Η Κύπρος θα συρθεί σε μια νέα τουρκοκρατία από τον επόμενο διζωνικo-Αναν-ιστή Πρόεδρο;

Να πούμε ξανά τα πράγματα με τ’ όνομά τους και όχι με προεκλογικές φιοριτούρες και λήρους, όπως οι τρεις επικρατέστεροι υποψήφιοι για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αβ. Νεοφύτου, Ν. Χριστοδουλίδης και Α. Μαυρογιάννης, επιχειρούν να εξαπατήσουν τους πολίτες. Στις 11/11/2002, ο τότε ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, υπέβαλε σχέδιο λύσης του Κυπριακού. Ήταν το αποτέλεσμα εξωφρενικών και καταστροφικών παραχωρήσεων της ελληνικής πλευράς στους Τούρκους, στο πλαίσιο της διαχρονικά ολέθριας πολιτικής κατευνασμού, εξευμενισμού και γλειψίματος της κατοχικής Τουρκίας.

Από τον Τάσσο μέχρι τον Αναστασιάδη, χωρίς να παραβλέψουμε την αποδοχή της διζωνικής τερατουργίας από τον Γ. Βασιλείου (ψήφισμα 649, 12/3/1990) και από τον Μακάριο μέχρι τον επόμενο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όλοι γνωρίζουν: Η αγγλοτουρκοδιζωνική και όσα όλοι οι Πρόεδροι παραχώρησαν στους Τούρκους, οδηγούν αφεύκτως στην τουρκοποίηση της Κύπρου. Αντί της απελευθέρωσης του κυπριακού Ελληνισμού από τον τουρκικό ζυγό, ακόμα και οι σημερινοί υποψήφιοι ψαλμωδούν κακόφωνα ότι η μόνη λύση είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, διότι την υποστηρίζει και η «διεθνής κοινότητα».

Η διζωνική είναι τουρκικής έμπνευσης, αγγλικής επινόησης (ήδη από το 1956) και, δυστυχέστατα, ελληνικής αποδοχής. Η κατακρήμνιση του κυπριακού Ελληνισμού στα τάρταρα της τουρκοκρατίας άρχισε με την αυτοϋποβάθμιση του διεθνώς αναγνωρισμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακαρίου, σε μουχτάρη, για να συναντήσει τον εγκάθετο μουχτάρη των κατεχομένων, Ντενκτάς. Έκτοτε η εφιαλτική κατολίσθηση του Κυπριακού έφτασε στα σημερινά ΜΟΕ Αναστασιάδη-Κασουλίδη, αφού εκτέλεσαν εν ψυχρώ τις κυρώσεις που για τρία χρόνια ήταν η παντιέρα της πολιτικής του απερχόμενου Προέδρου.

Πότε η πολιτική των κυρώσεων πετάχτηκε στην κυπριακή χωματερή; Την ώρα που όλος ο πλανήτης – και η Κυπριακή Δημοκρατία – συνηγορούσε στην επιβολή σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας μετά την εισβολή της στην Ουκρανία. Όταν ο ΥπΕξ, Γ. Κασουλίδης, ρωτήθηκε σχετικά, απάντησε με αφέλεια ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν έχουν χρόνο (!) να ασχοληθούν με κυρώσεις κατά της Τουρκίας, επειδή προέχει η Ουκρανία. Κι ακόμα να υποβάλει την παραίτησή του από καταισχύνη για τη βροντώδη αναξιότητά του. Έκτοτε, ως θλιβερός γυρολόγος, με την υποστήριξη Αναστασιάδη, περιφέρει την πραμάτεια των ΜΟΕ στο εξωτερικό. Φυσικά, όλοι οι ξένοι υποστηρίζουν και τα ΜΟΕ και την τουρκοδιζωνική. Γιατί να είναι βασιλικότεροι των ημετέρων αναξίων ηγετών; Γιατί να μας εμποδίσουν να αυτοκτονήσουμε κρατικά και εθνικά;

Όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι για την προεδρία είναι στερρώς αγκιστρωμένοι στην τουρκοδιζωνική, επειδή κανείς εξ αυτών δεν έχει το μισό, έστω, ανάστημα ενός Μαντέλα. Και στη Νότια Αφρική προτάθηκε λύση διζωνικής με τον διαχωρισμό – φυλετικό, εθνικό, κοινωνικό, κ.λπ – λευκών και μαύρων. Ο Μαντέλα απέρριψε ασυζητητί την προταθείσα διαιρετική, αντιδημοκρατική, ρατσιστική διζωνική. Την αποδέχονται, όμως, μετά πολλών επαίνων και βαΐων, οι δικοί μας σπιθαμιαίοι ηγέτες! Δεν τολμούν να μιλήσουν – και να το εννοούν! – για απελευθέρωση πρώτα, και μετά λύση. Αρνούνται, τρέμουν, να απαιτήσουν πρώτα αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων και μετά συνομιλίες. Δεν θέλουν να ενοχλούν την Τουρκία.

