Ο κ. Πούτιν και ο κ. Ερντογάν

Η Ρωσική Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία και μετά το 1917 η Σοβιετική Ένωση και η Ρωσία σήμερα και η Τουρκία, ήσαν από τον καιρό της Μεγάλης Αικατερίνης σε αντίπαλα στρατόπεδα. Έχουμε τους πολέμους μεταξύ τους από τότε. Στο 19ον αιώνα, τον πόλεμο της Κριμαίας. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Τουρκία εισήλθε στο ΝΑΤΟ και πλησίασε τις ΗΠΑ ως σύμμαχος.

Με την ανάληψη της εξουσίας στην Τουρκία από τον κ. Ερντογάν το 2002, η πολιτική της Τουρκίας άρχισε να αλλάζει σταδιακά.

Ο κ. Ερντογάν έδειξε σημεία υπέρμετρου σοβινισμού συμπεριφερόμενος ως εάν η Τουρκία ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία στις μέρες της ακμής της. Εσωτερικά, υπήρχε και υπάρχει ένα είδος δικτατορίας, με δημοσιογράφους στις φυλακές, τα ανθρώπινα δικαιώματα σε κακά χάλια και τον κόσμο να διαμαρτύρεται.

Όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις, ο κ. Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε εξωτερικές περιπέτειες, όπως στη Συρία, τη Λιβύη και αλλαχού κι έτσι ο κόσμος έχει κι αλλού την προσοχή του.

Εκείνο, όμως, που συμβαίνει συνεχώς είναι ότι ο κ. Ερντογάν έχει πάντα ως πρώτο στόχο την Ελλάδα και την Κύπρο. Κι ενώ από καιρό η Τουρκία είχε ως στόχο την επαναδιαπραγμάτευση των Συνθηκών με την Ελλάδα (βλ. π.χ. το βιβλίο μου, Χρίστος Θεοδούλου, Το Κυπριακό Πρόβλημα. Απάντηση στην Τουρκική Προπαγάνδα. Αθήνα, Ινστιτούτο του Βιβλίου, Μ. Καρδαμίτσα, 1975), τώρα ο κ. Ερντογάν έχει προχωρήσει και μιλά καθαρά για ορισμένα νησιά του Αιγαίου, στα οποία έχει αξιώσεις, την δε Κυπριακή Δημοκρατία από καιρό την θεωρεί «εκλιπούσα», παρ’ όλον που είναι, μεταξύ άλλων, μέλος της ΕΕ, στην οποίαν η Τουρκία από καιρό εκλιπαρεί να εισέλθει χωρίς επιτυχία.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η στάση του κ. Πούτιν επηρέασε επίσης την πολιτική της Τουρκίας του κ. Ερντογάν. Ο κ. Πούτιν συνεχίζει ένα ανελέητο σφυροκόπημα της Ουκρανίας από της 24ης Φεβρουαρίου, ο πόλεμος αυτός δεν φαίνεται να σταματά και οι εμπλεκόμενοι, συνεπικουρούμενοι από τους συμμάχους τους, συνεχίζουν.

Με τις τελευταίες εξελίξεις και τη βία στις διεθνείς σχέσεις, η πολιτική του κ. Ερντογάν φαίνεται να γίνεται περισσότερο επιθετική απέναντι στους γείτονές του και κυρίως την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία.

Επιπλέον, ο κ. Ερντογάν από μια χώρα που ήταν από τους πλησιέστερους συνεργάτες των ΗΠΑ, άρχισε να φαίνεται ότι απομακρύνεται από αυτές και ότι πλησιάζει τη Ρωσία του κ. Πούτιν.

Στην ουσία, οι κ.κ. Ερντογάν και Πούτιν φαίνεται να συμφωνούν σε πολλά θέματα. Δεν μπορεί να γνωρίζει κάποιος αν οι προσωπικές σχέσεις μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγή πολιτικής των δυο χωρών. Αυτό, όμως, θα το δείξει το μέλλον.