«Δρυός πυρποληθείσης»...

«Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», έγραψε κάποτε ο Μένανδρος σε κάποιο γνωμικό του. Εμείς έχουμε επινοήσει μια δεύτερη σχετική ρήση: «Δρυός πυρποληθείσης πας ανεγκέφαλος χαίρεται». Μιλώ για τους αιωνόβιους δρύες που κάηκαν από την πρόσφατη πύρινη λαίλαπα που κάποιοι κακόβουλοι ξεκίνησαν κοντά στα χωριά της Πάφου Δρύμου και Δρυνιά, τα οποία πήραν την ονομασία τους ακριβώς από την ύπαρξη δρυών στην περιοχή. Έζησαν αιώνες, άντεξαν, κόσμησαν με την παρουσία τους το όμορφο τοπίο και ξαφνικά ήρθε κάποιος ανισόρροπος ή κάποιοι ανισόρροποι να μετατρέψουν αυτούς τους δρύες, μέσα σε μερικά λεπτά, σε κάρβουνο, προκαλώντας μια νέα ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Διότι μόνον ανισόρροποι πυρπολούν εσκεμμένα, όποια και αν είναι τα κίνητρά τους, εκτάσεις με φυσική βλάστηση, θέτοντας ταυτόχρονα σε κίνδυνο τη ζωή συνανθρώπων τους και προκαλώντας τεράστιες καταστροφές σε γεωργούς, κτηνοτρόφους και άλλους επαγγελματίες. Δεν έχουν αισθήματα αυτοί, δεν έχουν ενδοιασμούς, δεν έχουν τύψεις, δεν μαυρίζει η δική τους ψυχή μπροστά στο θέαμα ενός ολόμαυρου τοπίου. Ούτε και είναι εύκολο να βρεθούν αυτοί οι θρασύδειλοι εγκληματίες, οι οποίοι επιλέγουν ερημικές ή δυσπρόσιτες περιοχές για να επιδοθούν στο ανόσιο έργο τους και μετά το σκάνε σαν λαγοί. Δεν μπορεί ο δρυς να τρέξει μακριά ή να φωνάξει για βοήθεια κι έτσι είναι το ευκολότερο πράμα για τους εμπρηστές να τον εκτελέσουν επί τόπου, διά πυρός. Μαζί με τα άλλα δέντρα που πεθαίνουν όρθια από τη δράση αυτών των ψυχάκηδων. Αν ο κορωνοϊός είναι αόρατος και ύπουλος εχθρός, το ίδιο αόρατοι και ύπουλοι εχθροί είναι οι εμπρηστές της φυσικής μας κληρονομιάς. Και, δυστυχώς, οι φορείς του ιού της κακοβουλίας δεν είναι δυνατόν να εντοπισθούν μέσω κάποιου rapid test...

ΜΠΟΞΕΡ