Απογοητεύσεις και ηλιαχτίδες 2021 - Προσδοκίες και προκλήσεις 2022

Αναντίλεκτα, το 2021 θεωρείται [μαζί με το 2020] η πιο μαύρη χρονιά της Κύπρου της τελευταίας σαραντακονταετίας. Οι επιπτώσεις της πανδημίας και η κραυγαλέα αδυναμία Κυβέρνησης - πολιτικού συστήματος να διαχειριστούν καίρια ζητήματα, ελαχιστοποιούν τα περιθώρια αισιοδοξίας για καλύτερες ημέρες. Το εθνικό μας θέμα παραμένει στάσιμο, εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξία, αλλά και λόγω των φοβικών συνδρόμων που διακατέχουν την Κυβέρνηση, τα κόμματα και εν γένει την ελληνική πλευρά έναντι του εισβολέα. Μοναδική ηλιαχτίδα αποτελεί η συγκροτημένη κινητοποίηση της εξωτερικής μας πολιτικής για ενίσχυση των γεωστρατηγικών συνεργασιών με την Ελλάδα, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τη Γαλλία. Στο κοινωνικοοικονομικό μέτωπο, κρίνεται θετική η κρατική στήριξη των εργαζομένων και των επιχειρήσεων για αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας. Τεράστιο πλην θεωρείται η τελμάτωση της πολυδιαφημισμένης εξαγγελίας για μεταρρύθμιση του κράτους, ιδίως στους τομείς της δικαιοσύνης, των δομών της δημόσιας υπηρεσίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης και της πάταξης της διαφθοράς, γεγονός που δακτυλοδείχνει την Κύπρο ως «Μπανανία» της Ευρωζώνης. Επιπροσθέτως, αιωρούνται τρία μεγάλα βαρίδια που αφήνει πίσω του το 2021 και τα οποία σημαδεύον έντονα την πορεία προς το αύριο:

Πρώτον, η αποτυχία προώθησης ουσιώδους επενδυτικού σχεδίου, μετά την άρον -άρον κατάργηση του προγράμματος των «χρυσών διαβατηρίων», το οποίο έπληξε την καλή εικόνα της Κύπρου στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Δεύτερον, η Κυβέρνηση δεν κατάφερε να χειρισθεί αποτελεσματικά το πρόβλημα της ενεργειακής κρίσης, επιτρέποντας στον πληθωρισμό να εκτιναχθεί πέραν του 4%, επιβαρύνοντας βάναυσα τις τσέπες των πλείστων νοικοκυριών.

Τρίτον, ο αποκλεισμός του 15% του ενεργού εκλογικού σώματος από το Κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές της 30ής Μαΐου εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους στο δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης του τόπου με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου της χώρας.

Προκλήσεις - προσδοκίες 2022

Υπό τη σκιά αυτών των δεδομένων, υποδεχόμαστε τον νέο χρόνο με ανοικτά μέτωπα, χαίνουσες πληγές και πολλά βαρίδια που εμπερικλείουν τεράστιες προκλήσεις, τις οποίες αν δεν χειρισθούμε σωστά ως Πολιτεία αλλά και ως Κοινωνία, το μέλλον θα φαντάζει μαύρο και άραχνο. Για να ελπίζουμε, λοιπόν, σε ένα ευοίωνο μέλλον θα πρέπει να επέλθουν ριζικές αλλαγές και βαθιές τομές στο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, ώστε το 2022 να επενεργήσει ως εφαλτήριο για τάχιστη υλοποίηση των ακόλουθων κεντρικών στόχων:

