«Δεν νογάω ντιπ… Αντιλαβού;»
Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης, μεταξύ άλλων, μας λέει:
«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς…».
Δυστυχώς, εδώ και καιρό, η λέξη «πατρίς» εξαφανίστηκε από το γλωσσάρι μας. Μεταλλάχθηκε. Όπως τον κορωνοϊό. Το «τιμιώτερον εστίν η πατρίς...» έγινε το «τιμιώτερον εστίν…» η δωροληψία, η διαφθορά, το ψέμα, η υποκρισία και η εξαγορά συνειδήσεων!
Αισχρουργοί πολιτευτές, βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στον οχετό της πολιτικής πορνείας, διασύρουν την αξιοπρέπειά μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τα χριστιανικά ήθη και έθιμά μας… Την πατρίδα μας. Την πατρίδα ΤΟΥΣ, στα Σόδομα και Γόμορρα του διεφθαρμένου τους ντεκαντάνς.
Απάτριδες μεγαλουσιάνοι Κύπριοι τρέχουν καθημερινά στη «Βόρεια Κύπρο» και γεμίζουν τα ντεπόζιτα των αυτοκινήτων τους με φθηνή βενζίνη, πίνουν τούρκικο καφέ στο γραφικό λιμανάκι της Girne και στη συνέχεια ρίχνουν «και καμιά ζαριά καλή» στα αστεράτα καζίνα των Ογούζων…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί μετά από 48 χρόνια άγονων διαπραγματεύσεων με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας – τάχατες – συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε· πως οι κατακτητές θα μπορούσε να μετακινηθούν έστω και μια ίντσα από τις θέσεις που χάραξαν το 1956!
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί αντί να αναθεωρήσουμε την εσφαλμένη στρατηγική μας, επιμένουμε να κάνουμε τεμενάδες και να συνομιλούμε γονυπετείς με «παράνομους» ηγέτες ενός «παράνομου» μορφώματος…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί δεν βάζουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το αυτονόητο. Πως ένα κομμάτι της Ευρώπης βρίσκεται υπό κατοχή. Πως οι 40 τόσες χιλιάδες Τούρκων στρατιωτών «παράνομα» βρίσκονται στο νησί. Πως η εθνοκάθαρση και η παρουσία 350.000 ξενόφερτων εποίκων από την Ανατολία είναι «έγκλημα πολέμου»…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί δεν αξιοποιούμε τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών ζητώντας από τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρώπη και το Συμβούλιο Ασφαλείας να σεβαστούν τις δικές τους αποφάσεις. Και ναι! Να ζητήσουμε να επιβάλουν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί όταν ο κύριος Ακιντζί διαμαρτυρόταν πως οι εκλογές στην κατεχόμενη «Βόρεια Κύπρο» έγιναν παράτυπα, αντί να συμπαρασταθούμε στον κύριο Ακιντζί καταγγέλλοντας στα Ηνωμένα Έθνη και αλλού την νοθευμένη από τον Ερντογάν «δημοκρατική» διαδικασία των «εκλογών» στο κατεχόμενο κομμάτι της πατρίδας μας, τρέξαμε να συγχαρούμε το γιουσουφάκι του Ερντογάν για την επιτυχία του. Κι όλα αυτά συνέβησαν, ενώ γνωρίζαμε τις ακραίες εθνικιστικές θέσεις του κύριου Τατάρ και την πρόθεσή του να κάνει πικ-νικ σε παραλιακό μαχαλά της αλυσόδετης Αμμοχώστου, με καλεσμένο τον σκηπτούχο σουλτάνο της Τουρκίας...
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί αντί να αξιοποιήσουμε τη μοναδική αυτή ευκαιρία που μας πρόσφερε ο κύριος Ακιντζί, να συστρατευτούμε με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας για να απαλλαγούμε από το δαμόκλειο γιαταγάνι που η Τουρκία έχει κρεμάσει πάνω από τα κεφάλια μας, στέλνοντας μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις πως Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ΕΝΩΜΕΝΟΙ, διεκδικούν την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της κοινής μας πατρίδας, και πως εχθρός ΟΛΩΝ των Κυπρίων είναι η Τουρκία, επιλέξαμε να γυρίσουμε την πλάτη στον Ακιντζί και να δώσουμε τα εύσημα στον Τατάρ…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί αντί να αξιοποιήσουμε τον άσο στο μανίκι που μας χάρισε ο κύριος Ακιντζί και να απαλλαγούμε μια για πάντα από το πειθήνιο όργανο του Ερντογάν κλείνοντάς του την πόρτα κατάμουτρα, επιλέξαμε να πάμε στις συνομιλίες που ετοίμασαν για πάρτη μας τα γνωστά «φίδια» του βρετανικού Φόρεϊν Όφις. Γνωρίζοντας πως η σκακιέρα ήταν στημένη. Πως το μόνο που θα κατορθώναμε ήταν να δώσουμε «φωνή» στον εθνικιστή Τατάρ σε διεθνή φόρουμ, να εξισώσουμε τον αχυράνθρωπο της Τουρκίας με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και να δώσουμε την ευκαιρία στον κύριο Αντόνιο Γκουτέρες να… «τετραγωνίσει τον κύκλο»!
