε ο κ. Νίκος Περιστιάνης για να διασαφηνήσει στον αναγνώστη την αιτία που αυτά τα ψηφίσματα περί Κύπρου δεν εφαρμόστηκαν αλλά εκείνα για ξένες περιπτώσεις υλοποιήθηκαν. 1) Δηλαδή και επειδή τα περί Κύπρου ψηφίσματα (κανένα μέχρι σήμερα) δεν εκδόθηκε από τους συγγραφείς των Βρετανούς, κάτω από το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. 2) Tο σημαντικότερο: οι Βρετανοί penholders ευθύνονται γι΄αυτό όπως και για όσα σημαντικά παραλείπονται στα ψηφίσματα (όπως αυτά που εντόπισε ο κ. Περιστιάνης) έστω και να μην εκδόθηκαν κάτω από το Κεφάλαιο 7…

Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Χάρολτ Γουίλσον και ο ΓΓ του ΟΗΕ Κούλτ Βάλτχαιμ

Έγραψα γι΄αυτό αποκαλύπτοντας το γιατί από επίσημα αποδεσμευμένα βρετανικά έγγραφα στην «Σημερινή» 2.8.2021 «Ψήφισμα κάτω από το Κεφάλαιο 7 μόνο αν ξεκινήσει γενική σφαγή των Ελληνοκυπρίων!: H συνεννόηση 14 Αυγούστου 1974 Γουίλσον/Βάλντχαϊμ». Είχε προηγηθεί η αναφορά το Δρ. Γ. Χαραλαμπίδη στην «Σημερινή» 25.7.2021 ο οποίος ορθώς είχε τονίσει στο άρθρο του: «Η Αμμόχωστος είναι η αρχή: Νέες τουρκικές κινήσεις για ταφόπετρα στο Κυπριακό» πως:

«Το κεφάλαιο 7 και ο ΟΗΕ

Ακόμη και στελέχη της Κυβέρνησης καθώς και ξένοι διπλωμάτες των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και της ΕΕ αντιλαμβάνονται ότι οι ρητορικές δηλώσεις, ακόμη και ένα νέο ψήφισμα του Σ. Ασφαλείας, δεν μπορούν να αποτρέψουν την τουρκική προέλαση, διότι το Κυπριακό δεν εμπίπτει στο κεφάλαιο 7 και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει η δυνατότητα επιβολής κυρώσεων και κόστους…»

Ακολούθησε μια εμπεριστατωμένη εξήγηση για το γιατί και ευρύτερα περί Κεφαλαίου 7 από τον κ. Πάνο Ιωαννίδη (νομικό και ανεξάρτητο πολιτευτή) από το Ράδιο Πρώτο στις 3 Αυγούστου 2021 Πρώτη Εκπομπή. Ο κ. Ιωαννίδης μετά τα 40 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα στο YouTube του προγράμματος εδώ:

Η ξένη περίπτωση της Ναμίμπια και τα ξεδοντιασμένα ψηφίσματα Κύπρου

Πιο κάτω παραθέτω τους συνδέσμους δύο ψηφισμάτων για την Ναμίμπια που εκδόθηκαν – αμφότερα κάτω από το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ - το πρώτο το 1977 και το δεύτερο το 1978. Διαβάζοντάς τα δεν βρίσκει ένας α) καμία σύγκριση με τα ξεδοντιασμένα ψηφίσματα περί Κύπρου που γράφουν οι Βρετανοί και β) εκδόθηκαν επί ΓΓ του ΟΗΕ Κούλτ Βάλτχαιμ. Του ιδίου Βάλτχαιμ που είχε στις 14 Αυγούστου 1974 συνεννοηθεί με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Χάρολτ Γουίλσον στο 10 Ντάουνινγκ Στριτ (Λονδίνο), να μην εκδοθεί κανένα ψήφισμα για το Κυπριακό κάτω από το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. Εκτός και αν οι Τούρκοι προχωρήσουν σε γενική σφαγή των Ελληνοκυπρίων! (βλέπε προαναφερθέν άρθρο μου στην «Σημερινή»).

UN Security Council Resolution 418 (1977)

https://undocs.org/S/RES/418(1977

UN Security Council Resolution 439 (1978).

https://undocs.org/S/RES/439(1978

Επιπρόσθετα με την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Νοτίου Αφρικής, το Συμβούλιο Ασφαλείας έκανε κάτι που δεν θυμάμαι να τόλμησε για την Κύπρο. Στις 29 Ιουλίου 1970 μέσω επιστολής από τον τότε ΓΓ του ΟΗΕ Ού Θάντ, ζήτησε από το Διεθνές Δικαστήριο (International Court of Justice) να εκδώσει Συμβουλευτική Άποψη (Advisory Opinion) σε σχέση με την εξής ερώτηση : «Ποίες είναι οι νομικές επιπτώσεις για Χώρες για την συνεχιζόμενη παρουσία της Νοτίου Αφρικής στη Ναμίμπια, παρά το Ψήφισμα του Σ.Α. 276/1970;» (Βλέπε σελίδα 3 και άλλες σελίδες στο σύνδεσμο εδώ: https://www.icj-cij.org/public/files/case-related/53/9361.pdf

