Δρ Ερόλ Κεϊμάκ: «Η Διζωνική δεν συμβιβάζεται με αρχές δημοκρατίας και ανθρώπινα δικαιώματα»

Το βράδυ της Δευτέρας,17 Οκτωβρίου 2022, στο πρόγραμμα του Γιάννη Καρεκλά με τους 4 υποψηφίους για την προεδρία της ΚΔ, Νίκο Χριστοδουλίδη, Ανδρέα Μαυρογιάννη, Γιώργο Κολοκασίδη και Κωνσταντίνο Χριστοφίδη, λέχθηκαν πολλές ανακρίβειες.

Δηλώσεις Ανδρέα Μαυρογιάννη

«...Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να λυθεί το κυπριακό πρόβλημα κατά τρόπο που να επανενώνει την πατρίδα μας και τους ανθρώπους, κατά τρόπο που να αποχωρούν τα στρατεύματα, να καταργούνται οι εγγυήσεις, είναι η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα, που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων, που θα διασφαλίζει τις τρεις βασικές ελευθερίες διακίνησης, εγκατάστασης, ιδιοκτησίας, τις 4 ελευθερίες της ΕΕ για την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων...

»Θεωρώ μάλιστα ότι αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός που προτάθηκε από την πλευρά μας το 1977, ως το εργαλείο να επανενώσουμε τον τόπο μας, δεν εξελίχθηκε μόνο με καλά αλλά εξελίχθηκε και με κάποιες δυσκολίες, όμως σήμερα με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και τα νέα δεδομένα, η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουμε λύση του Κυπριακού, είναι ο μόνος τρόπος επανένωσης της πατρίδας μας...».

1) Το 1977 δεν επιτεύχθηκε κανένας ιστορικός συμβιβασμός. Ψέμα και άκρατη παραπληροφόρηση του λαού εδώ και δεκαετίες. Το αποδείξαμε επανειλημμένα και τεκμηριωμένα, ότι οι 4 κατευθυντήριες γραμμές δεν ήσαν «συμφωνία», αλλά οδηγίες για τους διαπραγματευτές για επανέναρξη του διαλόγου που κρατήθηκαν στα πρακτικά της συνάντησης. Δίχως καμία νομική ή άλλη ισχύ. Δίχως υπογραφές ή δεσμεύσεις. Το ότι ο Μακάριος δέχθηκε παρασκηνιακά και δίχως καμία γνώση ή εντολή του λαού τη βρετανο-τουρκική ΔΔΟ δεν ήταν «συμβιβασμός», αλλά συνθηκολόγηση εις βάρος του λαού και εξαπάτησή του. Που προωθούσαν οι Βρετανοί συνένοχοι στο έγκλημα όπως απαιτούσαν οι Τούρκοι, για γεωγραφική ομοσπονδία, πριν ξεκινήσει η δεύτερη εισβολή! Την ζήτησε ο Ρ. Ντενκτάς όχι μόνο στη Γενεύη ΙΙ το 1974, αλλά από τις 16 Ιανουαρίου 1964 (σχέδιο Δρος Νιχάτ Ερίμ), στη σύσκεψη που κάλεσε η εγγυήτρια Βρετανία στο Λονδίνο, μετά το τουρκικό πραξικόπημα, για διάλυση της ΚΔ. Η εξαπάτηση αυτή δίχως λαϊκή εντολή συμπληρώθηκε με την παράδοση του «διζωνικού» χάρτη που έδωσε ο Τ. Παπαδόπουλος στους Τούρκους στη Βιέννη, τον Απρίλιο του 1977. Την ετοιμασία και υποβολή του οποίου υποστήριξε σθεναρά ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, συμφώνησαν Εζεκίας Παπαϊωάννου/Τάσος Παπαδόπουλος, διαφώνησαν Σπύρος Κυπριανού/Βάσος Λυσσαρίδης (και ο χάρτης ήταν έτοιμος πριν από την επίσκεψη Κλαρκ Κλίφφορντ στην Κύπρο!).

Για τον οποίο έγραψαν οι Βρετανοί (Ιούνιος ’77): «...Ακόμα και η δημοσιοποίηση του χάρτη (που έδωσε ο Τ. Παπαδόπουλος στη Βιέννη), του οποίου οι ξεκάθαρες επιπτώσεις ήταν ότι πολλοί Ελληνοκύπριοι – εκείνοι των περιοχών Κερύνειας και Λευκονοίκου – δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα σπίτια τους, αντιπροσώπευε μια ενέργεια σημαντικού πολιτικού θάρρους»...

«Πολιτικού θάρρους» για τους Βρετανούς. Για μας;

Διζωνική vs Δημοκρατία

2) Τι ακριβώς επιδιώκουν οι Τούρκοι με τη βρετανο-τουρκική ΔΔΟ ξεκαθάρισε ωμά και άνευ ενδοιασμών ο Δρ Ερόλ Κεϊμάκ σε σεμινάριο στο Λονδίνο, προεδρεύοντος του Σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ στις 8 Φεβρουαρίου 2017, με συνομιλητή τον πρώην πρέσβη της ΚΔ, Δρα Μιχάλη Ατταλίδη, στην παρουσία του τότε Υπ. Αρμοστή της ΚΔ στο Λονδίνο, Ευριπίδη Ευρυβιάδη. «Η Διζωνική βρίσκεται αντίθετη με τα δημοκρατικά ιδεώδη, δεν συμβιβάζεται με αρχές Δημοκρατίας και ανθρώπινα δικαιώματα», παραδέχθηκε ο Δρ Κεϊμάκ και τόνισε:

«...Και θα πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός εδώ, γιατί επιδιώκουμε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Η οποία είναι μια ομοσπονδία με διαμοιρασμό εξουσίας. Δεν επιδιώκουμε μια δημοκρατία, δεν επιδιώκουμε σταθερότητα, ή πολλά άλλα πράγματα που γνωρίζετε, επιδιώκουμε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία.

