Στο σταυροδρόμι δύο αιώνων, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»

Η επετειακή στιγμή των διακοσίων ετών της Ελληνικής Επανάστασης συναντά τον Ελληνισμό σε ώρες ορθοτενούς πορείας, αφού εσχάτως διήλθε κρίσεις κοινωνικοοικονομικές, αντικρίζοντας σήμερα ενεργές απειλές πολιτισμικές, καθώς επίσης και επεκτατικού περιεχομένου.

Η διερχόμενη εν προκειμένω χρονική στιγμή των διακοσίων ετών και η συνεχιζόμενη επεκτατική, αναθεωρητική στάση του εξ ανατολών γείτονα επιβεβαιώνουν σε αυτόν τον ιστορικό σταθμό για τον Ελληνισμό την αναγκαιότητα μιας ρεαλιστικής, τουτέστιν ενεργού αποτρεπτικής προσέγγισης των διεθνών εξελίξεων, με έμφαση στην αντιμετώπιση και ακύρωση του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως η έννοια της ελευθερίας και της υπεράσπισης πατρώας γης, της οποίας τη διακοσιοστή επέτειο σήμερα υμνούμε, ταυτίζεται με την ύπαρξη, την πορεία και τη διαδρομή του ελληνικού έθνους. H γνωστή ρήση του Γέρου του Μοριά: «Είμεθα Έλληνες, δηλαδή ελεύθεροι άνθρωποι», υπογραμμίζει την αναγκαιότητα διαρκούς επικαιροποίησης και οιονεί προάσπισης της των Ελλήνων ταυτότητας ως εχεγγύου αλώβητης διαδρομής και αυθεντικής παρουσίας Ελληνισμού στον χρόνο έναντι της υφιστάμενης απειλής της ελληνικής επικράτειας, καθώς και του οικονομοκεντρικού, διαβρωτικά εκδηλούμενου, διεθνούς επεκτατικού συστήματος πολιτισμικής αλλοτρίωσης.

Η Ελληνική Επανάσταση, που σηματοδότησε τον πρώτο εθνικό αγώνα για ανεξαρτησία έναντι του οθωμανικού αυτοκρατορικού φαινομένου, χαρακτηρίστηκε, πρώτον από τη θέληση των Ελλήνων για θυσία, που εκδηλωνόταν ως αποφασιστικότητα διεκδίκησης εθνικής ελευθερίας και, δεύτερον, από το φιλελληνικό κλίμα της Ευρώπης της εποχής, όπου ο θαυμασμός για την Ελλάδα αντλούσε την καταγωγή του από την αρχαιότητα.

Ειδικότερα, οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι, οι οποίοι ανδρώνονταν με τη φιλοσοφία, τα Γράμματα και τις Τέχνες της Κλασικής Ελλάδας, αντιμετώπιζαν την πραγματικότητα της υποταγής του χώρου του Πλάτωνα και του Σωκράτη στον Οθωμανό κατακτητή ως μιαν αδιανόητη συνθήκη της τότε ιστορικής στιγμής.

Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων, εμποτισμένων από την Ορθοδοξία, που συνιστούσε τον πυρήνα της ταυτότητάς τους, στοιχείο που τους κράτησε όρθιους για τέσσερεις αιώνες σκλαβιάς και η συστράτευση όλων απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, δημιούργησε συνθήκες εκδήλωσης εκείνης της πολιτιστικής σφραγίδας, που θα οδηγούσε στην εθνική ελευθερία και την οικοδόμηση του ελληνικού έθνους - κράτους.

Ο σημερινός εορτασμός των 200 ετών από την Επανάσταση παραπέμπει στην ικανότητα του Ελληνισμού σε διαρκή αντοχή στον χρόνο και στις αντιπαλότητες, στοιχείο που συνυπάρχει με την έννοια του δυναμικού βηματισμού στην πορεία μιας ανολοκλήρωτης επανάστασης, που αντικατοπτρίζεται στην απουσία του κυπριακού Ελληνισμού, καθώς και αυτού της Βορείου Ηπείρου από τον ελλαδικό εθνικό κορμό. Το ανωτέρω πλαίσιο σηματοδοτεί την αναγκαιότητα ενίσχυσης και ενδυνάμωσης της ελληνικής πολιτιστικής παρουσίας, καθώς και πολιτικής στήριξης όλων αυτών που παραμένουν εκεί «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Επανερχόμενοι στην αρχική προσέγγιση, ως προς το ελληνικό κράτος υπομιμνήσκουμε τη γενική παραδοχή της αντοχής του στον χρόνο, όπου η ενεργός συμμετοχή του ατόμου ως υπεύθυνου πολίτη στο κράτος του και του κράτους ως πολιτιστικής και πολιτικής μονάδας παρουσίας στον κόσμο των ανταγωνιζομένων αδυσώπητα για μικρά και μεγάλα συμφέροντα εθνών, εμπεδώνουν προϋποθέσεις εθνικής επιβίωσης και περαιτέρω επιτυχούς πορείας, έμπλεης πολιτιστικής άνθησης και δημοκρατικά εδραιωμένης ανθρωποκεντρικής προσέγγισης.

Κλείνοντας, το κυρίαρχο μήνυμα, το οποίο πρέπει να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενεές και σε όλα τα επίπεδα πρωτογενούς και δευτερογενούς διαπαιδαγώγησης, παραπέμπει στην αναγκαιότητα διατήρησης του επαναστατικού περιεχομένου του μηνύματος, που υποδεικνύει την ελευθερία ως ακρογωνιαίο λίθο πορείας του ελληνικού κράτους και κατά προέκταση του ελληνικού έθνους ως καθημερινότητα, που συναντά εν προκειμένω τους απανταχού της Γης Έλληνες.

Το μέλλον προδιαγράφεται αισιόδοξο, όσο η κοινωνία, με έμφαση στις νέες γενεές, ζυμώνεται διά της παιδείας και των θεσμών κοινωνικοποίησης με το ιστορικό εν γένει παρελθόν, αντικρίζοντάς το ως επερχόμενο φωτεινό μέλλον.