Υπερδυνάμεις: Σύγκρουση και ένστικτο αυτοσυντήρησης
Οι εν εξελίξει λαμβάνουσες χώραν αναφορές περί ενδεχόμενης χρήσης πυρηνικών όπλων στον πόλεμο της Ουκρανίας οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη την παλαιόθεν υφιστάμενη συνθήκη της «ισορροπίας του τρόμου», που παραπέμπει σε ένα αφεύκτως επερχόμενο γεγονός μιας πυρηνικής σύγκρουσης, εφόσον διασαλευθεί η υφιστάμενη ισορροπία πυρηνικής ισχύος μεταξύ των κύριων συντελεστών του παγκόσμιου συστήματος ασφάλειας, ΗΠΑ και Ρωσίας.
Η πρόσφατη υπογράμμιση από τη ρωσική ηγεσία ως προς την ικανότητα και τη δεδηλωμένη αποφασιστικότητα της Μόσχας να κάνει και εκείνο το βήμα, που θα οδηγούσε σε πυρηνική σύγκρουση, εφόσον τούτο καταστεί αναγκαίο ως προς την ικανότητα επιβίωσης της ρωσικής επικράτειας και του ρωσικού εν γένει έθνους σχετίζεται άμεσα με τη διενεργηθείσα προσάρτηση των τεσσάρων ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας, Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Χερσώνα και Ζαπορίζια.
Η ανωτέρω κίνηση και αναφορά σε ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών εντάσσεται στον τακτικό σχεδιασμό της στρατηγικής προβολής από τη Μόσχα αξιόπιστης αποτρεπτικής ισχύος ως προς μια ενδεχόμενη ή και επερχόμενη κρίσιμη φάση του πολέμου, που να περιλαμβάνει μια προσπάθεια ανακατάληψης των προσαρτημένων και κατά ταύτα ρωσικών, πλέον, εδαφών.
Επομένως, οφείλει κανείς να σημειώσει πως μηνυματικά η ως άνω κίνηση υπογραμμίζει στην αντίπερα όχθη το γεγονός πως οι τέσσερεις προσαρτημένες πλέον περιοχές συνιστούν τμήμα της ρωσικής επικράτειας και, ως εκ τούτου, όντας ρωσικό έδαφος, εξαιρούνται οποιασδήποτε τωρινής ή αυριανής διαπραγμάτευσης. Αυτό συνιστά μια fait accompli τακτική κίνηση με στρατηγικά αποτελέσματα από πλευράς του Ρώσου Προέδρου, την οποία καλείται να αποδεχθεί η altera pars, που περιλαμβάνει την Ουκρανία και όλο το εν ευρεία εννοία υφιστάμενο δυτικό σύστημα ασφάλειας.
Η απειλή της ρωσικής ηγεσίας για χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς το ενδεχόμενο παρέμβασης του διεθνούς παράγοντα για ανακατάληψη των προσαρτημένων περιοχών, ακριβώς λόγω της εμπεδωμένης αξιοπιστίας που διατρέχει την προσωπικότητα του Ρώσου Προέδρου. Οι εν προκειμένω δηλώσεις Μπάιντεν περί δεδηλωμένης αξιοπιστίας του Προέδρου Πούτιν, καθώς και αντίστοιχες αναφορές της γνωρίζουσας σε βάθος το ρωσικό φαινόμενο, τέως καγκελαρίου, Άγκελα Μέρκελ, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Το ως άνω πλαίσιο, που περιλαμβάνει τη μετατροπή των τεσσάρων ουκρανικών ρωσόφωνων περιοχών σε τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, καθώς και οι αναφορές περί πυρηνικής ισχύος της Μόσχας, αποτελούν ένα ακόμα επεισόδιο του διπόλου σύγκρουσης Ανατολής - Δύσης στο ουκρανικό πεδίο, της οποίας η έκβαση και η χρονική διάρκεια τελούν πλέον εν αμφιβόλω.
Αναντίρρητα, η σύγκρουση που ξεκίνησε στην Ουκρανία μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, μετεξελίχθηκε καθ’ οδόν, αναδεικνύοντας το αληθές πρόσωπο της αντιπαράθεσης, που άπτεται του διπόλου ανατολικός – δυτικός κόσμος και παραπέμπει σε ένα σχήμα Ψυχρού Πολέμου με νέα μέσα και νεωτερικές απεικονίσεις.
Στο κατά τα ανωτέρω νέο πλαίσιο αντιπαράθεσης στρατηγικού επιπέδου, ρόλο παίζουν, κατά τα αναμενόμενα, οι υπηρεσίες πληροφοριών, οι εμφανείς ή και υπόγειες συμμαχίες, το στοιχείο της επικοινωνίας ως προς τη μετάδοση της πληροφορίας, καθώς και η ικανότητα των ηγετών να σκέφτονται πέραν και υπεράνω του αναμενομένου.
Έχοντας, λοιπόν, ενώπιόν μας τη σκηνή της εν εξελίξει αντιπαράθεσης, δεδομένων δε και των επιπτώσεων, που ούτως ή άλλως επέρχονται, όχι μόνο στους λαούς των συγκρουόμενων κρατών, αλλά και σε άλλους που βρίσκονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση εξάρτησης από τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων, θα πρέπει κανείς να αντικρίσει ότι έχουμε μπροστά μας μια χώρα, η οποία υπέστη την εισβολή της Μόσχας και την οποία στηρίζει πάση δυνάμει ο δυτικός παράγων, με σαφή στόχο τη συρρίκνωση και τον περιορισμό της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και στο παγκόσμιο σύστημα εν γένει, με μια Δύση να αναπολεί τα πεπραγμένα της επί εποχής Γέλτσιν, ενώ από την άλλη αντικρίζεται μια Ρωσία, για την οποία η μάχη αυτή αποτελεί αγώνα επιβίωσης μιας μεγάλης δύναμης που διεκδικεί με όλα τα μέσα την επί ίσοις όροις παρουσία της απέναντι στη Δύση, στο υφιστάμενο, αλλά και επερχόμενο διεθνές σύστημα ασφάλειας και πολιτικής.
