«Εγώ ΑΥΤΟΝ θα ψηφίσω!»

Εκλογές έχουμε! Εδώ και κάνα χρόνο άρχισαν και πάλι τα ταμ ταμ. Κι οι «συνήθεις ύποπτοι» βγήκαν στους δρόμους ντελαλίζοντας την πραμάτεια τους. Και μόλις τέθηκε το θέμα του «πόθεν έσχες» οι υποψήφιοι πολιτικατζήδες υποστήριξαν πως είναι πρόθυμοι να υποβάλουν δήλωση για την οικονομική τους κατάσταση. Ισχυριζόμενοι πως «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται». Το παράξενο είναι πως μόλις όμως ολοκλήρωσαν τη δήλωση αυτή… άρχισε να βρέχει με το τουλούμι!

Σύμπτωση;

Αστραπές, βροντές, χαλάζι! Πλημμύρισε ο τόπος με «θα…και θα… και θα, και μ’ ένα σωρό εξιδανικευμένα αλαμπουρνέζικα!». Κι οι αξιότιμοι κύριοι πρόεδροι… to be, νεφελοβατώντας μέσα σε ροζ συννεφάκια, αφού μας έπεισαν πως είναι έντιμοι, ακίβδηλοι και αδιάφθοροι, άρχισαν να μας ξεμυαλίζουν με μυθολογήματα, ανοστανάλατες κουβέντες για αγρίους, κι υποσχέσεις… τουρλού-τουρλού!

Απ’ όλα έχει το πανέρι. Λίγη διαφθορά… λίγη ακρίβεια… λίγο μεταναστευτικό, λίγη ενέργεια, λίγη ασφάλεια… Το μόνο που λείπει από το τουρλουμπούκι των υποσχέσεών τους είναι ο πολιτισμός! Σιγά τώρα που θα ασχοληθούμε με πανηγύρια και καραγκιοζοπαίχτες.

Χεστήκαμε!

Στα νεύρα μου επάνω παραλίγο να το ξεχάσω. Οι επίδοξοι πολιτευτές, κάπου-κάπου, προσθέτουν και εκατό δράμια «Κυπριακό» στο ζεμπίλι της προεκλογικής τους καμπάνιας. Έτσι. Για το θεαθήναι… Πετάνε ένα «εγώ δεν φταίω σε τίποτα…», νίπτουν τα χείρας τους για το ψυχορράγημα του εθνικού μας θέματος, την σαπρότητα της κρατικής μηχανής, τον ηθικό ξεπεσμό και τη δυσοσμία της διαπλοκής, πάνε στα ντιμπέιτ, στρέφουν τα Καλάσνικόφ τους ο ένας εναντίον του άλλου… κι αρχίζουν να πυροβολούν.

Εσύ φταις! Όχι… εσύ φταις… Όχι… όχι… Εσύ φταις για όλα… Στο τέλος, βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλες τις αξιοπρεπείς μπανανίες του κόσμου… κανείς δεν φταίει! Η μάλλον φταίει ο κύριος «κανείς» όπως λέει σ’ ένα τραγούδι του ο καλός μου φίλος Κώστας Χατζής…

Και μόλις τελειώσει το αλληλοφάγωμα, οι αντιμαχόμενοι πολέμαρχοι ανταλλάσσουν χειραψίες, αστειεύονται, εναγκαλίζονται και φιλιούνται… Βλέπετε, η «παράσταση» τελείωσε. To επόμενο επεισόδιο του reality show… θα το παρακολουθήσουμε την άλλη βδομάδα!

Δεν θέλω να σπαταλήσω τον χρόνο μου αναλύοντας τα αμέτρητα «κατορθώματα» των εκάστοτε βαρόνων της εξουσίας. Αμαρτήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με την «κοινωνικήν σηπεδόνα», όπως μας λέει και ο «άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων» Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Την προσοδοθηρία, την αποβορβόρωση και τη δυσοσμία της διαπλοκής…

Σημαντικά είναι όλα αυτά. Και σίγουρα κάποιοι φταίνε! Όσο παράξενο κι αν ακουστεί αυτό που θα πω, όμως, για μένα, ο διασυρμός μας στη χαβούζα της διαφθοράς, η σημερινή μας οικονομική στενότητα και τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι ήσσονος σημασίας. Μπόρα είναι. Θα περάσει. Με υγεία και καλή καρδιά θα τα συμμαζέψουμε όλα. Αυτό που δεν θα περάσει και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συμμαζέψουμε είναι, αν με την τζίφρα μας επιτρέψουμε στην Τουρκία να εντάξει την Κύπρο στο δικό της αφεντάτο.

Τρέμει η ψυχή μου σαν βλέπω την πατρίδα μου να αιμορραγεί και να μην ιδρώνει το αυτί κανενός. Να βλέπω τους υποψήφιους προέδρους να στήνουν τρικούβερτους καβγάδες και να σκυλοτρώγονται στα κανάλια για ασήμαντα πράγματα. Καταχωνιάζοντας το εθνικό μας θέμα στο τελευταίο συρτάρι της κλισαρισμένης τους καμπάνιας…

Με τα «ψεύτικα λόγια τα μεγάλα», διπλωματικούς ελιγμούς και τεχνάσματα, να προσπαθούν να μας πείσουν πως ΕΓΩ… ΕΓΩ… ΕΓΩ… Εγώ θα σας σώσω. Οι άλλοι είναι ΣΚΑΡΤΟΙ… Ψέματα σάς λένε!

