Τι είπαν Πρόεδρος και Αβέρωφ

Η συνάντηση Αναστασιάδη-Αβέρωφ, την περασμένη Τετάρτη, όπως την είδε η φαντασία της στήλης:

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ (τον αγκαλιάζει): Φούλη μου, καλωσόρισες!

ΑΒΕΡΩΦ: Καλώς σε ηύρα, Νίκο μου!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Να σου τζιεράσω καφέν, ή προτιμάς κανέναν καπουτσίνο;

ΑΒΕΡΩΦ: Καβέν σκέττον, αδρωπινόν. Εγώ που εγεννήθηκα μες στες αυλατζιές τζιαι μες στες μάντρες, τούτους τους καπουτσίνους εν τους κάμνω χάζιν.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ωραία (Φωνάζει). Έναν καβέν αδρωπινόν, ορίτζιναλ, για τον Φούλλην μας.

ΑΒΕΡΩΦ: Νίκο μου, θέλω να σβήσουμεν κάθε σκιάν στες σχέσεις μας.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Τζι εγώ το ίδιον. Αλλά τζι εσύ πρέπει να καταλαββαίννεις πότε χωραττεύκω. Τζιείνον που είπα για τους «τρεις συνεργάτες μου» ήταν αστεϊσμός, αλλά εσύ επαρεξήγησές το τζιαι... εκατέβασες την προβοσκίδαν σου. Τζιαι που την άλλην, είπες με τζιαι... ελέφανταν.

ΑΒΕΡΩΦ: Εν μεταφορικά που το είπα. Μεν με παρεξηγείς. Ούλλοι λαλούν ότι πίσω που την ράσιην μου υποστηρίζεις τον Χριστοδουλίδην.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ρε Φούλλη μου, εφκήκα τόσες φορές στα συνέδρια τζιαι τες συγκεντρώσεις του ΔΗΣΥ τζι υποστήριξά σε, τι άλλον θέλεις να κάμω; Να κατεβαίννω κάθε πρωίν στην Πλατείαν Ελευθερίας τζιαι όποιον θωρώ να του λαλώ να σε ψηφίσει;

ΑΒΕΡΩΦ: Όι, Πρόεδρε. Αλλά κάθε φοράν που μιλάς, θέλω να εκπέμπεις την βεβαιότηταν ότι εγώ θα είμαι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ρε Φούλλη μου, κατάλαβέ το. Το πρόβλημαν εν είμαι εγώ. Το πρόβλημαν είσαι εσύ. Πρέπει να εύρεις τρόπον να ξαναφέρεις πίσω τους Συναγερμικούς που επήαν με τον Χριστοδουλίδην. Εγώ πρέπει να διαφυλάξω την ενότηταν του κόμματος.

ΑΒΕΡΩΦ: Υπάρχει τρόπος να την διαφυλάξεις.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ποιος;

ΑΒΕΡΩΦ: Να... κατεβείς εσύ σαν υποψήφιος Πρόεδρος. Ο Γλαύκος Κληρίδης, μετά τες θκυο θητείες που έκαμεν, εζήτησεν μιαν τρίτην θητείαν, δεκαέξι μηνών. Να κάμεις τζι εσύ το ίδιον!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Νναι, αλλά μεν ξηχάννεις ότι ο Κληρίδης έχασεν τότε. Εφαντάστηκες να πάω δεύτερον γύρον με τον Χριστοδουλίδην τζιαι να χάσω;

ΑΒΕΡΩΦ: Εντάξει, Πρόεδρε. Θα μείνω μέχρι τέλους να δώσω την μάχην τζιαι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Πράβο! Πριν να φύεις, να σου τζιεράσω κάτι να σε γλυτζιάνω, γιατί επίκρανά σε.

ΑΒΕΡΩΦ: Θένκιου.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ (φωνάζει): Φέρτε μας έναν... λοκκούμιν της Γεροσσιήπου.

ΑΒΕΡΩΦ (τσαντισμένος): Α, επαράκαμές το Πρόεδρε!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ (γελώντας): Ήταν αστεϊσμός, ρε Φούλλη μου...

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