Φασούλι-φασούλι γεμίζει το σακούλι...

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ δεν είναι να λυθεί τώρα το Κυπριακό.

- Με τέτοια Τουρκία προφανώς δεν υπάρχει στο προβλεπτό μέλλον πιθανότητα ν’ αποδεχθεί ο Ελληνισμός «λύση» υποταγής στις τουρκικές απαιτήσεις.

- Ούτε βέβαια και η Τουρκία διαφαίνεται πρόθυμη, ή καθ’ οιονδήποτε τρόπο εξαναγκασμένη να εγκαταλείψει την μακροχρόνια υλοποιούμενη επί της Κύπρου στρατηγική της. Το αντίθετο είναι πιο βέβαιο.

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ σήμερα είναι, πώς η ηγεσία του Ελληνισμού, με πρωτεύθυνο εξ αρμοδιότητος και εκ καθήκοντος τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας:

(α) ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ στο τουρκικό θησαυροφυλάκιο και άλλα επιπρόσθετα «Κεκτημένα Συνομιλιών», «Συμφωνημένα Πλαίσια», «Από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά», «Ψηφίσματα του ΟΗΕ», «Κοινές Διακηρύξεις», στο σενάριο τής επί πέντε σχεδόν δεκαετίες κλιμακωτής, διαδοχικής, φέτα-φέτα, ικανοποίησης τουρκικών απαιτήσεων.

(β) ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ στον Ελληνισμό αποφασιστική αύξηση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών Συντελεστών Ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για την δραστική ενίσχυση της Αποτρεπτικής Δύναμής της, ικανής να αποτρέπει τα σχεδιαζόμενα από την Τουρκία νέα τετελεσμένα.

(γ) ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ στον Ελληνισμό το χρονικό περιθώριο και τις δυνατότητες να εντοπίσει και να αναδείξει επιτέλους νέα ηγεσία, άξια, πρόθυμη και ικανή ώστε να εκπονήσει και να υλοποιήσει Στρατηγική Απελευθέρωσης της Κύπρου.

ΣΗΜΕΡΑ βεβαίως - όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς - συμβαίνουν τα φυσιολογικά προϊόντα και οι συνέπειες της λανθασμένης πολιτικής που ακολουθεί ο Ελληνισμός από την πολεμική ήττα του 1974 ώς τις μέρες μας.

- Παγιδευμένος και εγκλωβισμένος στη λογική, στις ψευδαισθήσεις, στις εσφαλμένες προσδοκίες και στις διαδικασίες του συμβιβασμού με τους Τούρκους Κατακτητές.

- Αφήνοντας αναξιοποίητες τις δυνατότητες αποτελεσματικής Αντίστασης, δειλός και απρόθυμος να οραματιστεί και με θάρρος να σχεδιάσει τολμηρά κι επιδέξια την υλοποίηση πολιτικής Απελευθέρωσης.

ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ αυτών των διαδικασιών - απαρχής και διαχρονικώς επωφελέστερων για την Άγκυρα - η Τουρκία Κατακτητής κατάφερε φασούλι-φασούλι ν’ αποταμιεύσει στο Κεκτημένο των Συνομιλιών όλες εκείνες τις ελληνικές υποχωρήσεις, από την προπατορική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, την λεγόμενη πολιτική ισότητα, τον συνεταιρισμό δύο ξεχωριστών πολιτειών ίσου πολιτικού καθεστώτος, την εξίσου προερχομένη από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους κυριαρχία, την εκ περιτροπής προεδρία, μέχρι και τα δύο ισότιμα και συγκυρίαρχα συνιστώντα κράτη, ώστε πλέον να απαιτεί ρητώς η Άγκυρα από τη διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ) την εκ των προτέρων διεθνή αναγνώριση ΑΥΤΩΝ των δύο κρατών, ως προϋπόθεση για τη συνέχιση των διαδικασιών των «διακοινοτικών» συνομιλιών και των Πενταμερών διασκέψεων.

ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι, για πολλούς πρόθυμους στη διεθνή κοινότητα, στη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ, με πρώτους εκεί τους πρωταίτιους για το Κυπριακό Βρετανούς που αναγνωρίζονται και ως οι Pen Holders για την Κύπρο, στο δίλημμα ανάμεσα:

ΑΦ’ ΕΝΟΣ στα όσα αποδέχθηκαν υποχωρούντες έως τώρα στις διαπραγματεύσεις οι Ελληνοκύπριοι Ηγέτες, για δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη τής εξίσου επί παντός ισότιμης συγκυριαρχίας και:

ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ στην τωρινή απαίτηση των Τούρκων για την εκ των προτέρων διεθνή κατοχύρωση των δύο κρατών, όποια κι αν προκύψει ή δεν προκύψει «λύση»:

ΕΛΑΧΙΣΤΗ έως μηδαμινή θεωρείται η απόσταση.