Κι όταν κάποια στιγμή (επιτέλους) ο Θεός φωτίσει τον τηλεπερσόνα του reality show να αφήσει τις κατινιές και να ζητήσει από τους προσκεκλημένους του να τοποθετηθούν πάνω το ΕΘΝΙΚΟ μας ζήτημα, οι υποψήφιοι πρόεδροι σταματούν να κοροϊδεύουν ο ένας τον άλλο και αρχίζουν… να κοροϊδεύουν τους ψηφοφόρους!

Πως τάχατες στόχος τους είναι να «επανενώσουν» το νησί. Τη στιγμή που γνωρίζουν πως η πολιτική των τεμενάδων που ακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια έχει φέρει το Κυπριακό «emergency» στο σημείο μηδέν. Τη στιγμή που γνωρίζουν πολύ καλά πως η λύση της «επανένωσης», που μας προτείνουν κάποιοι «φίλοι» μας, αναπόφευκτα θα μετατρέψει τη Δημοκρατία της Κύπρου σε τούρκικο μαχαλά, θα εξισλαμίσει την Κύπρο και, μεσοπρόθεσμα, θα αφανίσει τον Ελληνισμό από όλο το νησί… συνεχίζουν να μας γλυκολαλούν τον ίδιο περιπαθή ανατολίτικο αμανέ.

Ανοίγω την τηλεόραση, κάθομαι στον καναπέ, αρχίζω να μασουλώ το πασατέμπο μου και με αγωνία περιμένω να ακούσω τους επίδοξους υποψήφιους Προέδρους να λένε… «Φταίμε. Ήταν λάθος! Η πολιτική που ακολουθούμε δεν είναι η σωστή… Ένα βήμα ακόμα κι η πατρίδα μας θα χαθεί. Ώρα να αλλάξουμε στρατηγική…».

Αναμένω με αγωνία να ακούσω κάποιον χρυσόστομο να δηλώσει δημόσια πως η σκλαβωμένη μας πατρίδα είναι πρώτο θέμα στην ατζέντα του. Να υποσχεθεί πως θα διεκδικήσει την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ μας με νύχια και με δόντια. Και πως δεν θα συνεχίσει την ονείρωξη της μουσαντένιας «επανένωσης», την οποία προσπαθούν να μας επιβάλουν οι Άγγλοι και οι Τούρκοι.

Με αγωνία αναμένω από τους επίδοξους υποψήφιους Προέδρους να υποσχεθούν πως θα κεφαλαιοποιήσουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δίκιο, τις δημοκρατικές αρχές και αξίες της Ευρώπης… Πως θα έχουν τη θαρρεσιά να αξιοποιήσουν το veto που μας παρέχει η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα διεκδικώντας μέτρα εναντίον της Τουρκίας…

Αυτό, κύριοι επίδοξοι ρηγάδες, θα έπρεπε να είναι το κύριο ντελάλημά σας. Και όχι το ξεκατίνιασμα και οι κακολογήσεις που ανταλλάσσετε στα ντιμπέιτ…

Enough is enough. Αρκετά είπα! I rest my case, όπως θα έλεγε και ο Perry Mason! Μάλλιασε η γλώσσα μου απ’ την γκρίνια. Καιρός να βγάλω σκασμό. Μεταξύ μας… Καλά κάνω να κάτσω στ’ αβγά μου. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του που λέμε!

Βλέπετε…

Ούτε ιστορικός είμαι, ούτε πολιτικός αναλυτής. Γυρολόγος είμαι! «Θεράπων του κερδώου Ερμή»! Άλλοι πουλάνε πατάτες, άλλοι πουλάνε καρπούζια κι άλλοι κόκκινα διαβατήρια. Εγώ εμπορεύομαι λέξεις, νότες, τελείες και κόμματα! Πραμάτεια την οποία πουλάω στα πανηγύρια πέντε γρόσια την οκά…

Το καλό που σας θέλω λοιπόν είναι να «ζυγίζετε» καλά αυτά που γράφω. Πραματευτής δεν είμαι; Ποια απόδειξη πως δεν σας κλέβω στο ζύγι; Όπως σας κλέβουν κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι κουστουμαρισμένοι κατσικοκλέφτες; Ή πως δεν σας παραμυθιάζω κι εγώ όπως σας παραμυθιάζουν κάποιοι (ονόματα δεν λέω) εγωλάτρες πολιτικατζήδες;

Τώρα, εύλογα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς: «Κύριε Σιδερά, μας έχετε μπερδέψει μ’ όλα αυτά που γράφετε! Τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή; Να μην ψηφίσουμε κανένα;..».

Όχι, βέβαια! Πρέπει ΟΛΟΙ να πάμε να ψηφίσουμε. Μπας και γίνει κάποιο θαύμα και δούμε άσπρη μέρα. Επειδή, όμως, κακά τα ψέματα… ουδείς υποψήφιος είναι «αναμάρτητος», η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να επιλέξουμε τον λιγότερο «αμαρτωλό» διά της… «εις άτοπον απαγωγής».

Κάντε ό,τι έκανα κι εγώ. Μάδησα μια μαργαρίτα! Με το… «μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά…», γιαβάς-γιαβάς, στο τέλος κατέληξα σε ΕΝΑ!

Εγώ ΑΥΤΟΝ θα ψηφίσω!