Μόνο περηφάνια….

Ο Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας δίνει πάντα το «παρών» του σε όλες τις επετειακές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης στις μεγάλες στιγμές του εθνικού μας βίου. Σε κάθε Εθνική Επέτειο καταθέτει δάφνινο στεφάνι προς τιμήν των πεσόντων ηρώων και συμμετέχει στην καθιερωμένη παρέλαση στην οδό Κύπρου, τον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης. Τα κυπριακά νιάτα ντυμένα με τις παραδοσιακές στολές της Μεγαλονήσου και με τις σημαίες και τα λάβαρά μας να κυματίζουν περήφανα, σκορπούν ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης, καθώς με ευθυτενές παράστημα και σταθερό βηματισμό περνούν ανάμεσα από τον κόσμο που παρακολουθεί την παρέλαση.

Με στραμμένη πάντα τη σκέψη πίσω στους υπέροχους αγώνες του Έθνους των Ελλήνων φωνάζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους: «Τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια», «Η Κύπρος είναι ελληνική», «Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο», «Ελλάς, Ελλάς σκέπασε και μας…», την ώρα που ακούγεται το βουητό των ελληνικών μαχητικών που διέρχονται πάνω από την πόλη.

Και η σκέψη αφεύκτως ταξιδεύει στο παρελθόν και πάει μακριά και ξύνει ξανά και ξανά τις παλιές πληγές του ’74. Ποιος άφησε, άραγε, τότε, τα αεροσκάφη της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, τα υπερσύγχρονα phantom, καθηλωμένα στα πολεμικά μας αεροδρόμια; Ήμασταν αλήθεια τόσο μακριά, ήταν τόσο μακριά η Κύπρος, όπως κάποιοι ανερυθρίαστα μας είπανε;

Την ώρα που η σκέψη σεργιανίζει ακόμα στους παλιούς δίσεκτους καιρούς, το τμήμα φθάνει μπροστά από τη Λέσχη Αξιωματικών, στην κεντρική εξέδρα της παρέλασης. Συγκινητική είναι πάντα η στιγμή, καθώς τα παιδιά χαιρετούν τους επισήμους, οι οποίοι με τη σειρά τους χειροκροτούν παρατεταμένα. Ένα ζεστό και δυνατό χειροκρότημα που κρύβει μέσα του ένα πολύ μεγάλο και βαθύ μήνυμα: Η δοκιμαζόμενη Κύπρος δεν θα μείνει μόνη ξανά!

Το τμήμα με επιβλητικό βηματισμό φθάνει στο τέλος της παρέλασης. Ο κόσμος δεν σταματά να χειροκροτεί ούτε στιγμή. Νιώθουμε όλοι πολύ περήφανοι που για πολλοστή φορά δώσαμε το «παρών» μας στην Επέτειο του «ΟΧΙ», η οποία μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου του 1940. Για να ακολουθήσει το «Έπος του Σαράντα» και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών.

Είναι η μεγάλη γιορτή του Έθνους (η 28η Οκτωβρίου καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία), που δίδαξε στον κόσμο πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι, προσφέροντας το αίμα των παιδιών του θυσία για εκείνους που γρήγορα ξέχασαν όσα ψεύτικα μάς έλεγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους… επιβραβεύοντας την Τουρκία, την επιτήδεια ουδέτερη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και καλά κάνουμε να έχουμε τον νου μας. Στην πορεία του χρόνου τίποτε απολύτως δεν άλλαξε…

Υστερόγραφο: Τα νέα υπερσύγχρονα όπλα της Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού, τα μαχητικά Rafale και τα τεθωρακισμένα Marder, έκλεψαν την παράσταση, ενώ συγκίνησε ο επισμηναγός του F-16, Γιακουμής Χριστόδουλος, που διάλεξε τις «Θερμοπύλες» του Καβάφη για να διατρανώσει το υψηλό φρόνημα και την αποφασιστικότητα των ενόπλων δυνάμεων.