Η γυναίκα του Καίσαρα
Πολλοί συγγραφείς γράφουν τα βιβλία τους, στα οποία αναφέρονται σε διάφορα γεγονότα, αληθή ή φανταστικά. Όταν όμως τα αναφερόμενα γεγονότα, ειδικά τα αρνητικά, παρουσιάζονται από τον συγγραφέα τους ως αληθή και αφορούν δημόσια πρόσωπα και όχι μόνον, τότε το ενδιαφέρον και η περιέργεια των αναγνωστών μεγαλώνει και δημιουργούνται ποικίλα σχόλια και κριτικές, ως επί το πλείστον μάλιστα αρνητικές. Προ ολίγων εβδομάδων ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μακάριος Δρουσιώτης κυκλοφόρησε το τρίτο του βιβλίο από μια τριλογία που πραγματεύεται τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης του Νίκου Αναστασιάδη. Οι τίτλοι των βιβλίων, τα οποία κατά τον συγγραφέα είναι προϊόν έρευνας, είναι, Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ, ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΡΑΝ ΜΟΝΤΑΝΑ και ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΦΙΑ.
Το κέντρο βάρους του πρώτου και του τρίτου βιβλίου αφορά υποθέσεις διαφθοράς, δωροδοκίας αξιωματούχων μη εξαιρουμένου του Προέδρου της Δημοκρατίας, άλλων παραγόντων καθώς και ξένων ολιγαρχών, που σχετίζονται με την Κύπρο ή είναι Κύπριοι υπήκοοι, χρηματισμού, συνωμοσίας, δολιοτήτων, κατάχρησης εξουσίας, παρεμβάσεων στην έννομη λειτουργία του κράτους από εξωγενείς παράγοντες, όπως μεγαλοδικηγόρους ή πολυεκατομμυριούχους, φοροδιαφυγής, παράνομης εξαγωγής συναλλάγματος, καταχρηστικής έκδοσης κυπριακών διαβατηρίων, επηρεασμού προσώπων και πολλών άλλων κολάσιμων παρανομιών.
Ο συγγραφέας κατηγορεί ευθέως ή αφήνει σκιές και υπονοούμενα κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ), υπουργών, βουλευτών, συνεργατών του ΠτΔ, δικαστών, του πρώην βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, μεγαλοδικηγόρων και πολλών άλλων. Σχεδόν όλες οι κατηγορίες - καταγγελίες του Μακάριου Δρουσιώτη είναι συγκεκριμένες και ονομαστικές. Ένα παράξενο για τον γράφοντα είναι ότι δεν υπάρχει στα βιβλία κανένα έγγραφο ή άλλο αποδεικτικό στοιχείο, που να επιβεβαιώνει τις αναφερόμενες κατηγορίες - καταγγελίες.
Με τα όσα αναφέρει ο Μακάριος Δρουσιώτης παρουσιάζει την Κυπριακή Δημοκρατία, τους Θεσμούς της και την Κυβέρνηση ότι είναι πλήρως βουτηγμένοι στη διαφθορά και φυσικά πλήττει καίρια το όσο κύρος τούς απέμεινε.
Ο γράφων πιστεύει ακράδαντα ότι δυο τινά είναι δυνατό να συμβαίνουν. Πρώτον, ότι ο Μακάριος Δρουσιώτης λέει την αλήθεια καθότι ουδείς εξ όσων γνωρίζω τον έχει μηνύσει ή, δεύτερον, ψεύδεται και τίθεται το φοβερό ερώτημα, γιατί δεν αντιδρούν όσοι θίγονται από τα γραφόμενά του. Αν όμως ψεύδεται, δεν πρέπει να αφεθεί να παραπλανά τον λαό και να μένει χωρίς να ερευνηθεί. Αν φταίει να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη και, αν πρέπει, να τιμωρηθεί. Αντίθετα, αν λέει την αλήθεια, πολλοί από αυτούς που κατηγορεί πρέπει να δικαστούν και ενδεχομένως να τιμωρηθούν. Εκτιμώ ότι ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας έχει υποχρέωση να ζητήσει αποδεικτικά στοιχεία για όσα καταγράφει στα πονήματά του ο Μακάριος Δρουσιώτης για να λάμψει η αλήθεια. Επίσης η εκκωφαντική σιωπή των τηλεοπτικών καναλιών, του έγγραφου και ηλεκτρονικού Τύπου, αφήνουν σκιές με την αποσιώπηση του περιεχομένου των εν λόγω βιβλίων. Ένα άλλο παράδοξο είναι, γιατί ο Μακάριος Δρουσιώτης συνέχισε να εργάζεται στο περιβάλλον που ονομάζει Κράτος Μαφία, το οποίο κατηγορεί και καταγγέλλει;
Ο φορολογούμενος πολίτης πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια, αν τον σέβονται οι κυβερνώντες και οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι. Πού είναι το Κράτος Δικαίου; Μήπως ασθενεί; Διότι εάν ο Μακάριος Δρουσιώτης δεν λέει ψέματα, τότε η ΚΔ τείνει να μοιάσει με κράτη απολυταρχικά. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται.
