Πολιτικός νανισμός και κομματικά τρωκτικά

Η Κύπρος ευτύχησε να έχει έναν ηγέτη, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο της αντίστασης, της ελευθερίας και της απεξάρτησης από ξένους κηδεμόνες. Ο Μακάριος υπήρξε ο γνήσιος συνοδοιπόρος, ο εμψυχωτής και συμπολεμιστής του λαού μας στους αγώνες του για τα εθνικά δίκαια. Όταν στις 3 Αυγούστου του 1977 έφευγε από τη ζωή, άφηνε πίσω του ένα τεράστιο κενό, το οποίο μέχρι σήμερα κανένας άλλος ηγέτης δεν κατάφερε να αναπληρώσει.

Σήμερα κάποιοι, κατ’ εντολή ξένων κέντρων, επιχειρούν να τον αποδομήσουν, λες και μπορούν τέτοιου είδους τρωκτικά να αμαυρώσουν αυτόν τον πολιτικό τιτάνα, που κράτησε Θερμοπύλες και κατάφερε να επιβιώσει από δεκάδες απόπειρες δολοφονιών εναντίον του. «Αρχιερείς» πραξικοπηματίες επιχείρησαν να τον καθαιρέσουν και δεν τα κατάφεραν. Πληρωμένοι δολοφόνοι και μίσθαρνα ξένων μυστικών υπηρεσιών ήθελαν να τον εξοντώσουν και απέτυχαν. Ούτε και μετά θάνατον οι εργολάβοι της παραχάραξης θα το πετύχουν, γιατί η Ιστορία γράφτηκε και δεν ξεγράφονται τα θύματα και τεράστιες απώλειες μιας ατιμώρητης εθνικής προδοσίας.

Η Κύπρος δεν είναι προς πώληση

Πολιτικοί νάνοι και καιροσκόποι, μίζερα ανθρωπάκια, κυκλοφορούν σήμερα ανάμεσά μας ως έτοιμοι από καιρό να πουλήσουν πατρίδες, να συνθηκολογήσουν, να υποκύψουν, να παζαρέψουν λες και η κυπριακή γη έχει καταχωρηθεί με τίτλους ιδιοκτησίας σε τέτοια πολιτικά παράσιτα και κομματικά τρωκτικά.

Εδώ και μερικές δεκαετίες τόσο η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα έχουν να δουν πολιτικούς του διαμετρήματος του Εθνάρχη Μακάριου, ο οποίος είχε όραμα, σθένος και δεν φοβήθηκε να τα βάλει με την αμερικανοκίνητη χούντα των Αθηνών και τους μαστροπούς της.

Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να αποδειχθούν τα αυτονόητα.

Αν ρωτήσουμε σήμερα έναν μέσο Κύπριο ποιος είναι ο καλύτερος πολιτικός ή ποιο κόμμα τον εκφράζει, θα δυσκολευτεί να απαντήσει.

Δυστυχώς, οι πλείστοι κομματικοί ηγέτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την απέχθεια των πολιτών, η οποία αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, μέρα με τη μέρα και συνεχίζουν την «παλιά τους τέχνη κόσκινο».

Από τη στιγμή που η πολιτική μετατράπηκε σε ένα είδος επαγγέλματος, είναι δύσκολο να αφουγκραστούν τον βραχνά, την αγωνία και τα θέλω των πολιτών.

Γιατί οι ελιγμοί, οι συμβιβασμοί μες στη συνάφεια των σκοπιμοτήτων με τα μεγαθήρια των τραπεζών, του κεφαλαίου και κάποιων ξένων κέντρων, δεν τους αφήνουν. Είναι βαρίδια ασήκωτα. Γι’ αυτό αναγκάζονται να περνούν μέσα από υπόγειες διαδρομές και υπονόμους. Όσο και αν δεν το παραδέχονται, αυτά τα υπόγεια περάσματα αφήνουν πάνω τους την μπόχα και το χρώμα των διαβιούντων σε αυτούς τους χώρους.

Δεν είδαμε κανέναν εκλελεγμένο ή διορισμένο να παραιτείται από τα λεγόμενα κεκτημένα προνόμιά του, τα οποία φρόντισαν οι προκάτοχοί του να κατοχυρώσουν με τη βούλα του νόμου. Παρακολουθήσαμε όλοι τις περιπέτειες προτάσεων νόμου στη Βουλή για τις πολλαπλές συντάξεις, τον νόμο για το «πόθεν έσχες», ο οποίος έγινε ο «τάφος του Αγίου Νεοφύτου», τη συμφωνημένη και ομόφωνη προθυμία να αυξάνουν τους μισθούς και τα ωφελήματά τους. Άκρα του τάφου σιωπή, ωστόσο, επικρατεί στα μεγάλα κόμματα για τις ευθύνες κατάρρευσης του Συνεργατισμού, ενώ οι φωνασκίες και οι μαϊμουδιές για τις υπερχρεώσεις των τραπεζών είναι απαλά χάδια και για το θεαθείναι.

Το Κυπριακό και οι νεροκουβαλητές των υποχωρήσεων

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ είναι οι υπέρμαχοι των νέων υποχωρήσεων στο Κυπριακό. Αν και η ηγεσία του ΔΗΣΥ δεν το ομολογεί, αφήνει το ΑΚΕΛ να φωνάζει και γι’ αυτό. Ενδεικτικό των πιο πάνω είναι ότι έχει ρίξει αρκετά τους τόνους της αντιακελικής ρητορικής, το γνωστό καμουφλάζ της συμπόρευσης.

