Ηγέτες με εθνικό ανάστημα
Είναι πολύ επικίνδυνοι όσοι αφελείς εθελοτυφλούν και δεν αντιλαμβάνονται ότι ηΤουρκία μεθοδικά και με πρόγραμμα ολοκληρώνει τη δημιουργία συνεχώς νέων τετελεσμένων γεγονότων, αφού εδραιώνει καθημερινά τα ήδη υφιστάμενα.
Δεν θα απαριθμήσω τα όσα προωθεί, αφού είναι καλώς γνωστά, όπως π.χ. η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και άλλα πολλά και ταυτόχρονα η άλωση εκ των έσω των ελεύθερων εδαφών και η μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε «εκλιπούσα».
Δεν είναι σε «προτεκτοράτο» που θέλει να μετατρέψει την Κύπρο, αλλά σε «βιλαέτι» μιας νέο-οθωμανικής επαρχίας.
Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι θα «επανενώσουν» την Κύπρο και θα την «απελευθερώσουν» από την τουρκική κατοχή, ενσυνείδητα κοροϊδεύουν και εμπαίζουν τον κυπριακό λαό. Μας περιπαίζουν δηλαδή.
Η Τουρκία ουδέποτε θα εγκαταλείψει την Κύπρο.
Με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» Μακαρίου-Ντενκτάς (12/2/1977) και Κυπριανού - Ντενκτάς (19/5/1979) αποδεχθήκαμε έμμεσα τα τετελεσμένα της εισβολής και με την υποβολή «χάρτου για το εδαφικό» τη διχοτόμηση.
Η ούτω καλούμενη «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» (Δ.Δ.Ο.) εδραιώνει τα ως άνω και τα λεχθέντα περί «σωστού περιεχομένου» είναι πομφόλυγες και έπεαπτερόεντα, δηλαδή λόγια του αέρα, λόγια κενά περιεχομένου.
Διεθνικές και Πολυεθνικές ομοσπονδίες διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν και μάλιστα μέσα σε ποταμούς αιμάτων (π.χ. Γιουγκοσλαβία) και θα λειτουργήσει καθεστώς Δ.Δ.Ο. στην Κύπρο;
Στην πολιτική δεν υπάρχει ασφάλεια, παρά μόνο ευκαιρία και στη δική μας περίπτωση μόνο μία υπήρξε. Η παρουσία μίας ελληνικής μεραρχίας (1964 – 67) με ενισχυμένη δύναμη πυρός, η παρουσία της οποίας εξασφάλιζε την ΕΝΩΣΗ, μόνη δίκαιη και βιώσιμη λύση και η κυριαρχία της Ελλάδας σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.
Όταν λοιπόν είχαμε το «πάνω χέρι» την περίοδο 1964-67 δεν πράξαμε αυτό που έπρεπε. Έχουμε την εντύπωση και την ψευδαίσθηση ότι τώρα που οι Τούρκοι έχουν αυτοί το «πάνω χέρι» πρόκειται ποτέ να αποχωρήσουν από την Κύπρο.
Οι προθέσεις και οι διακηρύξεις τους περί «γαλάζιας πατρίδας» είναι έκδηλες των προθέσεών τους, τα περί «Διεθνούς Δικαίου» και «Δικαίου της Θάλασσας» τα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, αν όχι και κάπου αλλού (με συγχωρείτε).
Κύπρος και Ελλάδα για ν’ αντιμετωπίσουν την τουρκική επιθετικότητα – που λανθασμένα ονομάζουμε αδιαλλαξία – χρειάζονται πολιτικούς και ηγέτες που να διακρίνονται για το εθνικό ανάστημα, ήθος και ανδρεία τους.