Στην Συμβουλευτική του Άποψη το Διεθνές Δικαστήριο έδωσε προσοχή στην συνεχιζόμενη κατοχή της Ναμίμπια από την Νότιο Αφρική όπως στην παράγραφο 118 όπου τόνισε μεταξύ άλλων (σε ελεύθερη μετάφραση):

«Η Νότιος Αφρική, είναι υπεύθυνη για την δημιουργία και διατήρηση μιας κατάστασης που το Δικαστήριο βρήκε να είναι παράνομη και έχει την υποχρέωση να θέσει τέρμα σ΄αυτή. Είναι λοιπόν υποχρεωμένη να αποσύρει την διοίκησή της από τα Εδάφη της Ναμίμπια. Διατηρώντας την σημερινή παράνομη κατάσταση, και έχοντας υπό κατοχή Έδαφος δίχως τίτλο, η Νότιος Αφρική βρίσκεται κάτω από διεθνείς υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη συνεχιζόμενη παραβίαση διεθνών υποχρεώσεων. Παραμένει (η Νότιος Αφρική) υπόλογη για οποιεσδήποτε παραβιάσεις των διεθνών της υποχρεώσεων, ή των δικαιωμάτων των πολιτών της Ναμίμπια…»

'South Africa, being responsible for having created and maintained a situation which the Court has found to have been validly declared illegal, has the obligation to put an end to it. It is therefore under obligation to withdraw its administration from the Territory of Namibia. By maintaining the present illegal situation, and occupying the Territory without title, South Africa incurs international responsibilities arising from a continuing violation of an international obligation. It also remains accountable for any violations of its international obligations, or of the rights of the people of Namibia. The fact that South Africa no longer has any title to administer the Territory does not release it from its obligations and responsibilities under international law towards other States in respect of the exercise of its powers in relation to this Territory. Physical control of a territory, and not sovereignty or legitimacy of title, is the basis of State liability for acts affecting other States.'

https://www.icj-cij.org/public/files/case-related/53/053-19710621-ADV-01-00-EN.pdf

Πότε οι πιο πάνω αρχές ίσχυσαν και για την ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ της μισής μας Κύπρου (Κυπριακής Δημοκρατίας);

Για μια ολοκληρωμένη πρόταση για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ολόκληρης της υπό τουρκική κατοχή Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι προκειμένου μόνο της Αμμοχώστου ή του «Βαρωσιού» ή άλλου κομματιού ή γειτονιών του συνόλου του εδάφους της ΚΔ υπό τουρκική συνεχιζόμενη κατοχή, γιατί διαδοχικές κυπριακές κυβερνήσεις και πολιτικοί ΑΠΕΤΥΧΑΝ παταγωδώς να απαιτήσουν το προηγούμενο της Ναμίμπιας; Να ισχύσει και για την Κύπρο; Διεθνές Δικαστήριο, κυρώσεις και πρωτίστως Ψηφίσματα να εκδίδονται κάτω από το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7; Γιατί δουλοπρεπώς υποτάσσονται διαχρονικά στις βρετανικές κηδεμονεύσεις που στοχεύουν και στόχευαν απαρχής στην διάλυση της ΚΔ και την αντικατάστασή της με δύο συνομόσπονδα κράτη; Που προωθούν ουσιαστικά την τελική υλοποίηση του Σχεδίου Δρ Νιχάτ Ερίμ Νοεμβρίου 1956 για «επανάκτηση» της νήσου Κύπρου. Γιατί να συνεχίζουν οι Βρετανοί να γράφουν οτιδήποτε στον ΟΗΕ για την Κύπρο;

Εξού και κανένα ψήφισμα του Σ.Α από το 353/1974 μέχρι σήμερα δεν αναφέρεται σε ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ, ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΩΣ Η ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ! Η τελευταία απόδειξη των βρετανικών προσπαθειών κάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων ήταν η ολοφάνερη επιμονή τους να μην αναφερόταν στην Δήλωση του Γάλλου Προέδρου του Σ.Α η Τουρκία και το υποτελές της καθεστώς ως οι αίτιοι των προσφάτων παράνομων ενεργειών τους στο «Βαρώσι». Για πρώτη φορά απέτυχαν χάρη στις προσπάθειες του Αμερικανού Γερουσιαστή Μενέντεζ και άλλων χωρών μελών που επιτέλους αντέδρασαν…

* Ερευνήτρια/δημοσιογράφος