Και επειδή αρκετοί εραστές των διαπραγματεύσεων προφανώς διερωτώνται… «και πώς θα λύσουμε το Κυπριακό, κύριε Σιδερά, αν κλείσουμε την πόρτα στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας;», τους απαντώ:
Αν η Κυβέρνησή μας αξιοποιούσε τη συγκυρία που μας παρουσιάστηκε και υποστήριζε τις θέσεις του κυρίου Ακιντζί - ο οποίος παρεμπιπτόντως αντιπροσωπεύει τους πραγματικούς Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας και όχι τους κουβαλητούς ψηφοφόρους του Τατάρ - θα είχε κάθε δικαίωμα να απαιτήσει από τα Ηνωμένα Έθνη ή/και την Ευρώπη να διερευνήσουν το θέμα. Αν το έπραττε, θα της δινόταν η ευκαιρία να φέρει στην επιφάνεια την ουσία του προβλήματος. Πως μια ξένη χώρα - η Τουρκία - επενέβη στις «δημοκρατικές» διαδικασίες των Τουρκοκυπρίων, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της τελικής κατάληξης των εκλογών.
Αυτό που θα μετρούσε περισσότερο απ’ όλα όμως είναι πως, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, για πρώτη φορά, εκ των πραγμάτων, θα στέλναμε μήνυμα στη διεθνή κοινότητα πως η Κύπρος βρίσκεται υπό ΚΑΤΟΧΗ και ενωμένοι θα ζητούσαμε την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ μας…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί, ενώ επιβάλλονται κυρώσεις από την Ευρώπη σε διάφορες άλλες χώρες που «αμάρτησαν», χωρίς δεύτερη σκέψη προσθέτουμε κι εμείς την υπογραφή μας; Αλόγιστα! Ενώ θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία αυτή προς ίδιον όφελος. Προβάλλοντας veto. Απαιτώντας την ταυτόχρονη τιμωρία της Τουρκίας για τις πειρατικές της ενέργειες εις βάρος μας. Τέλος…
Δεν νογάω ντιπ…
Γιατί μόλις οι Αμερικανοί απέσυραν την υποστήριξή τους στον αγωγό EastMed στην προσπάθειά τους να ξεμπλοκάρουν την αλυσιτελή σχέση τους με την Τουρκία, εμείς, αντί να συστρατευθούμε με το Ισραήλ, την Ελλάδα και τους Ευρωπαίους εταίρους μας, οι οποίοι ανακήρυξαν τον αγωγό EastMed «καίριας σημασίας», ο έμπειρος, προσγειωμένος, σταθερός κι αφοσιωμένος βετεράνος ΥΠΕΞ Ιωάννης Κασουλίδης… κατά την κυρία Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, ενταφίασε την προσπάθεια αυτή με μια μονοκονδυλιά. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις…».
Δεν νογάω ντιπ… Αντιλαβού;
Δεν νογάω ντιπ και για πολλά αλλά στραβοπατήματα, γκάφες, παρεκκλίσεις, στραβοτιμονιές, ξεστρατίσματα και πολιτικά ξεράσματα, τα οποία οδήγησαν την Κύπρο στην καταστροφή. Δεν θέλω να κουράσω περισσότερο, όμως. Έτσι κι αλλιώς «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Αν κάπου-κάπου βρίσκω κουράγιο και ξεσπώ, αγριολογώντας και προτάσσοντας το μολύβι μου ενάντια στις αμεθοδίες και στα όργια παραλογισμού της άρχουσας τάξης, αυτό δεν το κάνω γιατί πιστεύω πως μπορώ να αλλάξω κάτι.
Μπα…
Το κάνω για να ξεσπάσω. Γιατί νιώθω τύψεις. Τύψεις, γιατί ανήκω και εγώ στην ίδια γενιά με τους κοντόφθαλμους πολιτευτές που υπέγραψαν τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Με τους ανεύθυνους υπεύθυνους που απέσυραν την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Με τους ανεγκέφαλους πεμπτοφαλαγγίτες εθνικιστές της ΕΟΚΑ Β και τους Τουρκοτσολιάδες συνταγματάρχες της Χούντας, που με το προδοτικό τους πραξικόπημα άνοιξαν την Κερκόπορτα στους Τούρκους και έφεραν το ολοκαύτωμα στο νησί.
Νιώθω τύψεις, γιατί με την ασυγκινησία μου επέτρεψα σε απροίκιστους πολιτικούς και κενόσοφους ρήτορες να εκθέτουν την Κύπρο στο γιουσουρούμ μπαζάρ της Τουρκίας. Και με άλα ούνα, άλα ντούε, άλα τρε να πουλούν την πατρίδα μου όσο-όσο σε Ογούζους πραματευτές!
Ναι! Νιώθω τύψεις. Γιατί επαναπαύτηκα στην υλική ευδαιμονία και την μπέικη ζωή που μου χάρισαν οι Μοίρες. Άργησα να σηκώσω παγκέρα. Κι άφοβα, σαν τον Τσε Γκεβάρα, να κονταροχτυπηθώ κι εγώ με το άδικο. Τώρα που το αποφάσισα, είναι πλέον αργά. Όπου να ’ναι, θα μου τελειώσει το μελάνι…