  1. Επίσπευση των μεταρρυθμίσεων στο Δημόσιο με κινητήριους άξονες την Τοπική Αυτοδιοίκηση [με τη δημιουργία, μέχρι εννέα το πολύ, Μητροπολιτικών Δήμων], τη Δικαιοσύνη [κράτος χωρίς δικαιοσύνη δεν είναι κράτος] και εκσυγχρονισμό της κρατικής μηχανής [εμπέδωση αξιοκρατίας και αύξηση παραγωγικότητας].
  2. Υιοθέτηση ευφάνταστου και αξιόπιστου Επενδυτικού Προγράμματος, που θα αποσκοπεί στην προσέλκυση αξιόλογων επενδύσεων για στήριξη της πραγματικής οικονομίας και δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας ιδίως για τη νέα γενιά.
  3. Μετάβαση στην ψηφιακή και πράσινη οικονομική ανάπτυξη, με φόντο την κοινωνική συνοχή.
  4. Καθορισμό, με νόμο, αξιοπρεπούς κατώτατου μισθού [το ύψος του να είναι αισθητά μεγαλύτερο του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος προκειμένου να ενθαρρύνεται η ένταξη του ενεργού πληθυσμού στην Απασχόληση].
  5. Χάραξη συγκροτημένης πολιτικής για το Μεταναστευτικό, που τείνει να μετεξελιχθεί σε δεύτερο «Αττίλα».
  6. Λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων για να αποτραπεί κατάρρευση του Γενικού Συστήματος Υγείας και να εδραιωθεί ποιοτικά το μονοασφαλιστικό ΓεΣΥ.
  7. Λήψη τολμηρών μέτρων για να ανακοπεί η τραπεζική ασυδοσία, η οποία, αν παρ’ ελπίδα αφεθεί ανενόχλητη, θα πυροδοτήσει θανάσιμους κινδύνους στο κοινωνικο-οικονομικό γίγνεσθαι.
  8. Εφαρμογή στρατηγικού πλάνου για το Δημογραφικό, το οποίο αποτελεί χαίνουσα εθνική - κοινωνική πληγή με την καλπάζουσα γήρανση του πληθυσμού, που ταυτόχρονα επενεργεί ως βραδυφλεγής βόμβα για τα ασφαλιστικά ταμεία.
  9. Υιοθέτηση πολιτικού διαλόγου για εξυγίανση του κομματικού βίου και εξουδετέρωση της πελατειακής σχέσης κράτους – πολίτη, που κατατρώει τα σωθικά της κοινωνίας και καθηλώνει τη δημιουργική ορμή της νεολαίας μας.
  10. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού και πρόταξής του ως θέματος εισβολής και κατοχής. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, πως η λεωφόρος προς την ελευθερία περνά μέσα από την οδό της διεκδίκησης, θα είμαστε εσαεί άξιοι της μοίρας μας.

Σήμερα που ο Ερντογανικός παραλογισμός οξύνεται και κορυφώνεται επιδιώκοντας να περάσει στα αιμοβόρα χέρια του την Κύπρο, το Αιγαίο και άλλες χριστιανικές κοιτίδες, απαιτείται η χάραξη υπερκομματικής πολιτικής και πανεθνικής στρατηγικής με κεντρικό στόχο την κοινωνική ανόρθωση, την οικονομική ανασυγκρότηση και την ισχυρή αμυντική θωράκιση, που θα στηρίζεται σε πέντε κινητήριους άξονες: Υγιής - εύρωστη οικονομία, κράτος δικαίου, λαϊκή ομοψυχία - εθνική ενότητα, υψηλό αγωνιστικό φρόνημα και πανίσχυρη άμυνα μέσω στρατιωτικής συμφωνίας με Ελλάδα, Γαλλία και χώρες που πραγματικά βλέπουν την Τουρκία ως σοβαρή απειλή για την ειρήνη και τον Ευρωπαικό Πολιτισμό.

Κοντολογίς, για να κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα και να γραφτεί το 2022 με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, προβάλλει αδήριτη η ανάγκη η να απαλλαγεί ο τόπος από τον δίδυμο βρόγχο της πολιτικής αλητείας και της οικονομικής αγυρτείας. Αυτό προϋποθέτει επιλογή εντός του τρέχοντος έτους τίμιου, άξιου και άριστου των αρίστων υποψηφίου νίκης ενόψει των προεδρικών εκλογών του Φεβρουαρίου του επόμενου έτους. Σε αντίθετη περίπτωση, η Κύπρος θα παραμείνει αιχμάλωτη στους ντόπιους και ξένους εμπόρους των λαών. Υπέρτατη λοιπόν η ευθύνη των δυνάμεων της εργασίας, του πολιτισμού, του πνεύματος, της νεολαίας και της τίμιας επιχειρηματικότητας να συνασπιστούν, για να μας απαλλάξουν το συντομότερον από τη σπείρα του διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, που ελέγχει σε μεγάλο βαθμό την Κυπριακή Δημοκρατία.