«Μελάνι έχω. Η ψυχή μου είναι που στέγνωσε!»

Μετά την αναμενόμενη άρνηση του Υπουργού Εξωτερικών της Κύπρου Νίκου Χριστοδουλίδη να εισέλθει στο ρινγκ, και σαν τον Mohamed Ali να αναμετρηθεί σε αγώνα πυγμαχίας με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, σε χρόνο μηδέν ακολούθησε και η προκάτ copy-paste δήλωση του Δημοκρατικού Συναγερμού πως, η ενέργεια του ΥΠΕΞ αποτελεί…

«Ολίσθημα!»

Με λίγα λόγια η απόφαση του κύριου Χριστοδουλίδη να μην διεκδικήσει την προεδρία του Δημοκρατικού Συναγερμού μέσα από τις διαδικασίες του κόμματος είναι…

«Ολίσθημα… ξεστράτισμα… ασυγχώρητο λάθεμα και οδός της απωλείας!»

Μέσα σε όλα αυτά που ανέφερε ο κύριος Χριστοδουλίδης, κράτησα κάτι που ίσως πέρασε στα «μικρά γράμματα». Η αναφορά του στο γεγονός πως υπέβαλε την παραίτηση του «εδώ και μέρες». Και ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τελικά την αποδέχθηκε την Παρασκευή. Την ίδια μέρα που ο κύριος Αβέρωφ έκανε τις φιγουράτες, εντυπωσιοθηρικές και βαρύγδουπες δηλώσεις του!

Σύμπτωση;

Δεν ξέρω! Αλλά ξάφνου στο μυαλό μου έφερα το τραγούδι του Τόλη Βοσκόπουλου, «Ψύλλοι στ’ αυτιά μου μπήκανε»… Σακουλεύτηκα πως ο κύριος Αναστασιάδης είχε ενημερώσει τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ για την τελεσίδικη απόφαση του κύριου Χριστοδουλίδη να παραιτηθεί από το αξίωμα του, πριν την Παρασκευή. Προσφέροντας στον κύριο Αβέρωφ την ευκαιρία να καταστρώσει τα αλωπέκεια σχέδια του… εκ του ασφαλούς.

Άρα… «ολίσθημα» δεν είναι η απόφαση του ΥΠΕΞ αλλά…

Η πράξη του κύριου Αβέρωφ! Ο οποίος υποκρινόμενος πως τάχατες δεν γνώριζε τις προθέσεις του «αντιπάλου» του, προσκάλεσε τον Νίκο Χριστοδουλίδη στα «μαρμαρένια αλώνια» του Δημοκρατικού Συναγερμού. Με πρόθεση να μαλλιοτραβηχτεί μαζί του μέχρι τελικής πτώσεως! Κι όλα αυτά για να αποδείξει στην «βάση» του κόμματος του πόσο άξιος, δίκαιος και δημοκράτης καπετάνιος είναι…

Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, αν εκ των προτέρων γνώριζα πως αν προκαλούσα τον σούπερ Έλληνα πρωταθλητή του kickboxing Μιχάλη Ζαμπίδη σε αγώνα πάλης, αν γνώριζα πως δεν θα αποδεχόταν την ρωμαλέα μου πρόκληση, λεπτό δεν θα δίσταζα να του πω…

«Έλα μέσα ρε μάγκα αν σου βαστά…»

Είναι προφανές πως πρόθεση του modus operandi του κύριου Αβέρωφ είναι να πείσει τους ψηφοφόρους του Δημοκρατικού Συναγερμού, οι οποίοι μέχρι σήμερα υποστήριζαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη, να στραφούν εναντίον του. Πως αυτός ευθύνεται για το σχίσμα που θα πλακώσει το κόμμα. Κατηγορώντας τον πως είναι αρνησίδοξος και αποστάτης.

