Με αφορμή την άφιξη των έξι πρώτων γαλλικών Rafale στην Ελλάδα
Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ δεν επιτρέπει ψευδαισθήσεις. Οφείλουμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας. Το κόστος απόκτησης αμυντικού εξοπλισμού είναι ένα κόστος ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ... Αποτελεί τη μοναδική ασπίδα προστασίας μας. Προφανώς, ΜΑΖΙ με το ΦΡΟΝΗΜΑ και την “Εθνική-Λαϊκή Ενότητα”. ΜΑΖΙ με την υποχώρηση του “φοβικού συνδρόμου” στην Αθήνα. Αυτά γράφει σε κείμενό του με αφορμή την άφιξη των έξι πρώτων γαλλικών Rafale στην Ελλάδα ο εξαίρετος επιστήμονας και συγγραφέας Γιώργος Παπαγιαννόπουλος.
Πρόκειται, ασφαλώς, για μια σοβαρή, από κάθε άποψη, διαπίστωση, με την οποία κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει. Τα όπλα είναι απαραίτητα για να διασφαλίσουμε την εθνική κυριαρχία μας. Έστω κι αν κάποιοι βολεύονται από αυτήν την ανελέητη κούρσα εξοπλισμών. Έλα όμως που μπλέξαμε με γείτονες άρπαγες και επιβουλείς. Σίγουρα κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει τον πόλεμο. Το μόνο που επιζητούμε είναι η ειρήνη. Ειρήνη όμως με συνεχείς υποχωρήσεις, δεν είναι ειρήνη. Είναι εθνική ήττα και εθνική ταπείνωση. Μια τέτοια εθνική ταπείνωση είναι που υποστήκαμε στην Κύπρο το 1974. Και το 1974, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, είχαμε απόλυτη στρατιωτική υπεροπλία έναντι των Τούρκων κι όμως δεν δώσαμε τη μάχη. Το 1974, τα πολεμικά μας αεροσκάφη έμειναν προσγειωμένα στο έδαφος και τα υποβρύχιά μας έκοβαν ασκόπως βόλτες στο Αιγαίο.
Το 1974 οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διέθεταν, εκτός των άλλων, 38 υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη FANTOM (οι Τούρκοι είχαν πολύ υποδεέστερα πολεμικά αεροσκάφη) και τέσσερα υπερσύγχρονα υποβρύχια προηγμένου τύπου (Γλαύκος, Νηρεύς, Τρίτων και Πρωτεύς). Ήταν τέσσερα υποβρύχια από τα πιο σύγχρονα συμβατικά της εποχής τους. Μαζί με τις τέσσερεις πυραυλακάτους Ευνίκη, Κυμοθόη, Ναυσιθόη και Καλυψώ, τύπου Compattant II, που είχαν παραγγελθεί στα ναυπηγεία CMN του Χερβούργου το 1968 και είχαν παραληφθεί ήδη, αποτελούσαν σημαντικό παράγοντα ναυτικής ισχύος για τη χώρα μας, αφού η Τουρκία τότε δεν διέθετε ανάλογα όπλα, όπως δεν διέθετε και το ανάλογο προσωπικό. Κούρδους έβαλαν στην πρώτη γραμμή να πολεμήσουν στην Κύπρο, να μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό.
Τα υποβρύχια Γλαύκος (με Πλωτάρχη τον Β. Γαβριήλ,) και Νηρέας (με Πλωτάρχη τον Ι. Παναγιωτόπουλο), ενώ βρίσκονταν 40 μίλια από τις ακτές της Κερύνειας, μιαν ανάσα δηλαδή από τον χώρο όπου διενεργείτο η τουρκική απόβαση, και μπορούσαν να επιφέρουν καίριο πλήγμα στις δυνάμεις εισβολής, διατάχθηκαν να επιστρέψουν (αποπλεύσατε εις Ρόδο ήταν η διαταγή Αραπάκη), ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο Αττίλας! Και τα FANTOM, τα πιο προηγμένα πολεμικά αεροσκάφη για την εποχή τους (με εντολή Παπανικολάου) έμειναν καθηλωμένα στο έδαφος! Αεροπόροι και Πλοίαρχοι και όλοι οι Στρατιωτικοί έτοιμοι να αναλάβουν κάθε επικίνδυνη αποστολή περίμεναν το σύνθημα που, λόγω χούντας, λόγω Καραμανλή, με εντολές Kissinger, δεν δόθηκε ποτέ. Έτσι κατέρρευσε η χούντα και επανήλθε ο αυτοεξόριστος Καραμανλής... Όλα στημένα!!! Έκτοτε ζούμε την καταισχύνη της προδοσίας, με όλες τις τραγικές συνέπειές της για την Κύπρο. Αγνοούμενοι, πεσόντες Ήρωες, εγκλωβισμένοι, πρόσφυγες, γη ελληνική κατεχόμενη….
Συμπέρασμα: Τα όπλα από μόνα τους δεν αρκούν! Πρέπει να ξέρεις πώς και πότε θα τα χρησιμοποιήσεις. Έτσι, ναι! Κάθε θυσία καλοδεχούμενη.
Υστερόγραφο: Αυτό που κρατώ στη μνήμη μου περισσότερο απ’ όλα κατά τη στιγμή της υποδοχής των έξι πρώτων γαλλικών Rafale στην Τανάγρα είναι το μήνυμα από τον πύργο ελέγχου λίγο πριν από την προσγείωση: «Καλωσορίσατε στο σπίτι σας, καλές προσγειώσεις πάντα με ασφάλεια». Πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι η ασφάλεια των ακούραστων, ακαταμάχητων, ασυμβίβαστων και άγρυπνων φρουρών των ελληνικών αιθέρων. Γιατί, κάθε φορά που ένας ακόμη χειριστής της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας χάνεται στον ακήρυκτο πόλεμο του Αιγαίου, ένας αφόρητος πόνος διαπερνά ακαριαία ολόκληρη την ύπαρξή μας! Είναι από τις περιπτώσεις που κλαις αληθινά για έναν άνθρωπο που δεν έχεις δει ποτέ στη ζωή σου!
