Σπουδαία ανακάλυψη μπρούτζινων αγαλμάτων στην Τοσκάνη

Δίπλα της βρίσκεται η Υγεία, η θεά της υγείας που ήταν κόρη ή σύζυγος του Ασκληπιού, με ένα φίδι κουλουριασμένο στο μπράτσο. Λίγο πιο μακριά, επίσης εν μέρει βυθισμένο, μπορείτε να δείτε τον Απόλλωνα και μετά άλλες θεότητες, ματρόνες, νέους και αυτοκράτορες.

Προστατευμένη για 2.300 χρόνια από τη λάσπη και το ζεστό νερό των ιερών πισινών, μια ασυνήθιστη συστοιχία αγαλμάτων αναδύθηκε ξανά από τις ανασκαφές στο San Casciano dei Bagni, στην Τοσκάνη, με πάνω από 24 εξαιρετικά λεπτώς επεξεργασμένα μπρούτζινα αγάλματα, πέντε από τα οποία έχουν ύψος σχεδόν ένα μέτρο, όλα πλήρη και σε άριστη κατάσταση διατήρησης.

«Είναι μια ανακάλυψη που θα ξαναγράψει την ιστορία και πάνω στην οποία εργάζονται ήδη περισσότεροι από 60 ειδικοί από όλο τον κόσμο», λέει ο αρχαιολόγος Jacopo Tabolli, στο ANSA.

Ο νεαρός καθηγητής από το Πανεπιστήμιο της Σιένα ηγείται του έργου από το 2019, με άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού και την υποστήριξη, επίσης οικονομική, του δημοτικού συμβουλίου της μικρής πόλης.

Είναι ένας «απολύτως μοναδικός» θησαυρός, υπογραμμίζει, ο οποίος έχει συνοδευτεί από μια απίστευτη ποσότητα επιγραφών στα ετρουσκικά και λατινικά καθώς και από χιλιάδες νομίσματα και μια σειρά από εξίσου ενδιαφέρουσες προσφορές φυτών.

Αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του λίγες μόνο μέρες πριν, ο Υπουργός Πολιτισμού Gennaro Sangiuliano έχει ήδη επισκεφτεί το εργαστήριο συντήρησης που μόλις υποδέχθηκε τα αγάλματα. Μίλησε για «μια εξαιρετική ανακάλυψη που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι η Ιταλία είναι μια χώρα γεμάτη τεράστιους και μοναδικούς θησαυρούς ".

«Η διαστρωμάτωση διαφορετικών πολιτισμών είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της ιταλικής κουλτούρας», λέει ο επικεφαλής του Collegio Romano. Για μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις χαλκού που έγιναν ποτέ στην ιστορία της αρχαίας Μεσογείου μίλησε ο Γενικός Διευθυντής μουσείων του Υπουργείου, Massimo Osanna.

Σπουδαία είναι και η μέθοδος ανακάλυψης λένε οι ειδικοί.

Φτιαγμένα κατά πάσα πιθανότητα από ντόπιους τεχνίτες, τα 24 αγάλματα που βρέθηκαν μπορούν να χρονολογηθούν μεταξύ του δεύτερου αιώνα π.Χ. και του πρώτου αιώνα μ.Χ.

Το ιερό, με τις ζεστές πισίνες του, τις επικλινείς βεράντες του, τα σιντριβάνια του και τους βωμούς του, υπήρχε τουλάχιστον από τον τρίτο αιώνα π.Χ. και παρέμεινε ενεργό μέχρι τον πέμπτο αιώνα μ.Χ., λένε οι ειδικοί. Μάλλον έκλεισε στους χριστιανικούς χρόνους αλλά δεν καταστράφηκε καθώς οι πισίνες του σφραγίστηκαν με βαριές πέτρινες κολώνες.

Οι αρχαιολόγοι μίλησαν για άθικτο θησαυρό.

ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