Για άλλη μια φορά θέλω να τονίσω πως τα καυστικά μου σχόλια εναντίον του κύριου Αβέρωφ Νεοφύτου δεν αποτυπώνονται γιατί υποστηρίζω τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Το σκληρό ροκ της αντιπαράθεσης μου με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ δεν είναι προσωπικό. Αλλά οφείλεται αποκλειστικά στην κάθετη διαφωνία που έχω με της θέσεις που περιοδικά εκφράζει γύρω από το εθνικό μας θέμα.

Όπως ο κυνικός κι ανάρχας Διογένης «έψαχνε να βρει άνθρωπο» το ίδιο κάνει κι ο μεμψίμοιρος και γκρινιάρης Σιδεράς…

«Ψάχνει να βρει άνθρωπο». Έναν πραγματικό ηγέτη ο οποίος…

Μακριά από οποιεσδήποτε μικροπολιτικές σκοπιμότητες θα επιλέξει αξιοκρατικά το επιτελείο του. Ένα επιτελείο το οποίο θα αποτελείται κυρίως από νέους ανθρώπους, και όχι από «εξαρτήματα» δεκαρολόγων κομματαρχών.

Έναν πραγματικό ηγέτη ο οποίος θα δημιουργήσει μία οικουμενική κυβέρνηση αποτελούμενη από αδιάφθορους πολιτικούς, έτοιμους να χωθούν μέσα στο βόρβορο της διαφθοράς και να απαλλάξουν τον τόπο από την δυσοσμία, τον ξεπεσμό και την σαπίλα της αμοραλιστικής άρχουσας τάξης.

Φρέσκια μυαλά, έτοιμα να απολακτίσουν από τους ώμους της Κύπρου μυωπικές αντιλήψεις και μονολιθικές στρατηγικές οι οποίες το μόνο που κατάφεραν είναι να οδηγήσουν το Κυπριακό βάσανο στο χείλος του γκρεμού. Μια νέα γενιά, έτοιμη αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για να ξεκαρφώσει την Τουρκική σημαία από τον ματωμένο Πενταδάκτυλο…

Λυπούμαι, αλλά ο κύριος Αβέρωφ έχει δοκιμαστεί και έχει πατώσει σε όλες τις εξετάσεις. Γι’ αυτό και εγώ συνεχίζω να ψάχνω. Με την ελπίδα πως θα βρω… «άνθρωπο.»

Ένα «άνθρωπο» ο οποίος θα μου θυμίσει πως ελεύθερος γεννήθηκα… Ένα «άνθρωπο» ο οποίος θα μου επιτρέψει να ΕΛΠΙΖΩ πως μια μέρα τα παιδιά και τα εγγόνια μου θα επιστρέψουν πίσω στην Κερύνεια, στην Μόρφου, στην Λάπηθο, στο Καρπάσι… ΕΣΣΟ ΜΑΣ! Λεύτεροι. Κι όχι κάτω από τον ζυγό μιας Τουρκοκρατούμενης Κύπρου. Αλλά μια πατρίδας λυτρωμένης από Ογούζους κατακτητές…

Ομολογώ πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Σαν Υπουργός Εξωτερικών όμως ακολούθησε κατά γράμμα την παθητική πολιτική του προϊσταμένου του. Για τον λόγο αυτό αναμένω με αγωνία να αναγνώσω το πρόγραμμα και τις προθέσεις του πριν αποφασίσω να τον «ερωτευτώ».

Θέλω να βεβαιωθώ πως πρόθεση του κύριου Χριστοδουλίδη είναι να κατέβει από το τρένο της δονκιχωτικής πολιτικής που ακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Πως έχει την αξιοπρέπεια να σταματήσει να κάνει τεμενάδες. Και πολιτική πυγμή να τα βάλει με τους μεγάλους, προβάλλοντας το ΔΙΚΙΟ που έχουμε στο θηκάρι μας…

Μέχρι τότε θα συνεχίσω καρτερικά θα ψάχνω βρω «άνθρωπο»… Μέχρι να μου στεγνώσει το μελάνι! Γιατί, λίγο μελάνι έχω ακόμα. Η ψυχή μου είναι που στέγνωσε…