Η ουρά της προεδρικής πρότασης...
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρίσκεται κάτω από πίεση. Αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική, την οποία ο ίδιος υιοθέτησε, καθώς και οι προκάτοχοί του, όχι μόνο χρεοκόπησε, αλλά οδήγησε στην τουρκική αξίωση των δύο κρατών. Τώρα, σε μία κίνηση τακτικής, επιδιώκει να απεγκλωβιστεί προτάσσοντας την «πρόταση-πρόκληση» για επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στους θεσμούς του Συντάγματος του ’60, θέτοντας, όμως, μια διχοτομική ουρά. Αυτήν των Συμφωνιών Κορυφής του ’77 και του ’79, που σταδιακά, όμως, μας οδήγησαν από τις περιφέρειες στις ζώνες, από αυτές στα δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη και σήμερα στα δύο κράτη. Και την αναφέρει εκ νέου για να κατευνάσει στο εσωτερικό, αλλά και διεθνώς, όσους ανησυχούν ότι θα ξεφύγει από την τανάλια των τουρκικών θέσεων!
Το ερώτημα είναι κατά πόσον η πρόταση του Προέδρου μπορεί να καταστεί ρεαλιστική ή όχι. Ή κατά πόσον κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ. Και για τον ίδιο και για την Κύπρο. Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει ότι η μετάβαση από το ενιαίο κράτος της Ζυρίχης στη λεγόμενη συμφωνημένη λύση της ομοσπονδίας των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών συνιστά διχοτόμηση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βρετανοί, με διάφορα τεχνάσματα, επιδιώκουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Και να περάσουν από την πίσω πόρτα, αλλά μπροστά στα μάτια μας, στην ισότιμη κυριαρχία όπως την αξιώνουν οι Τούρκοι ως πρόκριμα για να συνεχιστεί η καταστροφική διαδικασία μέσα από έναν μολυσμένο διάλογο.
Ο Πρόεδρος έχει επιλογή. Μπορεί να κατανοήσει κάποιος γιατί έθεσε την ουρά των συμφωνιών κορυφής. Όμως, η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας που τελεί υπό κατοχήν και είναι διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος στον ΟΗΕ και στην ΕΕ. Για να έχει, λοιπόν, αξία η πρότασή του θα πρέπει σταδιακά να πάρει ο ίδιος την απόφαση και να κόψει τη διχοτομική ουρά της Ζυρίχης. Και ταυτοχρόνως να προχωρήσει σε εισηγήσεις επί τη βάσει στρατηγικού πλάνου για την οικοδόμηση με τους Τουρκοκυπρίους ενός κανονικού κράτους και όχι ενός προτεκτοράτου αρχικά της Άγκυρας, το οποίο εν συνεχεία θα είναι υποτελής διοίκηση της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Εάν ο Πρόεδρος δεν κόψει την ομοσπονδιακή διχοτομική ουρά της Ζυρίχης, η διαδικασία που έχει αρχίσει θα εξελιχθεί σε ακόμη μια τραγική αποτυχία, σπρώχνοντας την Κύπρο ακόμη πιο βαθιά στην παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής.
Αφού, λοιπόν, ο Πρόεδρος μορφοποιήσει την πρότασή του κατά τρόπον κατανοητό και τεκμηριωμένο, θα πρέπει να την εξηγήσει με σαφήνεια προς τον λαό, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Τι προτίθεται να πράξει και πώς. Κατ’ ανάλογον τρόπο θα πρέπει να ενεργήσει και σε διεθνές επίπεδο. Τόσο στην ΕΕ όσο και στον ΟΗΕ. Εάν το θελήσει, υπάρχει πλούσιο νομικό και πολιτικό οπλοστάσιο. Έχει, μάλιστα, μία κλασική ευκαιρία να πει ό,τι θέλει και όπως το θέλει από του βήματος των Ην. Εθνών, κλείνοντας έτσι τις πύλες στον διχοτομικό σχεδιασμό της Άγκυρας και του Λονδίνου και ανοίγοντας, ταυτοχρόνως, μια νέα πολιτική και στρατηγική για την απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή. Στη βάση αυτής της στρατηγικής οι Τουρκοκύπριοι θα πρέπει να επανενσωματωθούν στην Κυπριακή Δημοκρατία και όχι να έχουν μια πλήρως αυτόνομη περιοχή - κράτος - οντότητα, που θα νομιμοποιεί τη διχοτόμηση και θα μας φέρνει άλλο ένα βήμα πιο κοντά στην Τουρκία.
Ο χρόνος τρέχει, κύριε Πρόεδρε. Μελετήστε σωστά τις κινήσεις σας. Ζυγίστε σωστά τα πράγματα. Ενδέχεται να είναι η τελευταία σας ευκαιρία. Δεν έχετε δικαίωμα να την χάσετε...