Λέχθηκε, χωρίς να επιβεβαιωθεί επισήμως, πως ο κ. Τουμάζος Τσιελεπή, στέλεχος του ΑΚΕΛ, εγκατέλειψε τη συνεδρία της διαπραγματευτικής ομάδας πριν από μερικές ημέρες επειδή διαφώνησε με τις θέσεις του Προέδρου στην πρότασή του για επιστροφή στο Σύνταγμα του ‘60 και φέρεται να διερωτήθηκε πού πήγαν οι συγκλίσεις.

Το ΑΚΕΛ και οι συνοδοιπόροι του υποστηρίζουν πως η πρόταση αυτή «είναι καταφανώς εκτός των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου και των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ» και ότι «είναι ο πρώτος και μόνος Πρόεδρος της Κύπρου που αποτόλμησε να αμφισβητήσει τη βάση λύσης του Κυπριακού».

Η Τουρκία εδώ και χρόνια όχι μόνο δεν διέγραψε τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου Μακαρίου -Ντενκτάς και Κυπριανού - Ντενκτάς, αλλά συστηματικά και αδιάλειπτα παραβιάζει όχι μόνο τα ψηφίσματα του ΟΗΕ αλλά και το διεθνές δίκαιο.

Αν ο Πρόεδρος είτε μπλοφάρει είτε πρότεινε σοβαρά την επιστροφή στο σύνταγμα της Ζυρίχης, προφανώς είναι μια τρικλοποδιά στα πόδια της Τουρκίας, και των κατοχικών αρχών του ψευδοκράτους, ως αντίβαρο της εμμονής της για δύο κράτη, δηλαδή διχοτόμηση. Και δεν θα έπρεπε να ξεσηκώνει τέτοιαν αντίδραση.

Κοροϊδεύουν εαυτούς ή τα πιστεύουν;

Το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή ήταν το δίδυμο έγκλημα και ο στόχος για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους ήταν το επόμενο έγκλημα, το οποίο κάποιοι φαίνεται να έχουν αποδεχθεί, εξ ου και επιμένουν σε ένα ύπουλο μόρφωμα δύο συνιστώντων κρατών, όπου η Τουρκία θα κυριαρχεί στον βορρά αλλά το «μακρύ της χέρι» θα ελέγχει και τον νότο.

Δηλαδή η συνταγματική τάξη, η οποία κατέρρευσε το 1974, ήταν σωστή για κάποιους που αντιτάσσονται στην επαναφορά της;

Βεβαίως ήταν ένα δοτό και περίπλοκο σύνταγμα που περιείχε τον σπόρο των συγκρούσεων, αλλά ο Μακάριος προσπαθούσε να βελτιώσει με τις δικοινοτικές συνομιλίες. Κάποιοι, όμως, δεν τον άφησαν. Σήμερα κάποιοι βάλθηκαν να του φορτώσουν ευθύνες, ευθυγραμμιζόμενοι με τους ισχυρισμούς των κατακτητών.

Οι συγκλίσεις για τι οποίες κλαίει και οδύρεται η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να άρουν τις διχοτομικές αξιώσεις της Τουρκίας, στόχος της οποίας είναι η οριστική διχοτόμηση.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ πρέπει να είναι ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό της και μετά με τα μέλη, τους ψηφοφόρους και οπαδούς της.

Είναι ή δεν είναι όλα τα στελέχη των ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων του ΑΚΕΛ υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν και των υποχωρήσεων; Ποια από τα σημερινά στελέχη δρούσαν τότε υπογείως για να περάσει το εκτρωματικό σχέδιο, παρά την απόφαση της συνδιάσκεψης να απορριφθεί;

Τι έλεγε για τις εποικοδομητικές ασάφειες ο κ. Τουμάζος Τσιελεπή όταν είχε ερωτηθεί σε μια θυελλώδη συνεδρία του Π.Γ. για το πώς θα ερμηνεύονται εφόσον πάντοτε ο ισχυρός επιβάλλει τη θέση του;

«Να φωνάζουμε τον ντε Σότο να τις ερμηνεύει»;

Από πότε οι ηγέτες του ΑΚΕΛ, τέως και νυν, υποστηρίζουν θέση διαμοιρασμού του φυσικού αερίου με τους κατακτητές, διοχετεύοντάς το με αγωγό μέσω Τουρκίας;

Οι συμβιβασμοί της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ υπέρ μιας λύσης τουρκικών προδιαγραφών δεν θα απαλλάξουν την Κύπρο από τη διχοτόμηση, αλλά θα την ρίξουν σε χειρότερες τραγωδίες.

Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πρέπει να ζουν σε μια κοινή πατρίδα μαζί και όχι πλάι-πλάι, σε ένα καθεστώς δύο ισότιμων κρατιδίων που θα παραπέμπει σε αναχρονιστικά απαρτχάιντ.

Οι πολιτικοί νάνοι και τα κομματικά τρωκτικά δεν έχουν το ανάστημα να αντισταθούν στις αξιώσεις των κατακτητών. Δεν έχουν τη δύναμη να αγωνιστούν για μια Κύπρο ελεύθερη και απαλλαγμένη από ξένους στρατούς και στρατιωτικές βάσεις.