Εμπαιγμός και κοροϊδία
Η Τουρκία ως «εγγυήτρια δύναμη» δεν εισέβαλε στην Κύπρο για να κατοχυρώσει υποτίθεται την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε για να «προστατεύσει» την τ/κ μειονότητα, αλλά για να θέσει σε εφαρμογή τα σχέδιά της για επανάκτηση και ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου.
Τα σχέδια αυτά είχε θέσει σε εφαρμογή από τις αρχές του 1950 και ουδέποτε τα απέκρυψε, εξ ου και μετά την υπογραφή των επάρατων συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, πριν ακόμα, θα έλεγε κάποιος, στεγνώσει το μελάνι, απέστειλε στην Κύπρο το πλοιάριο «Deniz» έμφορτο πολεμικού υλικού, το οποίο πρόλαβε να ρίψει στη θάλασσα προτού συλληφθεί από τους Άγγλους. Λεπτομέρειες της όλης υπόθεσης δεν είναι του παρόντος, αλλά το γεγονός θα έπρεπε να μας είχε έκτοτε αφυπνίσει.
Εν πάση όμως περιπτώσει, η έλευση της Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός και η δημιουργία της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (ΑΣΔΑΚ) με επικεφαλής τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα-Διγενή κατέστησε την Κύπρο απόρθητο φρούριο, με αποτέλεσμα ο τότε Πρωθυπουργός της μητρός Ελλάδος Γεώργιος Παπανδρέου να διακηρύττει στις 27/10/1964 στη Θεσσαλονίκη «Η Ένωση ήλθεν, η Ένωση έρχεται».
Ουδέποτε στην ιστορία της η Κύπρος βρέθηκε σε τέτοια θέση ισχύος, η δε Ελλάδα ουσιαστικά ήταν κυρίαρχη στην Ανατολική Μεσόγειο, την οποία ειρήσθω εν παρόδω ελέγχει όποιος κατέχει την Κύπρο.
Όταν λοιπόν την περίοδο 1964-67, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είχαμε το πάνω χέρι, δεν προχωρήσαμε στη μονομερή Ένωση που θα διασφάλιζε τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού, τη μόνιμη και σταθερή ειρήνη και τη γενική πρόοδο και ευημερία όλων ανεξαιρέτως των νόμιμων κατοίκων της Κύπρου. Μετά την τουρκική εισβολή και την πλήρη ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων είναι ειρωνεία και εμπαιγμός να ομιλούμε για απελευθέρωση και επανένωση και μάλιστα στο πλαίσιο της ούτω καλούμενης «Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα», όταν με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (συμφωνίες Κορυφής όπως αποκαλούνται) έχουμε απενοχοποιήσει την Τουρκία και με την υποβολή χάρτου για το «εδαφικό» έχουμε ουσιαστικά αποδεχθεί και τη διχοτόμηση.
Η ετυμηγορία του κυπριακού Ελληνισμού με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν έπρεπε να είχε γίνει σεβαστή και η πολιτική του ηγεσία να επανατοποθετήσει εξ υπαρχής το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής.