ΟΤΑΝ λοιπόν σήμερα οι ηγέτες του Ελληνισμού επιμένουν να ξαναρχίσουν οπωσδήποτε τις συνομιλίες από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά το 2017, με βάση το ούτω καλούμενο Συμφωνημένο Πλαίσιο και το επίσης διαλαλούμενο Κεκτημένο των Συνομιλιών, με όσα επικαλούνται από τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ, ποιο ακριβώς (ή στο περίπου) είδος «λύσης» είναι πρόθυμοι να διαπραγματευτούν περαιτέρω;

ΟΛΕΣ αυτές οι νυχθημερόν υπερυμνούμενες «αρχές» και «βάσεις» και «πλαίσια» και Ψηφίσματα, και διαδικασίες, σε τι ακριβώς περιεχόμενο «λύσης» συγκεκριμενοποιούνται;

ΚΑΙ ένα άλλο πολύ πιο σπουδαίο ερώτημα:

- Έχουν άραγε εξασφαλίσει (και με ποιον τρόπο) κάποια διαβεβαίωση της πλειοψηφίας του λαού ότι έχει τη βούληση να αποδεχθεί το είδος της «λύσης» το οποίο είχε απορρίψει με 76% στο Δημοψήφισμα της 24.4.2004, γνωστής έκτοτε με το προσωνύμιο «λύση Ανάν»;

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ χρήσιμη και αναγκαία:

(α) Το Σχέδιο Ανάν υπήρξε αποτέλεσμα και προϊόν της πολιτικής του διζωνικού συμβιβασμού και των «διακοινοτικών» συνομιλιών υπό την αιγίδα των Γ. Γρ. του ΟΗΕ από το 1977 έως το 2004. Πολιτικής που ακολούθησαν, με διαφορετικές ταχύτητες, αλλά παραμένοντες άνευ άλλης στην ίδια γραμμή, όλοι οι διαδοχικοί ηγέτες.

(β) Πρώτη και μόνη φορά που δόθηκε στον λαό να εκφράσει ευθέως και σαφώς τη βούλησή του, ήταν το Δημοψήφισμα του 2004. Έκαστος πολίτης, αυτοβούλως και αυτοπροσώπως (και όχι με κομματικούς ή κοινοβουλευτικούς ή άλλως πως αντιπροσώπους ή πειθαρχίες), ιδιοχείρως με την ψήφο του σε μυστική ψηφοφορία, αποφάσισε με πλειοψηφία 76% την απόρριψη της «λύσης» Ανάν.

(γ) Αποφάσισε να διασώσει εις χείρας των Ελλήνων την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απορρίπτοντας την διάλυση, αποτρέποντας την εξαφάνιση, την αντικατάσταση, την «μετεξέλιξή» της σε «Κκόμον στέιτ δύο συνιστώντων κρατών», όπως... μετεξελίχθηκε στις διαδικασίες των συνομιλιών από το 1977 έως το 2004 η μορφή και το περιεχόμενο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

ΜΕΤΑ από 17 χρόνια (2004-2021) με την Τουρκία ακόμη χειρότερη και εμπράκτως επικινδυνότερη, γιατί εξακολουθούν να παραλογίζονται ότι μπορεί να προκύψει κάτι καλύτερο;

ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ χειρότερα:

Γιατί πλανώνται και αυταπατώνται ότι υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να πείσουν την πλειοψηφία του λαού να δεχθεί την υπαγωγή τής νυν κρατικής υπόστασης της διασωθείσας Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την ισότιμη συγκυριαρχία των Τούρκων;

ΕΠΕΙΓΟΝ είναι να αποκρουσθεί στο επίπεδο και στις διαδικασίες της διεθνούς κοινότητας, πρωτίστως στον ΟΗΕ, η επιχείρηση της Τουρκίας για εξασφάλιση αναγνώρισης δεύτερου κράτους στην Κύπρο και νομιμοποίησης του κατοχικού ψευδοκράτους της στα σκλαβωμένα ελληνικά εδάφη του νησιού.

- Το λεγόμενο Κεκτημένο των Συνομιλιών και το διαλαλούμενο ως Συμφωνημένο Πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, δεν προστατεύει την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά, αντιθέτως, ενισχύει το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της Τουρκίας και της Βρετανίας.

ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ τον λόγο, κατεπείγον καθίσταται το καθήκον της ηγεσίας να ξεπαγιδευτεί και να απεγκλωβιστεί πρώτ’ απ’ όλα από τα δικά της Ηττημένα Μυαλά και τα όσα παρήγαγαν έως τώρα. Τα υπόλοιπα υστερότερα...