Όμως, υπάρχουν συγκρουόμενες αξίες εδώ, κάποιες από αυτές λένε ότι το σύστημα πρέπει να είναι όσο δυνατόν γίνεται δημοκρατικό, ότι το σύστημα πρέπει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα περισσότερο, με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η λύση πρέπει να συμβαδίζει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο... στο τέλος της ημέρας πρέπει να καταλάβουμε ότι η δομή των διαπραγματεύσεων είναι μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, και το πώς χειριζόμαστε το θέμα των περιουσιών και του εδαφικού. Το τι συζητείται σήμερα είναι παρόμοιο με το περιεχόμενο του Σχεδίου Ανάν, αλλά, λόγω του ότι η Κύπρος έγινε μέλος της ΕΕ από τότε και επειδή οι Ελληνοκύπριοι και η ΕΕ δεν έχουν το στομάχι να επαναδιαπραγματευθούν την ένταξη της Κύπρου, θα πρέπει να επανερμηνευθεί το Πρωτόκολλο 10,

διότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία παραβιάζει τους νόμους της ΕΕ σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι Τουρκοκύπριοι φοβούνται ότι μπορούν οι Ελληνοκύπριοι να τους πάρουν στα δικαστήρια και να ανατρέψουν οποιεσδήποτε συμφωνίες...». (Βλέπε άρθρο Φ.Α. στη «Σημερινή», 28.2.2017, «Διζωνική vs Δημοκρατία»).

3) Τώρα για τα περιβόητα ψηφίσματα και τη διγλωσσία του κ. A. Μαυρογιάννη.

Το ψήφισμα 750/92 της 10ης Απριλίου 1992, αφού επαναβεβαιώνει στη δεύτερή του παράγραφο τα ψηφίσματά του 649/90 και 716/91 και αφού γράφει ότι η λύση θα πρέπει να βασίζεται (υποτίθεται) σε ένα κράτος με μία κυριαρχία κ.λπ., προχωρεί και προσθέτει την προϋπόθεση ότι αυτό θα αποτελείται από δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες, όπως καθορίζεται στην παράγραφο 11 της έκθεσης του Γ.Γ. του ΟΗΕ (S/23780) σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία… Και ιδού η ερμηνεία της πολιτικής ισότητας:

«Αν και πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα τμήματα της ομόσπονδης Κυβέρνησης και της διαχείρισης, θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται interalia με διάφορους τρόπους: Απαραίτητο, όπως για έγκριση ή τροποποίηση του ομόσπονδου συντάγματος του Κράτους της Κύπρου, αυτό γίνεται με έγκριση αμφοτέρων των κοινοτήτων. Στην αποτελεσματική συμμετοχή αμφοτέρων των κοινοτήτων σε όλα τα όργανα και αποφάσεις της ομόσπονδης Κυβέρνησης. Σε ασφαλιστικές δικλίδες, ούτως ώστε η ομόσπονδη Κυβέρνηση να μην έχει την εξουσία να υιοθετήσει οποιαδήποτε μέτρα εναντίον των συμφερόντων της άλλης κοινότητας και στην ισότητα και ίδιες εξουσίες και αρμοδιότητες των δύο ομόσπονδων κρατών».

Καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησία γης

Στη δε παράγραφο 20 τονίζεται: «Η διζωνικότητα της ομοσπονδίας αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το κάθε ομόσπονδο κράτος θα διοικείται από μια κοινότητα, η οποία θα έχει εγγυημένη καθαρή πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησία γης στην περιοχή της. Αντικατοπτρίζεται, επίσης, με το γεγονός ότι δεν θα επιτρέπεται στην ομόσπονδη Κυβέρνηση να καταπατά τις αρμοδιότητες των ομόσπονδων κρατών, ούτε το ένα ομόσπονδο κράτος να καταπατά τις εξουσίες και αρμοδιότητες του άλλου κράτους».

Ε, λοιπόν, τι σόι επανένωση και σεβασμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις 3, στις 4, ή 14 ελευθερίες, θα εξασφαλιστεί, κύριε Μαυρογιάννη;

Κλείνοντας, θυμίζω και το «λόον του αδρώπου» (Α. Μαυρογιάννη προς Κερυνειώτες):

«Οι νέες συνομιλίες θα αποσκοπούν στην επιστροφή των προσφύγων ανεξάρτητα πώς θα ονομάζεται η λύση. Δι-κοινοτική, Δι-ζωνική Ομοσπονδία και επιστροφή των προσφύγων παντρεύονται και εγώ θα τα παντρέψω. Αν μάλιστα φθάσουμε σε σημείο που αυτό δεν θα μπορεί να γίνει, θα καταγγείλω την εξέλιξη και θα παραιτηθώ από τη θέση του διαπραγματευτή» (Βλέπε επιστολές Φεβρουάριος 2021, ιστοσελίδα «Αδούλωτης Κερύνειας»)!

Προεκλογικά παραμύθια φθινοπωρινής νυκτός από τα κανάλια...

* Κεντρική φωτογραφία: Φώτο σεμιναρίου - Ο Σερ Ντέιβιντ Χάνει πλαισιωμένος από τους Μιχάλη Ατταλίδη και Ερόλ Κειμάκ.