Έμειναν κολλημένοι στο Crans Montana, δηλ. πριν από πέντε χρόνια, όταν ήδη: Πρώτον, μετά από 46 και πλέον χρόνια συνομιλιών όχι μόνο δεν φτάσαμε σε λειτουργική, βιώσιμη, δημοκρατική λύση, στο πλαίσιο των αρχών και αξιών της Ευρώπης, αλλ’ είμαστε στο παρά ένα της τουρκοποίησης. Δεύτερον, οι περισσότεροι υποψήφιοι, με υπόκρουση Αναστασιάδη, αρνούνται διαρρήδην να παραδεχτούν ότι η ακολουθηθείσα πολιτική κατευνασμού, εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου και καταστροφικών παραχωρήσεων χωρίς ανταλλάγματα, ΑΠΕΤΥΧΕ παταγωδώς και με ολέθριες επιπτώσεις στα δικαιώματα και στις ελευθερίες των Ελλήνων της Κύπρου.

Τρίτον, η Τουρκία ξεκόλλησε από τη διζωνική και επιμένει σε λύση δύο κρατών. Μόλις πρόσφατα, το κατοχικό έκτρωμα έγινε αποδεκτό ως παρατηρητής στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών, μετά από απαίτηση και πιέσεις της Τουρκίας. Μπορεί το κυπριακό ΥπΕξ να ειρωνεύεται και ξένοι να καταδικάζουν τη νέα εξέλιξη, αλλ’ η πραγματικότητα είναι μία: Οι Τούρκοι πυρετωδώς εργάζονται και προωθούν την αναγνώριση της κατοχικής οντότητας. Δεν είναι τυχαία η επίμονη αναφορά Ερντογάν προς τον πρόεδρο Πούτιν και στα Ην. Έθνη, ότι το ψευδοκράτος πρέπει να αναγνωριστεί. Η Τουρκία ήδη έσπειρε διεθνώς τον σπόρο της αναγνώρισης και επειδή διαθέτει ιώβεια υπομονή και δραστήρια διπλωματία και προπαγανδιστική μηχανή, να αναμένονται τα χειρότερα.

Τέταρτον, όλοι οι ηγέτες παραδέχονται ότι η πολιτική της ελληνικής πλευράς ΑΠΕΤΥΧΕ να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία και να στομώσει την αρπακτικότητα της Τουρκίας, παρά την πληθώρα ψηφισμάτων και διεθνών δηλώσεων υποστήριξής μας. Όμως, αρνούνται: Α) Να παραδεχτούν ότι η πολιτική τους ήταν ένα μέγα στρατηγικό λάθος. Β) Τρέμουν να απορρίψουν την τουρκοδιζωνική. Γ) Αρνούνται να σχεδιάσουν μία νέα στρατηγική αντιμετώπισης του ήδη διαφαινόμενου εφιάλτη τουρκοποίησης της Κύπρου. Δ) Αρνούνται να μεθοδεύσουν, σε συνεννόηση και απαίτηση από την Ελλάδα, πρώτα την απελευθέρωση της Κύπρου.

Οι οκτώ από τους δέκα υποψήφιους για την Προεδρία της Δημοκρατίας και ειδικά οι τρεις επικρατέστεροι – Αβ. Νεοφύτου, Ν. Χριστοδουλίδης, Α. Μαυρογιάννης – είναι δεδηλωμένοι διζωνικοί Αναν-ιστές! Προκλητικά λησμονούν ότι, στις 24/4/2004, ο κυπριακός Ελληνισμός, διά του συντριπτικού και βροντερού 76% του ΟΧΙ, απέρριψε το τερατούργημα Ανάν, διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία, που Κύπριοι ηγέτες, με επικεφαλής τον Ν. Αναστασιάδη, απαιτούσαν να την διαλύσουν, να την ενταφιάσουν και να την παραδώσουν αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία.

Και οι τρεις είναι πολιτικοί κλώνοι του απερχόμενου Προέδρου. Και ιδού το τραγελαφικό: Όποιος και αν εκλεγεί, θα είναι ουσιαστικά συνεχιστής της πολιτικής τεχνοτροπίας Αναστασιάδη στον χειρισμό του Κυπριακού. Και οι τρεις ομνύουν πίστη και επιμονή στην τουρκοδιζωνική, ενώ γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να συζητήσει λύση δημοκρατικών και ευρωπαϊκών προδιαγραφών αλλά δύο κρατών. Ο επόμενος Πρόεδρος προκαλείται δημόσια:

Πώς θα αντιμετωπίσει και εξουδετερώσει πιθανή αναγνώριση του ψευδοκράτους; Θα τολμήσει να αποκηρύξει την τουρκοδιζωνική και να σχεδιάσει μία νέα στρατηγική απελευθέρωσης αντί υποταγής στον Τούρκο; Πώς θα ανακόψει και στομώσει τον εφιάλτη της προ των θυρών τουρκοποίησης της Κύπρου; Θα θέσει την Ελλάδα προ των συμβατικών, εθνικών και μητρικών ευθυνών της για τη διάσωση, με κάθε μέσο, της Κύπρου; Η Λευκωσία θα αναλάβει τις μέγιστες ευθύνες που της αναλογούν αντί να περιμένει ξένα χέρια, δολερά, να μας… προστατέψουν; Ή ο επόμενος διζωνικός Πρόεδρος θα είναι ο τελευταίος της Κύπρου, που θα διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα την παραδώσει με φέσι προς τουρκοποίηση;